Centrale Raad van Beroep, 11-09-1998, AA8504, 95/6994 AAW/WAO

Gegevens

Instantie: Centrale Raad van Beroep

Datum uitspraak: 11 september 1998

Datum publicatie: 17 september 2003

ECLI: ECLI:NL:CRVB:1998:AA8504

Zaaknummer: 95/6994 AAW/WAO

Relevante informatie: Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering [Tekst geldig vanaf 01-01-2023] art. 36

Inhoudsindicatie

Feitelijk verdiende loon is uitgangspunt bij vaststellen maatmaninkomen.

Uitspraak

95/6994 AAW/WAO

U I T S P R A A K

in het geding tussen:

het Landelijk instituut sociale verzekeringen, appellant,

A te B, gedaagde.

I. ONTSTAAN EN LOOP VAN HET GEDING

Met ingang van 1 maart 1997 is de Organisatiewet sociale verzekeringen 1997 in werking getreden. Ingevolge de Invoeringswet Organisatiewet sociale verzekeringen 1997 treedt het Landelijk instituut sociale verzekeringen (Lisv) in de plaats van de betrokken bedrijfsvereniging. In het onderhavige geval is het Lisv in de plaats getreden van de Bedrijfsvereniging voor Detailhandel, Ambachten en Huisvrouwen. In deze uitspraak wordt onder appellant tevens verstaan het bestuur van deze bedrijfsvereniging.

Bij besluit van 20 oktober 1993 heeft appellant de aan gedaagde krachtens de Algemene Arbeidsongeschiktheidswet (AAW) en de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering (WAO) toegekende uitkeringen, die werden berekend naar een mate van arbeidsongeschiktheid van 80 tot 100%, met ingang van 1 november 1993 herzien en nader vastgesteld naar een mate van arbeidsongeschiktheid van 25 tot 35%.

Bij uitspraak van 1 september 1995 heeft de Arrondissementsrechtbank te Groningen het tegen dit besluit ingestelde beroep gegrond verklaard, het bestreden besluit vernietigd, bepaald dat appellant het door gedaagde betaalde griffierecht vergoedt, appellant veroordeeld in de proceskosten, en bepaald dat appellant aan gedaagde een schadevergoeding dient te betalen ter hoogte van de wettelijke rente over de na te betalen uitkering.

Appellant heeft tegen die uitspraak hoger beroep ingesteld.

Namens gedaagde heeft mr R.G.A. Luinstra, advocaat te Winschoten, een verweerschrift ingediend.

In reactie op het verweerschrift heeft appellant een commentaar van de verzekeringsarts A. van Bruggen, gedateerd 21 juni 1996, en een commentaar van de arbeidsdeskundige L.H.L. Stiekema, gedateerd 24 juni 1996, ingezonden.

Bij schrijven van 25 mei 1998 heeft dr T.W. van Weerden, neuroloog te Groningen, die door de rechtbank als deskundige was benoemd en in die hoedanigheid aan de rechtbank rapport had uitgebracht, geantwoord op een door de Raad gestelde vraag.

Het geding is behandeld ter zitting van de Raad, gehouden op 31 juli 1998. Appellant heeft zich daar doen vertegenwoordigen door mr F.A.M. Delfgaauw, werkzaam bij Cadans Uitvoeringsinstelling B.V. Voor gedaagde is verschenen zijn gemachtigde mr G.W. van der Zee, advocaat te Winschoten.

II. MOTIVERING

Gedaagde, geboren in 1948, was laatstelijk werkzaam als bedrijfsleider in een schoenenzaak. Op

19 maart 1991 is hij als gevolg van psychische klachten na een ontslagaanzegging arbeidsongeschikt geworden. Appellant heeft gedaagde met ingang van 19 maart 1992 uitkeringen ingevolge de AAW en de WAO toegekend naar een mate van arbeidsongeschiktheid van 80 tot 100%. Bij het bestreden besluit heeft appellant deze uitkeringen met ingang van 1 november 1993 herzien op de grond dat de mate van arbeidsongeschiktheid van gedaagde moet worden gesteld op 25 tot 35%. Aan dit besluit lag ten grondslag een rapport van de verzekeringsgeneeskundige

W.K.H. Reezigt van 24 februari 1993, met bijbehorend belastbaarheidspatroon, en een rapport d.d. 27 mei 1993 van de arbeidsdeskundige Stiekema.

De rechtbank heeft het bestreden besluit vernietigd op de grond dat appellant bij het bestreden besluit is uitgegaan van verouderde, niet geactualiseerde medische gegevens. De rechtbank heeft voorts geoordeeld dat de beperkingen van gedaagde door de verzekeringsgeneeskundige niet juist zijn vastgesteld.

Appellant kan zich niet verenigen met het oordeel van de rechtbank en heeft hiertegen het volgende aangevoerd:

"De Rechtbank is in casu voorbij gegaan aan het feit dat de verzekeringsgeneeskundige gedaagde na

24 februari 1993 nog heeft gezien en wel op

15 november 1993. Dit naar aanleiding van een melding van gedaagde d.d. 22 september 1993; gedaagde gaf aan dat hij met hernia op bed lag. De verzekeringsgeneeskundige heeft na deze melding informatie van de behandelend revalidatiearts d.d. 2 december 1993 verkregen. Deze informatie betreft in feite het vervolg op de informatie d.d. 25 augustus 1993, welke de Rechtbank aanhaalt.

Tevens is de Rechtbank eraan voorbij gegaan dat de door gedaagde in mei 1993 aan de arbeidsdeskundige geventileerde klachten besproken zijn met de verzekeringsgeneeskundige. De toen door eiser geuite klachten kwamen overeen met het geuite klachtenpatroon bij eerdere verzekeringsgeneeskundige onderzoeken en gaven derhalve geen aanleiding tot heroverweging van de aangegeven beperkingen.

Eiser wijst er voorts op dat het oordeel van de

Rechtbank dat in casu uitgegaan is van verouderde niet geactualiseerde medische gegevens, impliceert dat in geval er een verslechtering van de gezondheid wordt geclaimd na het verzekeringsgeneeskundig (en arbeidskundig) onderzoek en vóór de datum van afschatting, de afschatting geen doorgang kan vinden. Eiser verwijst in dit verband naar het schrijven van het Arbeidsgeschiktheidsteam d.d. 12 september 1995, waarvan bijgaand een afschrift."

Evenbedoeld schrijven van het Arbeidsgeschiktheidsteam luidt als volgt:

"Onder verwijzing naar bovengenoemde brief delen wij u mede dat naar ons oordeel de Rechtbank ten onrechte de Bedrijfsvereniging verwijt geen kennis te hebben genomen van de meest actuele medische informatie.

Uit de dossiers blijkt immers dat wel degelijk een oordeel is gegeven over de medische situatie direct voorafgaande aan de datum van verlaging van de uitkering.

Tenzij de conclusie zou zijn dat, wanneer een belanghebbende aangeeft dat er sprake is van een verslechtering, de verlaging casu quo de beëindiging van een uitkering geen doorgang kan vinden lijkt ons dat de gang van zaken kan voldoen aan de toets der redelijkheid.

Op basis van de beschikbare gegevens heeft een verlaging plaats gevonden met inachtneming van a) de normale beoordelingsstappen en b) een uitlooptermijn.

Kort voor de beëindigingsdatum meldt betrokkene een verandering in zijn situatie.

Enerzijds wordt vervolgens de aangekondigde verlaging gerealiseerd en anderzijds wordt onderzoek ingesteld met betrekking tot de vraag of er aanleiding bestaat tot een gewijzigd oordeel.

In casus wordt deze vraag met nee beantwoord.

Er is ons inziens geen sprake van onzorgvuldig handelen en er is zeker geen grond voor een vaststelling als in onderhavige uitspraak."

Naar aanleiding van het rapport van de deskundige

Van Weerden heeft appellant opgemerkt dat hij de functies van meteropnemer, junior vertegenwoordiger en vertegenwoordiger koekbakkerij, die door de deskundige wegens de psychische belastbaarheid van gedaagde minder geschikt werden geacht, handhaaft, gelet op de psychische belastbaarheid die door de psychiater J.C.A. Weijmar Schultz in diens expertise-rapport d.d. 19 februari 1993 is aangegeven. De functie van chauffeur klein groepsvervoer en chauffeur groepsvervoer, die door de deskundige Van Weerden voor gedaagde ongeschikt werden geacht, heeft appellant laten vallen.

Bij verweerschrift heeft gedaagde doen aanvoeren dat het bezoek aan de verzekeringsgeneeskundige van 15 november 1993 en de informatie van de behandelend revalidatie-arts van 2 december 1993 niet relevant kan zijn, nu het bestreden besluit dateert van 20 oktober 1993 en de datum van herziening 1 november 1993 betreft. Medische informatie, die naderhand is verkregen, kan nooit een rol hebben gespeeld bij de besluitvorming. Derhalve heeft de rechtbank naar gedaagdes mening terecht geoordeeld dat appellant van verouderde informatie is uitgegaan bij de besluitvorming.

Gedaagde blijft voorts van mening dat bij het opstellen van het belastbaarheidspatroon onvoldoende rekening is gehouden met zijn nek- en rugklachten en zijn psychische belastbaarheid.

Gedaagde is voorts van mening dat de functies van meteropnemer, junior vertegenwoordiger en vertegenwoordiger koekbakkerij, alsmede chauffeur personenvervoer buiten beschouwing moeten blijven.

Met betrekking tot het in aanmerking te nemen maatmaninkomen ten slotte heeft gedaagde opgemerkt dat naar zijn mening niet moet worden uitgegaan van het feitelijk door gedaagde genoten inkomen, maar van het bij de schriftelijke arbeidsovereenkomst per 1 maart 1983 vastgelegde salaris van f 4.340,80 exclusief vakantietoeslag, welk salaris in verband met de financiële problemen van het bedrijf krachtens afspraak tussen werkgever en werknemer slechts ten dele werd uitbetaald in afwachting van betere tijden, die echter nooit zijn aangebroken.

De Raad is van oordeel dat de door appellant tegen de aangevallen uitspraak aangevoerde grief doel treft.

De Raad overweegt daartoe dat het enkele feit dat er ongeveer 8 maanden liggen tussen het laatste verzekeringsgeneeskundig onderzoek en de datum van het bestreden besluit onvoldoende is om te stellen dat het bestreden besluit berust op verouderde, niet geactualiseerde gegevens. De Raad wijst er in dit verband op dat de door gedaagde eind mei 1993 tegenover de arbeidsdeskundige geuite medische klachten door de arbeidsdeskundige zijn voorgelegd aan de verzekeringsgeneeskundige, die vervolgens heeft geconcludeerd dat die klachten geen aanleiding geven tot bijstelling van het belastbaarheidspatroon. De door gedaagde op 22 september 1993 gedane melding van toegenomen arbeidsongeschiktheid heeft tot een adequate reactie geleid. Een dergelijke, tijdens de zogeheten uitlooptermijn gedane melding, noopt immers op zichzelf niet tot het opschuiven van de effectuerings-

datum van de afschatting, doch behoort wel aanleiding te geven tot onderzoek met betrekking tot de vraag of de effectuering van de afschatting gehandhaafd kan blijven. Een zodanig onderzoek is, op verzoek van appellant, door de GMD verricht. In dit kader is gedaagde op 15 november 1993 door de verzekeringsgeneeskundige onderzocht. De verzekeringsgeneeskundige heeft vervolgens recente informatie uit de behandelende sector gevraagd en verkregen, waarna hij heeft geconcludeerd dat het aan het bestreden besluit ten grondslag liggende advies geen wijziging behoefde.

Met betrekking tot het medische aspect van de onderhavige arbeidsongeschiktheidsbeoordeling acht de Raad in het rapport d.d. 5 januari 1995 van de deskundige Van Weerden en diens brief d.d. 25 mei 1998 voldoende grondslag gelegen om de door de arbeidsdeskundige geselecteerde functies, voor zover deze blijkens de desbetreffende verwoordingen functiebelasting nekbelastend zijn, buiten aanmerking te laten.

De Raad ziet geen aanleiding om de door de deskundige Van Weerden -op psychische gronden- minder geschikt geachte functies buiten beschouwing te laten, zulks gelet op de inhoud van het rapport van de psychiater Weijmar Schultz.

Aldus vervallen de volgende functies:

FB- functie- functie- loonwaarde

code benaming nummer

4826 bezorger leesportefeuill 9548-0059-001 2.541,-

4722 verkooptelefonist 8451-0617-001 2.621,-

9858 chauffeur groepsvervoer 7221-0018-004 2.335,-

chauff klein groepsverv 8323-0054-001 2.409,-

en resteren de volgende functies:

FB- functie- functie- loonwaarde

code benaming nummer

3399 meteropnemer 4012-0093-001 3.073,-

4620 vertegenwoordiger jr. 2136-0009-003 4.040,-

vertegenwoordiger koekb. 2084-0160-001 2.337,-

4826 bezorger leesportefeuill 9548-0022-001 2.877,-

4816 bediende tankstation 6621-0996-001 2.674,-

4910 winkelbediende textielr 9832-0011-001 2.335,-

4722 tel. sales vertegenwoord 2729-0016-006 2.659,-

advertentie-acquisiteur 2729-0445-001 3.150,-

De mediane loonwaarde van de in aanmerking te nemen functies wordt aldus bepaald uit de reeks 2.335,- / 2.674,- / 2.877,- / (2.659,- + 3.150,-) : 2 = 2.904,- / 3.073,- / (4.040,- + 2.337,-) : 2 = 3.188,-. De mediane loonwaarde bedraagt derhalve (2.877,- + 2.904,-) : 2 = f 2.890,-.

Met betrekking tot het maatmaninkomen overweegt de Raad dat niet dient te worden uitgegaan van het indertijd met (de rechtsvoorganger van) gedaagdes laatste werkgever overeengekomen loon, nu gedaagde jarenlang genoegen heeft genomen met een lager loon. Uitgangspunt bij de vaststelling van het maatmaninkomen moet zijn het feitelijk genoten loon. Blijkens het -door gedaagde voor akkoord ondertekende- 'rapport inkomensonderzoek AAW/WAO' is dit loon op de eerste WAO-dag te stellen op f 3.700,- bruto per maand exclusief 8% vakantietoeslag. Uit het arbeidskundig rapport van 27 mei 1993 blijkt dat het maatmaninkomen op onjuiste wijze is vastgesteld, namelijk op basis van "het huidige dagloon". Op deze wijze is de arbeidsdeskundige gekomen tot een maatmaninkomen van f 3.721,-. Het maatmaninkomen had echter, conform 's Raads jurisprudentie, moeten worden vastgesteld door het loon per de eerste WAO-dag te actualiseren naar de datum in geding. Actualisering met behulp van de CBS-index-cijfers voor de regelingslonen van volwassen werknemers per week en per maand in de relevante branche (in casu de detailhandel) leidt tot een maatmaninkomen per datum in geding van f 3.700,- x 113.1 (indexcijfer november 1993) : 107.1 (indexcijfer maart 1992) = (afgerond) f 3.908,-.

Vergelijking van voormelde mediane loonwaarde met voormeld maatmaninkomen leidt tot een mate van arbeidsongeschiktheid van (3.908,- - 2.890,-) : 3.908,- x 100% = 26%.

Gedaagdes uitkering is mitsdien bij het bestreden besluit terecht herzien naar een mate van arbeidsongeschiktheid van 25 tot 35%.

De aangevallen uitspraak komt voor vernietiging in aanmerking.

De Raad acht geen termen aanwezig voor toepassing van artikel 8:75 van de Awb.

III. BESLISSING

De Centrale Raad van Beroep,

Recht doende:

Vernietigt de aangevallen uitspraak;

Verklaart het inleidende beroep alsnog ongegrond.

Aldus gegeven door mr J. Janssen als voorzitter en mr H. Bolt en mr H.M.J.I. Steenbergen als leden, in tegenwoordigheid van mr H.E. Scheepers-van Die als griffier en uitgesproken in het openbaar op 11 september 1998.

(get.) J. Janssen.

(get.) H.E. Scheepers-van Die.

0209