Centrale Raad van Beroep, 04-11-2003, AN9746, 01/3373 WAO

01/3373 WAO

U I T S P R A A K

in het geding tussen:

de Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen, appellant,

en

[gedaagde], wonende te [woonplaats], gedaagde.

I. ONTSTAAN EN LOOP VAN HET GEDING

Met ingang van 1 januari 2002 is de Wet structuur uitvoeringsorganisatie werk en inkomen in werking getreden. Ingevolge de Invoeringswet Wet structuur uitvoeringsorganisatie werk en inkomen treedt in dit geding de Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen (Uwv) in de plaats van het Landelijk instituut sociale verzekeringen (Lisv). In deze uitspraak wordt onder appellant tevens verstaan het Lisv.

Bij besluit van 16 augustus 1999 heeft appellant met ingang van 23 juli 1999 aan gedaagde een uitkering ingevolge de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering (WAO) toegekend, berekend naar een mate van arbeidsongeschiktheid van 15 tot 25%.

Appellant heeft het door gedaagde tegen dit besluit gemaakte bezwaar bij besluit van 14 januari 2000 ongegrond verklaard.

De rechtbank Utrecht heeft het namens gedaagde ingestelde beroep tegen het besluit van 14 januari 2000 (hierna: het bestreden besluit) bij uitspraak van 2 mei 2001 gegrond verklaard en het bestreden besluit vernietigd. De rechtbank heeft tevens beslissingen gegeven omtrent vergoeding aan gedaagde van griffierecht en proceskosten.

Appellant heeft op bij aanvullend beroepschrift (met bijlage) aangegeven gronden tegen deze uitspraak hoger beroep ingesteld en heeft vervolgens een rapport van de bezwaararbeidsdeskundige D. Klazema van 19 februari 2002 overgelegd

Namens gedaagde is van verweer gediend, waarop Klazema in zijn rapport van 19 juni 2002 heeft gereageerd.

Bij brief van 3 april 2003 heeft de toenmalige gemachtigde van gedaagde meegedeeld dat mr. E. Hoek, advocaat te Utrecht, haar opvolgend gemachtigde is.

Desgevraagd heeft appellant het ontbrekende gedingstuk B37.3 overgelegd, dat door de Raad achter gedingstuk B37.2 is gevoegd.

Bij brief van 12 september 2003 heeft de gemachtigde van gedaagde het verweer aangevuld.

II. MOTIVERING

Aan de aangevallen uitspraak en de overige gedingstukken ontleent de Raad voor zijn oordeelsvorming in dit geschil de volgende van belang zijnde feiten en omstandigheden.

Gedaagde is op 24 juli 1998 arbeidsongeschikt geworden als gevolg van elleboogklachten rechts voor haar werk als administratief medewerker. Na het verzekeringsgeneeskundig onderzoek op 3 juni 1999 zijn de vastgestelde beperkingen van gedaagde voor het verrichten van passende arbeid opgenomen in het FIS-formulier, dat uitwerking vond in de verwoording van gedaagdes belastbaarheid van 7 juni 1999. Op basis hiervan en aan de hand van de arbeidsmogelijk- hedenlijst van 21 juli 1999 heeft de arbeidsdeskundige blijkens haar rapport van 21 juli 1999 aan gedaagde een aantal functies voorgehouden en het verlies aan verdiencapaciteit op basis van de vier hoogst verlonende functies berekend op 20%, waarna appellant het primaire besluit van 16 augustus 1999 nam.

In hoger beroep heeft appellant zich gekeerd tegen het oordeel van de rechtbank met betrekking tot zowel de schending van artikel 7:9 van de Awb als de ongeschiktheid van de drie aanvullend geduide functies. Het standpunt van appellant ten aanzien van deze functies is neergelegd in een drietal in hoger beroep overgelegde rapporten van Klazema van 28 mei 2001, 19 februari 2002 en 19 juni 2002.

Gedaagde heeft het oordeel van de rechtbank ten aanzien van de schending door appellant van artikel 7:9 van de Awb onderschreven en is van mening dat de rapporten van Klazema niet een gemotiveerde analyse van taakinhoud en belastende aspecten van deze functies inhouden.

De Raad overweegt wat betreft de medische grondslag van het bestreden besluit, welke overigens op zichzelf door de rechtbank niet is beoordeeld, aan de gedingstukken geen aanknopingspunten te ontlenen voor het oordeel dat de bij het verzekeringsgeneeskundig onderzoek vastgestelde beperkingen van gedaagde onjuist of onvolledig zouden zijn. In dit verband wijst de Raad er op dat door de gemachtigde van appellant ter zitting er op is gewezen dat in de beschikbare medische gegevens omtrent gedaagde, anders dan waarmee haar toenmalige gemachtigde in de bezwaarprocedure de bezwaren tegen de vastgestelde belastbaarheid in verband bracht, wel wordt geproken over elleboogklachten maar geen sprake is van de van de zijde van gedaagde genoemde diagnose RSI. Van die zijde zijn ook geen medische gegevens overgelegd waaruit het stellen van deze diagnose blijkt, nog daargelaten welke betekenis zulks zou hebben voor de vanwege appellant vastgestelde belastbaarheid.

Ten aanzien van de arbeidskundige kant van de schatting overweegt de Raad er, gelet op zijn vaste jurisprudentie, niet aan te kunnen voorbij zien dat blijkens de arbeidsmogelijkhedenlijst van 11 januari 2000 de bijgeduide functies gegevens bewerker en service merchandiser eerst op 26 juli 1999 en 6 januari 2000, derhalve na de datum bij het bestreden besluit in geding, zijn geactualiseerd. Deze functies kunnen derhalve niet in aanmerking worden genomen bij de onderhavige schatting. In verband hiermede laat de Raad onbesproken hetgeen de rechtbank heeft overwogen omtrent de geschiktheid van gedaagde voor deze functies.

De Raad stelt, gelet op het eerder genoemde rapport van Huisman en in aanmerking genomen het vorenstaande met betrekking tot de twee evengenoemde functies, vast dat de in geding zijnde schatting in beginsel kan worden gebaseerd op de functies monteur koffiezetters, receptionist/telefonist en verkooptelefonist. In de laatstgenoemde twee functies wordt blijkens de verwoordingen functiebelasting de belastbaarheid van gedaagde niet overschreden. In de functie monter koffiezetters is daarentegen in de verwoording functiebelasting bij het onderdeel 12, dat betrekking heeft op het hand- en vingergebruik, een asterisk geplaatst met de volgende aantekening: "repeterende handelingen; grote mate van nauw- keurigheid; verschillende grepen tweehandig". In de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank de toelichting op deze overschrijding in het rapport van Huisman van 12 januari 2000 en in zijn in eerste aanleg uitgebracht rapport van 1 maart 2000 - kort samengevat is in die functie krachtuitoefening niet aan de orde, betreft de functie het monteren, afhankelijk van de montageplaats, van grotere en kleinere onderdelen en zijn in die functie meer dynamische bewegingen over grotere afstand dan in de maatgevende functie aan de orde - als onvoldoende gemotiveerd beoordeeld.

In hoger beroep heeft Klazema in zijn eerder genoemde rapporten met name aangegeven dat de maatgevende functie 90% beeldschermwerk in een statische houding betrof, terwijl in de functie monteur koffiezetters sprake is van dynamische houdingen in veel lagere frequentie met de mogelijkheid tot afwisseling in houding. In met name zijn rapport van 19 juni 2002 heeft Klazema - onder verwijzing naar en aanhaling van de verkorte functie-omschrijving van de functie monteur koffiezetters - aangegeven dat de functiebelasting in deze functie wezenlijk anders is dan in de maatgevende functie.

De Raad acht mede in het licht van de in hoger beroep verstrekte toelichtingen door Klazema, anders dan de rechtbank, de overschrijding van het onderdeel 12 in de functie monteur koffiezetters vanwege appellant niet op onaanvaarbare wijze toegelicht.

Gelet op al het vorenstaande en in aanmerking genomen dat schatting van de mate van arbeidsongeschiktheid van gedaagde in aansluiting op het einde van de wachttijd, ook als deze uiteindelijk zou worden gebaseerd op de functies monteur koffiezetters, receptionist/telefonist en verkooptelefonist, niet tot een andere uitkomst zou leiden dan de bij het bestreden besluit gehandhaafde uitkomst, komt de Raad tot de slotsom dat het hoger beroep slaagt, dat het bestreden besluit in rechte stand houdt, dat de aangevallen uitspraak dient te worden vernietigd en dat het inleidend beroep ongegrond dient te worden verklaard.

Voor een veroordeling van een partij in de proceskosten van een andere partij ziet de Raad ten slotte geen aanleiding.

III. BESLISSING

De Centrale Raad van Beroep,

Recht doende:

Aldus gegeven door mr. K.J.S. Spaas als voorzitter en mr. J.G. Treffers en mr. C.W.J. Schoor als leden, in tegenwoordigheid van mr. J.D. Streefkerk als griffier en uitgesproken in het openbaar op 4 november 2003.

(get.) K.J.S. Spaas.

(get.) J.D. Streefkerk.