Centrale Raad van Beroep, 20-01-2007, AZ7377, 04-495 AWBZ

04/495 AWBZ

Centrale Raad van Beroep

Meervoudige kamer

U I T S P R A A K

op het hoger beroep van:

[appellante], wonende te [woonplaats], Spanje (hierna: appellante),

tegen de uitspraak van de rechtbank Amsterdam van 24 december 2003, 01/4444 (hierna: aangevallen uitspraak),

in het geding tussen:

appellante

en

de Raad van bestuur van de Sociale verzekeringsbank (hierna: Svb).

Datum uitspraak: 20 januari 2007

I. PROCESVERLOOP

Appellante heeft hoger beroep ingesteld.

De Svb heeft een verweerschrift ingediend.

Naar aanleiding van een vraag van de Raad heeft appellante te kennen gegeven naar haar mening belang te hebben bij voortzetting van de procedure.

Het geding is voor de eerste maal behandeld ter zitting van 21 juni 2006. Namens appellante is daar verschenen mr. W.J.M. van Tongeren. De Svb heeft zich laten vertegenwoordigen door mr. C.A.J. Mastenbroek.

Na de behandeling van het geding ter zitting van de Raad is gebleken dat het onderzoek niet volledig is geweest. In verband hiermee heeft de Raad besloten het onderzoek te heropenen.

Het geding is opnieuw behandeld ter zitting van 17 november 2006. Appellante is daar niet verschenen. De Svb heeft zich laten vertegenwoordigen door mr. A.H. Gersie.

II. OVERWEGINGEN

Appellante woont sinds 1986 met haar echtgenoot in Spanje. Haar echtgenoot ontving toen een invaliditeitspensioen ingevolge de Algemene burgerlijke pensioenwet (Abpw) op basis van een arbeidsongeschiktheid van 80 tot 100% en was op grond hiervan verzekerd krachtens de volksverzekeringswetten. Appellante ontving zelf bij vertrek geen uitkering ingevolge de Nederlandse wetgeving. Sinds februari 1997 ontvangt appellante een ouderdomspensioen ingevolge de Algemene Ouderdomswet (AOW).

Bij formulier gedateerd 29 mei 2001 heeft appellante de Svb verzocht om toegelaten te worden tot de vrijwillige verzekering ingevolge de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten (AWBZ).

Bij primair besluit van 11 juli 2001 heeft de Svb het verzoek van appellante afgewezen onder de overweging dat appellante op 31 december 1999 niet verplicht verzekerd was krachtens de AWBZ. Bij het bestreden besluit van 8 november 2001 heeft de Svb het primaire besluit gehandhaafd.

De rechtbank heeft het beroep van appellante niet-ontvankelijk verklaard voorzover dit is gericht tegen artikel 32a van de AWBZ. Voor het overige heeft de rechtbank het beroep ongegrond verklaard.

In hoger beroep heeft appellante gesteld dat zij door het besluit van de Svb wordt gedwongen terug te keren naar Nederland en langdurig gescheiden van haar echtgenoot te leven. Zij heeft een beroep gedaan op het recht op een ongestoord gezinsleven als verwoord in artikel 8 van het Europees verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, Trb. 1951,154 (hierna: EVRM). Naar het oordeel van appellante wordt een onrechtmatig onderscheid gemaakt tussen verzekerden ingevolge de Ziekenfondswet (Zfw) en personen die particulier verzekerd zijn tegen ziektekosten. Ten slotte zou aan het echtpaar bij vertrek uit Nederland niet duidelijk zijn gemaakt dat appellante niet langer verzekerd zou zijn.

De Svb blijft bij haar oordeel dat appellante niet voldoet aan de voorwaarden welke in artikel 32a van de AWBZ worden gesteld voor het ontstaan van een bevoegdheid tot vrijwillige verzekering ingevolge de AWBZ.

De Raad overweegt als volgt.

De mogelijkheid tot vrijwillige verzekering ingevolge de AWBZ betreft tijdvakken vanaf 1 januari 2000 en is in het leven geroepen bij artikel 32a van de AWBZ. Deze bepaling is van kracht gebleven tot 1 januari 2006. Ten aanzien van tijdvakken vanaf 1 januari 2006 bestaat niet langer een mogelijkheid tot vrijwillige verzekering. De onderhavige procedure betreft dus de bevoegdheid tot vrijwillige verzekering van appellante over het reeds verstreken tijdvak 1 januari 2000 tot 1 januari 2006. Nu appellante te kennen heeft gegeven belang te hechten aan voortzetting van de onderhavige procedure en nu enig belang met het oog op de toepassing van supranationale coördinatieregels niet volledig kan worden uitgesloten, acht de Raad geen termen aanwezig om het hoger beroep van appellante niet-ontvankelijk te verklaren.

Ingevolge artikel 32a, eerste en tweede lid, van de AWBZ kan degene wiens verzekering ingevolge de AWBZ is geëindigd, onder voorwaarden de AWBZ-verzekering vrijwillig voortzetten indien hij buiten Nederland woont en onmiddellijk voorafgaande aan de ingangsdatum van de vrijwillige verzekering ten minste een jaar onafgebroken verzekerd is geweest ingevolge de AWBZ.

Met betrekking tot de grief van appellante dat het feit dat zij zich tot 1 januari 2006 niet vrijwillig kon verzekeren ingevolge de AWBZ afbreuk heeft gedaan aan haar aanspraken op grond van artikel 8 van het EVRM, oordeelt de Raad dat is gesteld noch gebleken dat de gewraakte regeling appellante daadwerkelijk heeft beperkt in de beleving van haar gezinsleven, nu er gedurende de gehele litigieuze periode sprake is geweest van een daadwerkelijk gezinsleven tussen appellante en haar echtgenoot. Deze grief dient reeds om die reden te worden verworpen.

Voorzover appellante heeft willen stellen dat artikel 32a van de AWBZ een ongeoorloofd onderscheid maakte tussen verzekerden ingevolge de Zfw en personen die particulier verzekerd zijn tegen ziektekosten, verwerpt de Raad deze grief. Alle personen die niet verplicht verzekerd zijn ingevolge de AWBZ en die voldeden aan de voorwaarden gesteld in artikel 32a van de AWBZ waren immers bevoegd tot vrijwillige verzekering ingevolge de AWBZ. In deze bepaling werd geen onderscheid gemaakt tussen verzekerden ingevolge de Zfw en particulier verzekerden. Voorzover appellante heeft bedoeld te stellen dat de bepalingen inzake de verplichte verzekering krachtens de AWBZ een ongeoorloofd onderscheid bevatten tussen particulier verzekerden en verzekerden ingevolge de Zfw, merkt de Raad op dat hij zich over deze stelling in dit geding niet kan uitlaten. Bij het bestreden besluit is immers slechts vastgesteld dat appellante niet bevoegd was zich vrijwillig te verzekeren. Appellante zou, zo zij verplicht verzekerd was geweest ingevolge de AWBZ, evenmin de bevoegdheid tot vrijwillige verzekering krachtens deze wet hebben gehad.

Appellante heeft ten slotte gesteld dat niemand haar of haar echtgenoot voorafgaand aan het vertrek heeft geattendeerd op het feit dat zij niet langer verzekerd zou blijven ingevolge de AWBZ. In verband hiermee heeft zij een brief overgelegd van het hoofd van de afdeling pensioengerechtigden van het Algemeen Burgerlijk Pensioenfonds (ABP) waarin aan de echtgenoot van appellante is medegedeeld dat op hem na vertrek naar Spanje in principe de volksverzekering AOW/AWW van toepassing blijft. In deze brief, die van een ander bestuursorgaan dan de Svb afkomstig is, wordt niets gesteld over de verzekeringspositie van appellante na vertrek krachtens enige volksverzekeringswet. Dat appellante deze brief aldus heeft opgevat dat zij ook zelf verzekerd zou blijven, dient voor haar risico te blijven. Nu ook overigens niet is gebleken van aantoonbare en onvoorwaardelijke toezeggingen door een bevoegd bestuursorgaan die voor appellante gedragsbepalend zijn geweest en tot onomkeerbare stappen hebben geleid, is er geen sprake van zo bijzondere omstandigheden dat strikte naleving van de wettelijke bepalingen door de Svb geen rechtsplicht meer kan zijn. Eventuele verwachtingen bij appellante kunnen dan ook niet leiden tot het oordeel dat de Svb appellante in strijd met artikel 32a van de AWBZ tot de vrijwillige verzekering ingevolge die wet had moeten toelaten.

Gelet op het vorenstaande kan het hoger beroep van appellante geen doel treffen. De aangevallen uitspraak komt voor bevestiging in aanmerking.

De Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling van één der partijen in de proceskosten.

III. BESLISSING

De Centrale Raad van Beroep,

Recht doende:

Bevestigt de aangevallen uitspraak.

Deze uitspraak is gedaan door M.M. van der Kade als voorzitter en T.L. de Vries en H.J. Simon als leden. De beslissing is, in tegenwoordigheid van P.H. Broier als griffier, uitgesproken in het openbaar op 20 januari 2007.

(get.) M.M. van der Kade.

(get.) P.H. Broier.

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de datum van verzending beroep in cassatie instellen bij de Hoge Raad der Nederlanden (Postbus 20303, 2500 EH ’s-Gravenhage) ter zake van schending of verkeerde toepassing van bepalingen inzake het begrip kring van verzekerden.

JL