Centrale Raad van Beroep, 09-01-2009, BG9844, 06-5640 WAO

06/5640 WAO

Centrale Raad van Beroep

Meervoudige kamer

U I T S P R A A K

op het hoger beroep van:

[Naam appellante], wonende te [woonplaats] (hierna: appellante),

tegen de uitspraak van de rechtbank Utrecht van 7 augustus 2006, 05/2359 (hierna: aangevallen uitspraak),

in het geding tussen:

appellante

en

de Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen (hierna: Uwv).

Datum uitspraak: 9 januari 2009

I. PROCESVERLOOP

Namens appellante heeft J.R. Beukema, werkzaam bij Juricon adviesgroep b.v., gevestigd te Assen, hoger beroep ingesteld.

Het Uwv heeft - onder bijvoeging van een tweetal rapporten - een verweerschrift ingediend.

Nadien hebben partijen nadere stukken ingediend.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 29 augustus 2008. Appellante is verschenen bij haar gemachtigde. Het Uwv heeft zich laten vertegenwoordigen door M. Florijn.

II. OVERWEGINGEN

1.1. Appellante was laatstelijk werkzaam als medewerker account support gedurende 36 uur per week. In verband met diverse klachten is haar met ingang van 26 juli 2000 een uitkering ingevolge de Wet op de arbeidongeschiktheidsverzekering (WAO) toegekend, laatstelijk berekend naar een mate van arbeidsongeschiktheid van 80 tot 100%.

1.2. Bij besluit van 11 april 2003 heeft het Uwv de WAO-uitkering van appellante met ingang van 5 april 2003 herzien naar een mate van arbeidsongeschiktheid van 65 tot 80%.

1.3. Het daartegen door appellante gemaakte bezwaar is bij besluit van 15 april 2004 ongegrond verklaard.

1.4. Bij uitspraak van 8 april 2005 (04/1381) heeft de rechtbank het tegen het besluit van 15 april 2004 ingestelde beroep gegrond verklaard, dat besluit vernietigd en het Uwv opgedragen een nieuw besluit op bezwaar te nemen.

1.5. Bij besluit van 14 juli 2005 (hierna: bestreden besluit) heeft het Uwv het bezwaar van appellante weer ongegrond verklaard.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank de medische en arbeidskundige grondslag van het bestreden besluit onderschreven en het beroep ongegrond verklaard.

4.1. De bezwaarverzekeringsarts R.A. Admiraal heeft in zijn rapport van 28 juni 2005 overwogen, dat er aanleiding bestaat appellante beperkt te achten ten aanzien van het concentreren van de aandacht. De FML is door hem gewijzigd in die zin dat in de rubriek Persoonlijk functioneren het item “Concentreren van de aandacht” beperkt is geacht (“kan zich niet langer dan een half uur concentreren op een informatiebron (krant, actualiteiten programma op radio of tv)”).

4.2.4. In zijn rapporten van 3 oktober 2005 en 7 december 2006 heeft de bezwaararbeidsdeskundige (nogmaals) naar voren gebracht dat de beperkingen van appellante dermate discreet (gering) zijn dat de benodigde concentratie, voor zover daarvan sprake is, bij dit soort eenvoudige productiewerk van appellante gevraagd en gevergd mag worden.

4.3.1. Anders dan rechtbank is de Raad van oordeel dat het Uwv er niet in is geslaagd toereikend te motiveren dat de aan het bestreden besluit ten grondslag functies de belastbaarheid van appellante op het punt van het concentreren van de aandacht niet overschrijden. Hij overweegt daartoe als volgt.

4.3.2. Zoals hiervoor in overweging 4.1 aangegeven is het concentreren van de aandacht beperkt in die zin dat appellante zich niet langer dan een half uur kan concentreren op een informatiebron.

4.4. Het is de Raad - ook tijdens het onderzoek ter zitting - niet duidelijk geworden hoe de ten aanzien van appellante in de FML aangenomen concentratiebeperking zich verhoudt tot de hiervoor aangegeven zitbelasting. De motivering van de bezwaararbeidsdeskundige dat appellante zich ‘geestelijk’ kan vertreden acht de Raad onvoldoende, evenals de ter zitting door de gemachtigde van het Uwv geopperde mogelijkheid dat in de aan de schatting ten grondslag gelegde functies voldoende vertredingsmogelijkheden zijn. Dit acht de Raad, nu deze niet zijn vermeld in het Resultaat functiebeoordeling van de in 4.3 vermelde functies een ongeoorloofde relativering van de gegevens zoals vermeld in de functiebelasting.

5.1. Uit hetgeen hiervoor onder 4 tot en met 4.4 is overwogen volgt dat de arbeidskundige grondslag van het bestreden besluit onvoldoende is gemotiveerd, zodat het bestreden besluit moet worden vernietigd wegens strijd met artikel 7: 12, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb). Dit brengt mee dat ook de aangevallen uitspraak niet kan worden gehandhaafd.

5.2. Het Uwv dient een nieuw besluit op bezwaar te nemen. Daarom ligt het thans niet op de weg van de Raad om zich over mogelijke schade uit te spreken, omdat nog niet vaststaat hoe het nieuwe besluit gaat luiden. Het Uwv zal bij het nemen van een nieuw besluit op bezwaar tevens aandacht moeten besteden aan de vraag in hoeverre er termen zijn om schade te vergoeden.

6. De Raad acht termen aanwezig om op grond van artikel 8:75 van de Awb het Uwv te veroordelen in de proceskosten van appellante in beroep en in hoger beroep. Deze kosten worden begroot op € 322,- voor verleende rechtsbijstand in beroep en op € 644,- voor verleende rechtsbijstand in hoger beroep. Tevens komen voor vergoeding in aanmerking de door de deskundigen van het Neurologisch Expertise en BehandelCentrum te Diever in hoger beroep uitgebrachte rapporten, tot een bedrag van € 1.100,-.

III. BESLISSING

De Centrale Raad van Beroep;

Recht doende:

Deze uitspraak is gedaan door J.W. Schuttel als voorzitter en C.W.J. Schoor en J.P.M. Zeijen als leden. De beslissing is, in tegenwoordigheid van M. Lochs als griffier, Uitgesproken in het openbaar op 9 januari 2009.

(get.) J.W. Schuttel.

(get.) M. Lochs.

GdJ