Centrale Raad van Beroep, 03-07-2014, ECLI:NL:CRVB:2014:2263, 13-4263 AW

De Raad stelt ambtshalve vast dat de rechtbank bij de aangevallen uitspraak niet de korpschef maar de korpsbeheerder als partij heeft aangemerkt. Dit is niet juist, omdat op grond van artikel 5 van de Invoerings- en aanpassingswet Politiewet 2012 ten tijde van het doen van de aangevallen uitspraak de korpschef in de plaats was getreden van de korpsbeheerder. De Raad heeft dit gebrek hersteld.

In artikel 2, tweede lid, van de Trfp is bepaald dat de ambtenaar in de aanvraag tot functieonderhoud aannemelijk maakt dat hij gedurende ten minste een jaar op enig moment binnen de referteperiode feitelijk opgedragen werkzaamheden heeft verricht die wezenlijk afwijken van de voor hem geldende functie en in samenhang daarmee de voor hem geldende functiebeschrijving. Is dat niet het geval, dan wijst het bevoegd gezag op grond van artikel 4 van de Trfp de aanvraag af.

Appellant heeft aangevoerd dat de kern van zijn functie niet juist is verwoord. Verder heeft hij aangevoerd dat in de praktijk zijn werkzaamheden als gevolg van zijn expertise op het gebied van financiële en economische criminaliteit zijn te vergelijken met de functie van expert B (schaal 10) of expert C (schaal 11) en dat hij het voor die functies vereiste opleidingsniveau heeft. Deze beroepsgronden slagen niet. In het kader van een aanvraag om functieonderhoud gaat het niet om de beantwoording van de vraag of de functiebeschrijving correct is en of de feitelijk opgedragen werkzaamheden onder een andere functiebeschrijving kunnen worden gebracht, maar of de feitelijk opgedragen werkzaamheden wezenlijk afwijken van de voor betrokkene geldende functie en in samenhang daarmee van de voor hem geldende functiebeschrijving. Indien die vraag bevestigend wordt beantwoord, komt de vraag aan de orde op welke wijze werkzaamheden en functie met elkaar in overeenstemming worden gebracht. Daarbij zijn aanpassing van de functiebeschrijving en inpassing in een andere generieke functie opties.

Appellant heeft gesteld dat hij zich op de hoogte stelt van de laatste ontwikkelingen in wetenschappelijk onderzoek ten aanzien van het expertisegebied en deze indirect vertaalt naar beleids- en activiteitenplannen van het korps. De korpschef heeft betwist dat hij appellant heeft opgedragen beleidsplannen of activiteitenplannen voor de divisie recherche te schrijven, laat staan dat appellant belast is geweest met het schrijven van dergelijke plannen voor andere delen van het korps. Van appellant wordt volgens de korpschef verlangd dat hij zich op de hoogte stelt van de resultaten van wetenschappelijk onderzoek en deze vertaalt naar de praktische uitvoering, een taak die expliciet is opgenomen in de functiebeschrijving van PTR. Appellant heeft zijn stelling niet aannemelijk gemaakt. Ter zitting van de Raad kon appellant geen concreet voorbeeld geven van een beleids- of activiteitenplan dat hij voor het korps heeft geschreven en gaf hij te kennen projectplannen te schrijven. Projectplannen kunnen echter, zoals de korpschef terecht heeft opgemerkt, niet op één lijn worden gesteld met beleids- of activiteitenplannen van het korps.

Appellant heeft evenmin aannemelijk gemaakt dat hij heeft bijgedragen aan kennisverspreiding bij experts, wat de korpschef heeft betwist. Ter zitting van de Raad heeft appellant toegelicht dat er binnen het onderdeel van de organisatie waar hij werkzaam is, slechts één persoon als expert B was aangesteld en dat die functionaris anderen coachte en er van alles bij deed. Als binnen de afdeling vragen rezen op het gebied van financieel rechercheren, dan fungeerde appellant als vraagbaak en bevorderde hij op die manier de deskundigheid van experts. Dat appellant op de afdeling, gelet op zijn deskundigheid, als vraagbaak fungeerde betekent echter nog niet dat hij bijdroeg aan kennisverspreiding bij experts.

Appellant heeft verder gesteld dat het borgen van verdiepte kennis van privaatrechtelijke aspecten van financiële opsporing en beslag en van bestuurlijke aspecten, zoals de Wet bevordering integriteitsbeoordelingen door het openbaar bestuur, tot de hem feitelijk opgedragen werkzaamheden behoorden. In aanmerking genomen dat de korpschef gemotiveerd heeft betwist dat hij appellant daartoe de opdracht heeft gegeven, heeft appellant deze stelling niet aannemelijk gemaakt.

Appellant heeft daarnaast gesteld dat hij als forensisch deskundige voor justitiële instanties optreedt en dat hij adviseert over verweerschriften van de advocatuur en deze pareert gedurende de gehele rechtsgang. Ter zitting van de Raad heeft appellant toegelicht dat de officier van justitie de rechter soms vraagt het onderzoek ter zitting te schorsen om met appellant te overleggen en dat het ook enkele keren is voorgekomen dat hij is gevraagd om zijn visie te geven over het verweer van een betrokkene tegen een gelegd beslag. De korpschef heeft zich terecht op het standpunt gesteld dat dit soort werkzaamheden onder de functiebeschrijving van PTR vallen. Daarin is opgenomen dat een PTR contacten onderhoudt met de zaaksofficier over thematische opsporingsonderzoeken en deelonderzoeken.

Van de overige door appellant in zijn hoger beroepschrift opgesomde activiteiten heeft de korpschef niet betwist dat ze tot de feitelijk aan appellant opgedragen werkzaamheden behoren. De korpschef heeft in het verweerschrift uitgebreid gemotiveerd waarom de betreffende werkzaamheden niet wezenlijk afwijken van de functiebeschrijving van PTR. Appellant heeft het standpunt van de korpschef niet weersproken, ook niet nadat hem ter zitting van de Raad om een reactie werd gevraagd. Hij heeft volstaan met de opmerking dat de betreffende werkzaamheden met een beetje fantasie onder de functiebeschrijving van PTR kunnen worden gebracht. Gelet daarop heeft appellant niet aannemelijk gemaakt dat de betreffende activiteiten niet afdoende in de functietypering PTR zijn beschreven.

Appellant heeft ter zitting van de Raad gewezen op de moeilijkheden die hij ondervindt om te bewijzen dat zijn werkzaamheden wezenlijk afwijken van de voor hem geldende functie, met name omdat die functie in algemene termen is omschreven. Hij heeft de Raad verzocht de korpschef op te dragen een nader onderzoek naar zijn werkzaamheden in te stellen. Dit verzoek wordt afgewezen. In het kader van een aanvraag om functieonderhoud ligt het immers niet op de weg van het bevoegde bestuursorgaan maar op die van de aanvrager om aan de hand van concrete voorbeelden de feiten te benoemen, en vervolgens aannemelijk te maken, op grond waarvan de conclusie kan worden getrokken dat diens werkzaamheden wezenlijk afwijken van de voor hem geldende functie.

Op grond van wat is overwogen onder 4.3 tot en met 4.10 slaagt het hoger beroep niet, zodat de aangevallen uitspraak voor bevestiging in aanmerking komt.