Centrale Raad van Beroep, 05-09-2014, ECLI:NL:CRVB:2014:2936, 12-4503 WIA

Dat wat betrokkene in hoger beroep heeft aangevoerd vormt geen aanleiding het oordeel van de rechtbank over de medische grondslag van het bestreden besluit niet te volgen. Evenmin als de rechtbank heeft de Raad aanleiding voor twijfel aan de juistheid van de medische beoordeling door de verzekeringsartsen per de datum in geding 10 februari 2011. Er zijn beperkingen aangenomen met name ten aanzien van het bewegingsapparaat. De verzekeringsartsen hebben mede aan de hand van de ontvangen specialistische informatie inzichtelijk uiteengezet waarom niet alle klachten van betrokkene tot (afzonderlijke) beperkingen op medische gronden in de arbeid leiden. Daarbij is de door de verzekeringsarts verkregen informatie alsook de in bezwaar ontvangen aanvullende informatie van de behandelend sector betrokken. Naar aanleiding van de in beroep door betrokkene overgelegde medische informatie heeft de bezwaarverzekeringsarts er op gewezen dat gezien de beperkte ernst van de onderliggende pathologie er bij betrokkene medisch geen grote beperkingen in het functioneren te stellen zijn en dat deze conclusie door de medisch adviseur van betrokkene is onderschreven. Er bestaat volgens de bezwaarverzekeringsarts geen strikte noodzaak tot onder andere meer afwisseling van houding gelet op de milde aard van de onderliggende aandoening(en). Evenals de rechtbank onderschrijft de Raad deze conclusies. In de vele in dit geding beschikbare specialistische informatie zijn geen aanknopingspunten te vinden voor meer of zwaardere beperkingen dan in de FML zijn aangenomen, noch medische inzichten die een ander licht werpen op de gezondheidstoestand van betrokkene per de datum in geding. In hoger beroep heeft betrokkene geen nieuwe medische gegevens ingebracht die zien op de datum in geding. De omstandigheid dat bij betrokkene met ingang van 11 november 2011 door het Uwv zwaardere beperkingen zijn aangenomen, zodat hem met ingang van die dag alsnog een WIA-uitkering is toegekend, leidt niet tot een ander oordeel, reeds omdat uit de medische gegevens blijkt van toegenomen klachten en beperkingen aan het bewegingsapparaat na de hier van belang zijnde datum, 10 februari 2011.

Uit het voorgaande volgt dat het hoger beroep van betrokkene niet slaagt.

Met betrekking tot de arbeidskundige grondslag van het bestreden besluit staat de Raad allereerst voor de vraag of de functie van wikkelaar aan de schatting ten grondslag kan worden gelegd. De Raad stelt daarbij voorop dat geen rechtsregel het Uwv belemmert om een van de door de arbeidsdeskundige vanwege opleidingseis als ongeschikt verworpen functies in de fase van bezwaar of beroep alsnog ten grondslag te leggen aan de schatting. Doorslaggevend is in dat geval of de bezwaararbeidsdeskundige voldoende overtuigend duidelijk heeft gemaakt dat de betreffende functie voor de betrokkene passend is.

De Raad heeft reeds meerdere malen overwogen dat een betrokkene aan een bepaalde opleidingseis kan voldoen door een combinatie van zijn opleiding en werkervaring. Blijkens de Arbeidsmogelijkhedenlijst kent de functie van wikkelaar opleidingsniveau 2: getuigschrift basisonderwijs en eventueel meerdere jaren vervolgonderwijs zonder diploma of andere opleidingen op dit niveau. Bij opleiding wordt als eis gesteld ‘Niveau VMBO’ en ‘In staat zijn interne opleiding te volgen op gebied van componentenkennis (benoemen en specificeren) en solderen, Nederlands verstaan, spreken en lezen’. In zijn rapport van 7 maart 2012 heeft de bezwaararbeidsdeskundige toegelicht dat de functie een eenvoudige, gestructureerde, voorspelbare, lager gekwalificeerde productiefunctie betreft, waarbij men onder leiding van een meewerkend voorman werkt. Men krijgt mondelinge instructies en voorbeelden. Gelet op het door betrokkene genoten lager onderwijs in Griekenland en één jaar voortgezet onderwijs (eveneens in Griekenland) in combinatie met zijn werkervaring als leersnijder vanaf 1975 (in Nederland) acht hij het alleszins plausibel dat betrokkene beschikt over VMBO-niveau. Gelet op de eenvoudige aard van de werkzaamheden en het gegeven dat er geen cognitieve beperkingen zijn vastgesteld, is betrokkene volgens de bezwaararbeidsdeskundige in staat tot het volgen van een interne opleiding voor het vervullen van de functie. Naar het oordeel van de Raad heeft de bezwaararbeidsdeskundige hiermee voldoende inzichtelijk onderbouwd dat betrokkene voldoet aan opleidingsniveau 2 en door een combinatie van opleiding en werkervaring ook aan de verlangde opleidingseis.

Ook de vraag of de functie van wikkelaar in medisch opzicht voor betrokkene geschikt is te achten, beantwoordt de Raad gelet op de door de bezwaararbeidsdeskundige gegeven toelichting bevestigend. Verder onderschrijft de Raad het oordeel van de rechtbank dat de belasting in de eerste twee aan de schatting ten grondslag gelegde functies, te weten de functies van magazijn, expeditiemedewerker (Sbc-code 111220) en productiemedewerker industrie (samenstellen van producten) (Sbc-code 111180) de belastbaarheid van betrokkene niet overtreft. Hiermee is voldaan aan de voorwaarde dat aan de schatting ten minste drie functies ten grondslag liggen als bedoeld in artikel 9, aanhef en onder a, van het Schattingsbesluit arbeidsongeschiktheidswetten.

De mediaan van deze drie functies afgezet tegen het maatmaninkomen van betrokkene resulteert in een verlies aan verdienvermogen van 34,09%. Dit betekent dat het Uwv de mate van arbeidsongeschiktheid per 10 februari 2011 op goede gronden heeft vastgesteld op minder dan 35%. Het Uwv heeft terecht betrokkene met ingang van die datum niet in aanmerking gebracht voor een WIA-uitkering. Gelet hierop behoeft de hoger beroepsgrond van het Uwv dat de rechtbank ten onrechte toepassing heeft gegeven aan artikel 8:72, vierde lid, van de Awb geen bespreking meer.

Uit 4.3 tot en met 4.6 volgt dat het hoger beroep van het Uwv slaagt. Omdat het Uwv eerst in de fase van beroep de arbeidskundige grondslag van het bestreden besluit toereikend heeft onderbouwd, heeft de rechtbank terecht het Uwv veroordeeld in de proceskosten van betrokkene in beroep en het Uwv gelast de door betrokkene in beroep betaalde griffierecht te vergoeden. De aangevallen uitspraak moet worden vernietigd voor zover daarbij het besluit van 18 januari 2011 is herroepen, is bepaald dat betrokkene met ingang van 10 februari 2011 recht heeft op een uitkering op grond van de Wet WIA naar een mate van arbeidsongeschiktheid van 35 tot 80%, is bepaald dat de uitspraak in de plaats treedt van het vernietigde besluit en het Uwv is veroordeeld tot vergoeding van schade. De aangevallen uitspraak moet voor het overige worden bevestigd.