Centrale Raad van Beroep, 26-11-2014, ECLI:NL:CRVB:2014:4067, 13-6042 WAJONG

1.1.

1.2.

Bij besluit van 7 september 2009 (bestreden besluit) heeft appellant het bezwaar van betrokkene tegen het besluit van 15 april 2009 ongegrond verklaard. Daarbij heeft appellant het standpunt ingenomen dat betrokkene per 20 februari 2008 - een jaar voor de datum van de aanvraag - minder dan 25% arbeidsongeschikt was.

2.1.

Betrokkene heeft beroep ingesteld tegen het bestreden besluit. De rechtbank heeft ten behoeve van haar oordeelsvorming psychiater prof. dr. H.J.C. van Marle als deskundige benoemd om een onderzoek in te stellen naar de belastbaarheid van betrokkene. In een rapport van 3 juli 2012 heeft de deskundige vastgesteld dat betrokkene op 20 februari 2008 beperkingen had als gevolg van het syndroom van Asperger. Betrokkene heeft moeite met het houden van overzicht, moeite met hoofd- en bijzaken, neemt dingen letterlijk en beschikt over weinig mentale flexibiliteit. Betrokkene heeft duidelijk behoefte aan structuur en een aangepast werktempo maar hij heeft niet zelf de mogelijkheid dat aan te geven waardoor hij veel baat heeft bij externe structuur. De deskundige kon niet geheel instemmen met de belastbaarheid van betrokkene zoals opgenomen in de Functionele Mogelijkhedenlijst (FML) van 18 maart 2009. Volgens de deskundige mag appellant geen acht uur per dag werken en dienen er daarnaast extra beperkingen te worden aangenomen op de punten concentreren van de aandacht, verdelen van de aandacht, doelmatig handelen, vervoer en handelingstempo.

2.2.

2.3.

3.1.

Appellant kan zich met de uitspraak van de rechtbank niet verenigen en heeft zich in hoger beroep, onder verwijzing naar een rapport van de verzekeringsarts bezwaar en beroep van 11 november 2013, op het standpunt gesteld dat een beperking voor het aspect verdelen van de aandacht niet is af te leiden uit de onderliggende psychiatrische rapporten en onvoldoende is onderbouwd door de deskundige. In het rapport van de verzekeringsarts bezwaar en beroep is het standpunt van de deskundige over het aspect handelingstempo volgens appellant onderbouwd weerlegd. Daarbij is opgemerkt dat in de FML onder rubriek 1.9.8 als voorwaarde is opgenomen dat belanghebbende is aangewezen op werk waarin geen hoog handelingstempo is vereist en in zoverre rekening is gehouden met de door de deskundige aangegeven voorwaarde. Voorts is door appellant aangevoerd dat de verzekeringsarts bezwaar en beroep in het rapport de mening van de deskundige op het punt van een verdergaande urenbeperking onderbouwd heeft weerlegd.

3.2.

Betrokkene heeft bevestiging van de aangevallen uitspraak bepleit.

4.1.

De discussie tussen partijen in hoger beroep heeft zich toegespitst op de vraag of de rechtbank in het voetspoor van haar deskundige terecht heeft geoordeeld dat voor betrokkene meer beperkingen gelden voor het verdelen van de aandacht, handelingstempo en arbeidsduur dan door appellant wordt aangenomen.

4.2.

In verband met de reactie van de verzekeringsarts bezwaar en beroep op zijn rapport, heeft de deskundige in een nadere toelichting van 26 maart 2013 zijn conclusie gehandhaafd dat appellant geen acht uur per dag kan werken en er extra beperkingen dienen te worden aangenomen op de punten verdelen van de aandacht, vervoer en handelingstempo. Volgens de deskundige is uit onderzoek gebleken dat appellant moeite heeft om zijn aandacht te richten op meer dan één taak tegelijkertijd en daaruit heeft hij afgeleid dat appellant problemen heeft met het verdelen van de aandacht. De deskundige heeft verder geconcludeerd dat er bij betrokkene sprake is van een aanmerkelijk vertraagd handelingstempo als gevolg van de ernstige psychiatrische stoornis waaraan hij lijdt. De deskundige heeft vastgesteld dat de stoornis van Asperger zoals die zich bij betrokkene vertoont, een energetische beperking tot gevolg heeft. De deskundige heeft in zijn rapport van 26 maart 2013 beargumenteerd waarom betrokkene naar zijn mening geen acht uur per dag mag werken.

4.3.

Als uitgangspunt geldt dat de bestuursrechter het oordeel van een onafhankelijke, door hem ingeschakelde deskundige volgt als de motivering van deze deskundige hem overtuigend voorkomt. Voor een overtuigende motivering is vereist dat het deskundigenrapport blijk geeft van een zorgvuldig onderzoek en inzichtelijk en consistent is. Dat het rapport afwijkt van de opvatting van een andere, door één van de partijen geraadpleegde, deskundige is als zodanig niet voldoende om tot een ander oordeel te komen.

4.4.

4.5.

Gelet op hetgeen in 4.1 tot en met 4.4 is overwogen slaagt het hoger beroep niet. De aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd.

5.1.

De rechtbank heeft appellant reeds opgedragen een nieuwe beslissing op het bezwaar te nemen met inachtneming van die uitspraak. Met het oog op een voortvarende afdoening van het geschil, en na bespreking van de wijze van afdoening met partijen ter zitting, ziet de Raad aanleiding om met toepassing van artikel 8:113, tweede lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) te bepalen dat tegen het door appellant te nemen nieuwe besluit op het bezwaar van betrokkene slechts bij hem beroep kan worden ingesteld.

5.2.

Er bestaat aanleiding voor een veroordeling in de proceskosten.