Centrale Raad van Beroep, 15-01-2014, ECLI:NL:CRVB:2014:82, 12-1668 WMO

Op 6 april 2011 heeft appellant een aanvraag gedaan om huishoudelijke verzorging op grond van de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo).

Bij besluit van 4 mei 2011, gehandhaafd na bezwaar bij besluit van 25 juli 2011 (bestreden besluit), heeft het college bepaald dat appellant voor de periode van 1 augustus 2011 tot en met 1 februari 2012 in aanmerking komt voor 3,5 uur huishoudelijke verzorging per week. Het college heeft daarbij geen aanleiding gezien om ook tijd toe te kennen voor het bereiden van maaltijden en het doen van boodschappen. Hierbij heeft het college zich op het standpunt gesteld dat appellant gebruik kan maken van een maaltijdservice en een boodschappendienst.

Op grond van artikel 8, eerste lid, van de Verordening voorzieningen maatschappelijke ondersteuning Rotterdam 2011 (Verordening), biedt het college een voorziening in de vorm van huishoudelijke verzorging aan als deze voor een persoon noodzakelijk is om een huishouding te voeren in de woning waarin hij zijn hoofdverblijf heeft. Ingevolge het vijfde lid van artikel 8 van de Verordening stelt het college de omvang van de voorziening voor huishoudelijke verzorging per week vast in minuten, afgerond op een half uur.

Het college heeft bij de Beleidsregels individuele voorzieningen maatschappelijke ondersteuning Rotterdam 2011 (Beleidsregels) normtijden vastgesteld voor het verrichten van huishoudelijke activiteiten. De Beleidsregels voorzien onder andere in het toekennen van tijd voor het bereiden van broodmaaltijden en/of warme maaltijden en voor het doen van boodschappen. Voorts kan op grond van de Beleidsregels in verband met het zorgen voor een schoon/hygiënisch verantwoord interieur de basisnormtijd worden verhoogd met een toeslag indien sprake is van een allergie voor huisstofmijt in een gesaneerde woning en er nog astma/COPD-klachten zijn.

Het college heeft zich bij de berekening van het aantal minuten huishoudelijke verzorging gebaseerd op de normtijden als vermeld in de Beleidsregels. De grond van appellant dat het college ten onrechte geen rekening heeft gehouden met zijn allergieklachten en dat hij in verband daarmee een grotere aanspraak op huishoudelijke verzorging heeft, slaagt niet. Nog daargelaten dat appellant deze klachten voor het eerst tijdens de zitting bij de rechtbank naar voren heeft gebracht, heeft appellant het bestaan van deze klachten niet aannemelijk gemaakt en onderbouwd met (medische) stukken.

Zoals de Raad eerder heeft overwogen, is het hanteren van het uitgangspunt dat een boodschappendienst en een maaltijdservice voorliggende voorzieningen zijn die aan het verstrekken van voorzieningen voor het bereiden van maaltijden of het doen van boodschappen in de weg staan, niet in strijd met de Wmo, mits deze boodschappendienst en maaltijdservice daadwerkelijk beschikbaar zijn, door de aanvrager financieel kunnen worden gedragen en adequate compensatie bieden (zie bijvoorbeeld CRvB 31 oktober 2012, ECLI:NL:CRVB:2012:BY2147).

Appellant heeft enkel gesteld dat hij een maaltijdservice en een boodschappendienst financieel niet kan dragen. Nu hij dit verder op geen enkele wijze heeft onderbouwd, heeft het college zich met juistheid op het standpunt kunnen stellen dat voor het doen van boodschappen en het bereiden van maaltijden gebruik kan worden gemaakt van een boodschappendienst en een maaltijdservice waardoor er geen noodzaak is om tijd toe te kennen voor het bereiden van maaltijden en het doen van boodschappen.

Uit het vorenstaande vloeit voort dat het hoger beroep niet slaagt, zodat de aangevallen uitspraak voor bevestiging in aanmerking komt.