Centrale Raad van Beroep, 14-07-2015, ECLI:NL:CRVB:2015:2353, 14-1587 WWB

Van een redelijke grond voor een huisbezoek is sprake als voorafgaand aan - dat wil zeggen: vóór of uiterlijk bij aanvang van - het huisbezoek duidelijk is dát en op grond van welke concrete en objectieve feiten en omstandigheden redelijkerwijs kan worden getwijfeld aan de juistheid of de volledigheid van de door de betrokkene verstrekte gegevens, voor zover deze van belang zijn voor het vaststellen van het recht op bijstand en deze niet op een andere effectieve en voor betrokkene minder belastende wijze kunnen worden geverifieerd. Is sprake van een redelijke grond voor het afleggen van een huisbezoek, dan dient de belanghebbende erop te worden gewezen dat het weigeren van toestemming gevolgen kan hebben voor de verlening van bijstand. Ontbreekt een redelijke grond, dan moet de betrokkene erop worden geattendeerd dat het weigeren van toestemming geen gevolgen heeft voor de bijstandsverlening. De bewijslast ten aanzien van het ‘informed consent’ bij het binnentreden van de woning rust op het bijstandverlenend orgaan.

Voorafgaand aan het huisbezoek heeft het college naar aanleiding van een anonieme tip registraties geraadpleegd, de verbruiksgegevens van het uitkeringsadres opgevraagd en waarnemingen gedaan. Hieruit is onder meer naar voren gekomen dat op het uitkeringsadres twee personen staan ingeschreven, terwijl de verbruiksgegevens duiden op de bewoning van meer dan twee personen, en is steeds de auto van A in de omgeving van het uitkeringsadres aangetroffen. Gelet op deze bevindingen kon het college redelijkerwijs twijfelen aan de juistheid of volledigheid van de door appellante verstrekte gegevens over haar woon- en leefsituatie en bestond een redelijke grond voor het afleggen van het huisbezoek op 2 oktober 2012. Niet valt in te zien dat de woon- en leefsituatie van appellante op dat moment op een andere effectieve, voor haar minder belastende wijze dan door middel van een huisbezoek had kunnen worden gecontroleerd. De grond dat had kunnen worden volstaan met een gesprek op het kantoor van het college, slaagt dan ook niet.

Uit het door appellante ondertekende Registratieformulier huisbezoeken van 2 oktober 2012 blijkt dat ook sprake is van ‘informed consent’. De eerst ter zitting naar voren gebrachte stelling van appellante dat zij een blanco formulier heeft getekend welke achteraf moet zijn ingevuld zodat geen sprake kan zijn van ‘informed consent’, heeft appellante op geen enkele manier aannemelijk gemaakt. Uit de rapportage van 18 oktober 2012 blijkt dat de bijzonder controleurs voordat zij de woning hebben betreden de reden van het bezoek hebben uitgelegd en de zogeheten ‘informed-consent-procedure’ hebben besproken en eerst nadat appellante toestemming had gegeven en het formulier had getekend, de woning hebben betreden. De Raad heeft geen reden aan de in het rapport beschreven werkwijze te twijfelen. Dit betekent dat het college de bevindingen van dit huisbezoek aan zijn besluitvorming ten grondslag mocht leggen.

Met de rechtbank en anders dan appellante, is de Raad van oordeel dat de beschikbare onderzoeksgegevens een toereikende grondslag bieden voor de conclusie dat A in de te beoordelen periode zijn hoofdverblijf had op het uitkeringsadres. Daarbij komt doorslaggevende betekenis toe aan de verklaring die appellante op 4 oktober 2012 tegenover de bijzonder controleurs heeft afgelegd.

Appellante heeft tijdens het tweede verhoor op 4 oktober 2012 onder meer verklaard dat A de vader is van haar dochter en dat hij bij haar verblijft. Zij heeft verder verklaard dat A bijna iedere dag bij haar is, en ook dat A vaak bij haar slaapt. Het grootste deel van de week is A bij appellante, zeker vier dagen, soms meer dan vier dagen per week. Appellante en A doen soms samen boodschappen, soms gaat A brood halen en soms doet appellante dat. A eet ook in de woning van appellante, hij betaalt en eet mee van het brood en kookt ook wel eens voor appellante. A doucht in de woning van appellante als hij daar is blijven slapen en als hij bij appellante is kijkt hij veel televisie. A heeft ongeveer anderhalf jaar een eigen sleutel van de woning van appellante. Verder heeft A zijn huisarts in Capelle aan den IJssel.

De grond van appellante dat zij niet aan haar afgelegde verklaringen kan worden gehouden, slaagt niet. Volgens vaste rechtspraak (uitspraak van 26 januari 2012, ECLI:NL:CRVB:2012:BV2512) mag in beginsel worden uitgegaan van een tegenover een sociaal rechercheur of handhavingsspecialist afgelegde en door de betrokkene ondertekende verklaring en wordt weinig betekenis toegekend aan het achteraf intrekken of ontkennen van een dergelijke verklaring. In dit geval zijn er onvoldoende aanknopingspunten om te oordelen dat sprake is van zodanige bijzondere omstandigheden dat een uitzondering op het hiervoor weergegeven uitgangspunt dient te worden gemaakt. Appellante heeft niet aannemelijk gemaakt dat zij haar verklaringen niet in vrijheid dan wel onder onaanvaardbare druk van de bijzonder controleurs heeft afgelegd.