Centrale Raad van Beroep, 11-02-2015, ECLI:NL:CRVB:2015:352, 14-1679 WWAJ

1.1.

1.2.

2.1.

2.2.

In een rapport van 17 november 2011 heeft een verzekeringsarts bezwaar en beroep vastgesteld dat in het 17e jaar van appellant sprake was van de stoornis Asperger. De verzekeringsarts heeft de Functionele Mogelijkhedenlijst (FML) op 17 november 2011 aangepast in verband met beperkingen als gevolg van de stoornis Asperger. Vervolgens heeft de arbeidsdeskundige bezwaar en beroep in een rapport van 22 november 2011 één geselecteerde functie laten vervallen en twee nieuwe functies geselecteerd. De arbeidsdeskundige bezwaar en beroep heeft geconcludeerd dat appellant 75% van het minimumloon kan verdienen.

2.3.

Appellant heeft een rapport van Ergatis van 7 november 2011 ingezonden, waarin de belastbaarheid van appellant is omschreven.

2.4.

De rechtbank heeft aanleiding gezien om appellant te laten onderzoeken door deskundige J.P.A. van Eck, psychiater. De rechtbank heeft de deskundige onder meer de vragen voorgelegd of bij appellant op zijn 17e verjaardag, [in] 1982, sprake was van stoornissen op het niveau van lichamelijk en/of geestelijk functioneren; welke beperkingen appellant in 1982 en in 2010 had; en of de deskundige kan instemmen met de vastgestelde belastbaarheid van appellant in 1982 en in 2010, zoals blijkt uit de FML van 17 november 2011.

2.5.

Van Eck heeft een anamnese afgenomen, informatie uit het dossier bestudeerd en zijn bevindingen neergelegd in een rapport van 6 augustus 2012. Daarin is geconcludeerd dat appellant een langdurige psychiatrische voorgeschiedenis heeft en dat sinds kort bij hem het syndroom van Asperger is vastgesteld. Met betrekking tot het persoonlijk functioneren ziet Van Eck handicaps met betrekking tot het verdelen van de aandacht en het zelfstandig handelen. Hij verwacht dat er specifieke voorwaarden zijn voor het goed functioneren in een arbeidssituatie. Appellant is onder meer aangewezen op werk in een voorspelbare werksituatie zonder veel storingen of onderbrekingen. Met betrekking tot het sociaal functioneren ziet Van Eck handicaps op het gebied van het hanteren van emoties van anderen, het uiten van eigen gevoelens, het omgaan met conflicten en samenwerken. Hij verwacht dat appellant moeite zal hebben met het uitoefenen van leidinggevende functies.

2.6.

2.7.

Deskundige Van Eck heeft in een reactie van 14 mei 2013 te kennen gegeven dat hij de opmerkingen met betrekking tot de FML onderschrijft, dat hij zich volledig kan vinden in de opmerking van de verzekeringsarts bezwaar en beroep en dat er geen reden is voor een urenbeperking.

2.8.

Appellant heeft de juistheid van de conclusies van Van Eck betwist en herhaald dat hij niet in staat is om 40 uur per week te werken.

2.9.

3.1.

3.2.

In een rapport van 11 augustus 2014 heeft de verzekeringsarts bezwaar en beroep nogmaals geconcludeerd dat er geen aanleiding is om een urenbeperking aan te nemen. De verzekeringsarts heeft opgemerkt dat deskundige Van Eck zich volledig heeft kunnen vinden in het niet stellen van een urenbeperking. Met de beperkingen in het sociaal functioneren is voldoende rekening gehouden door middel van het stellen van beperkingen ten aanzien van samenwerken, hanteren van emotionele problemen van anderen, gevoelens uiten, conflicthantering, klantencontacten en leidinggevende taken.

4.1.

In geding is of de rechtbank terecht het beroep van appellant tegen bestreden besluit II, waarbij hem opnieuw een Wajong-uitkering werd geweigerd, ongegrond heeft verklaard.

4.2.

De Raad onderschrijft het oordeel van de rechtbank en de daaraan ten grondslag gelegde overwegingen met betrekking tot de medische en arbeidskundige onderbouwing van bestreden besluit II. De rechtbank heeft terecht het oordeel van de door haar ingeschakelde deskundige gevolgd. Evenals de rechtbank is de Raad van oordeel dat het uitgebrachte deskundigenrapport blijk geeft van een zorgvuldig onderzoek en dat het inzichtelijk en consistent is. De beperkingen van appellant als gevolg van de stoornis Asperger zijn door deskundige Van Eck onderschreven in zijn rapport van 6 augustus 2012 en de aanvullende reactie van 14 mei 2013. Verder heeft de rechtbank terecht overwogen dat ook de arts van Ergatis heeft geconcludeerd dat bij hervatting in voldoende stress- en prikkelarm werk een urenbeperking niet meer geïndiceerd is. In hoger beroep heeft appellant geen medische informatie overgelegd waaruit blijkt dat hij meer beperkt is dan door de verzekeringsarts bezwaar en beroep is aangenomen. De Raad ziet geen aanleiding nogmaals een deskundige te benoemen. Voor het in hoger beroep herhaalde standpunt van appellant dat een urenbeperking aangenomen dient te worden ontbreekt een onderbouwing. De verzekeringsarts bezwaar en beroep heeft in het rapport van 11 augustus 2014 toegelicht dat de in 2011 vastgestelde belastbaarheid van appellant in het kader van een WIA-aanvraag niet bepalend is voor de beoordeling van de Wajong-aanvraag. De Raad ziet geen aanknopingspunten om dit standpunt van het Uwv niet juist te achten.

4.3.

Uitgaande van de juistheid van de met betrekking tot appellant vastgestelde beperkingen, bestaat er geen aanleiding voor het oordeel dat de geselecteerde functies in medisch opzicht niet passend zijn voor appellant.

4.4.