Centrale Raad van Beroep, 04-11-2015, ECLI:NL:CRVB:2015:4137, 14/3351 WW

1.1.

1.2.

Op 30 augustus 2010 is appellant een nieuwe dienstbetrekking aangegaan bij [naam B.V.] voor 40 uur per week. Naast loon uit deze dienstbetrekking ontving appellant ook genoemde FPU-uitkering. Dit dienstverband is geëindigd op 30 maart 2013. Op 1 april 2013 heeft appellant een uitkering op grond van de Werkloosheidswet (WW) aangevraagd.

1.3.

Bij besluit van 1 mei 2013 heeft het Uwv appellant met ingang van 1 april 2013 in aanmerking gebracht voor een WW-uitkering. Omdat appellant een FPU-uitkering ontvangt en deze uitkering hoger is dan zijn WW-uitkering, komt de WW-uitkering echter niet tot uitbetaling.

1.4.

Het tegen dit besluit door appellant gemaakte bezwaar is bij besluit van 30 juli 2013 (bestreden besluit) ongegrond verklaard.

2. Appellant heeft beroep ingesteld tegen het bestreden besluit. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank dit beroep ongegrond verklaard. De rechtbank heeft allereerst vastgesteld dat uitsluitend ter toetsing voorligt of terecht geen toepassing is gegeven aan de uitzondering, die wordt genoemd in artikel 3:5, derde lid, van het Algemeen inkomensbesluit socialezekerheidswetten (AIB). De rechtbank heeft vervolgens overwogen, waar voor verweerder het Uwv en voor eiser appellant moet worden gelezen:

3.1.

In hoger beroep heeft appellant herhaald dat hij voldoet aan de uitzondering van artikel 3:5, derde lid, van de AIB, zodat zijn FPU-uitkering niet tot het inkomen dient te worden gerekend en dus ook niet gekort dient te worden op zijn WW-uitkering. Ten onrechte heeft de rechtbank overwogen dat ingevolge dit artikellid de FPU-uitkering alleen dan niet tot het inkomen wordt gerekend, indien er sprake is van verlies van arbeidsuren uit hetzelfde dienstverband. Volgens appellant dient dit artikellid anders te worden geïnterpreteerd.

3.2.

Het Uwv heeft bevestiging van de aangevallen uitspraak bepleit.

4.1.

Voor het toepasselijke wettelijke kader wordt verwezen naar het juridisch kader zoals weergegeven in de aangevallen uitspraak.

4.2.

Niet in geschil is dat appellant recht heeft op een FPU-uitkering uit hoofde van een ander dienstverband dan het dienstverband waaruit hij met ingang van 1 april 2013 werkloos is geworden.

4.3.

Het oordeel van de rechtbank en de overwegingen die daartoe hebben geleid, worden geheel onderschreven. Verwezen wordt naar de uitspraak van de Raad van 29 oktober 2014 (ECLI:CRVB:2014:3504) waarin de Raad heeft geoordeeld dat het in artikel 3:5, derde lid, van de AIB gaat om een uitzondering op de hoofdregel, namelijk dat een pensioenuitkering wordt gerekend tot het inkomen en in mindering wordt gebracht op een WW-uitkering. Deze uitzonderingsbepaling moet daarom restrictief worden uitgelegd. Ondanks dat in dit artikellid de woorden “uit hetzelfde dienstverband” ontbreken, moet wel worden begrepen dat hiermee een uitzondering is gegeven voor de bijzondere situatie dat er sprake is van werkloosheid uit een dienstverband, waarin de werknemer reeds eerder arbeidsurenverlies had geleden. De aangevallen uitspraak is daarmee in lijn en er is geen aanleiding om van het in de genoemde uitspraak van de Raad neergelegde oordeel af te wijken.

4.4.

Uit hetgeen is overwogen in 4.2 en 4.3 volgt dat het hoger beroep niet slaagt. De aangevallen uitspraak zal daarom worden bevestigd.