Centrale Raad van Beroep, 02-12-2015, ECLI:NL:CRVB:2015:4283, 14/6500 ZW

1.1.

Bij besluit van 13 februari 2014 heeft het Uwv aan appellante bericht dat zij vanaf 8 december 2013 geen beperkingen meer heeft als gevolg van zwangerschap of bevalling. Aan dat besluit ligt een rapport van een verzekeringsarts van 13 februari 2014 ten grondslag.

1.2.

Bij besluit van 8 april 2014 (bestreden besluit) heeft het Uwv het bezwaar van appellante tegen het besluit van 13 februari 2014 ongegrond verklaard.

3.1.

In hoger beroep heeft appellante in essentie dezelfde gronden aangevoerd als in de bezwaarfase en in eerste aanleg. Appellante is van oordeel dat er wel degelijk een rechtstreeks causaal verband bestaat tussen de na haar tweede zwangerschap bestaande klachten en die zwangerschap. Bij de eerste zwangerschap van appellante is haar kindje na 34 weken overleden. Dit heeft ertoe geleid dat appellante zich tijdens en na de tweede zwangerschap zorgen maakte over de gezondheid van het kindje. Deze klachten en beperkingen vonden daarom hun oorzaak in de tweede zwangerschap, zodat er wel degelijk een direct causaal verband is met die zwangerschap.

3.2.

De Raad komt tot het volgende oordeel.

3.3.

Ingevolge artikel 29a, vierde lid, van de Ziektewet (ZW) heeft - kort weergegeven - recht op ziekengeld ter hoogte van haar dagloon de vrouwelijke verzekerde, indien zij aansluitend op het recht op uitkering ingevolge de Wet arbeid en zorg in verband met bevalling ongeschikt is tot het verrichten van haar arbeid en die ongeschiktheid haar oorzaak vindt in de bevalling of de daaraan voorafgaande zwangerschap. Vereist is daarom een direct causaal verband met de bevalling of de daaraan voorafgaande zwangerschap. In eerdergenoemd rapport van de verzekeringsarts van 13 februari 2014, en de rapporten van de verzekeringsarts bezwaar en beroep van 2 april 2014 en 16 juli 2014 is voldoende beargumenteerd dat de oorzaak van de psychische klachten niet ligt in de tweede zwangerschap, maar in de traumatische ervaringen van appellante tijdens haar eerste zwangerschap. In feite erkent appellante dit zelf ook, nu zij te kennen heeft gegeven dat de klachten voortvloeien uit de gebeurtenissen bij de eerste zwangerschap. Er is dus geen sprake van een direct causaal verband met de laatste zwangerschap. Het oordeel van de rechtbank en de overwegingen die tot dat oordeel hebben geleid worden dan ook onderschreven, zodat de aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd.