Centrale Raad van Beroep, 24-03-2015, ECLI:NL:CRVB:2015:955, 13-4309 WWB

1.8.

Het dagelijks bestuur heeft appellant vervolgens voor de vierde maal uitgenodigd voor een psychodiagnostisch onderzoek bij Argonaut, nu op 14 maart 2013. Appellant is verschenen, maar het onderzoek heeft ook nu en om dezelfde reden als de drie keer daarvoor geen doorgang gevonden. Hierdoor heeft appellant niet voldaan aan de op grond van artikel 55 van de WWB op hem rustende verplichting mee te werken aan een onderzoek. Bij besluit van 27 mei 2013, voor zover hier van belang, heeft het dagelijks bestuur overwogen dat appellant zich binnen twaalf maanden opnieuw schuldig heeft gemaakt aan een verwijtbare maatregelwaardige gedraging. Het dagelijks bestuur heeft echter besloten - tot nader order - de verplichting mee te werken aan een psychodiagnostisch onderzoek niet te concretiseren. Het dagelijks bestuur heeft een maatregel opgelegd, maar deze gematigd tot nul.

1.9.

Bij besluit van 4 november 2013 (bestreden besluit 3) heeft het dagelijks bestuur het bezwaar tegen het besluit van 27 mei 2013 ongegrond verklaard.

2. Bij de aangevallen uitspraken heeft de rechtbank de beroepen tegen de bestreden besluiten ongegrond verklaard.

3. Appellant heeft zich in hoger beroep op de hierna te bespreken gronden tegen de aangevallen uitspraken gekeerd.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1.

In artikel 9, eerste lid, van de WWB zijn de verplichtingen tot arbeidsinschakeling opgenomen. Artikel 9, tweede lid, van de WWB biedt het dagelijks bestuur de mogelijkheid om in individuele gevallen tijdelijk ontheffing te verlenen van de verplichtingen als bedoeld in het eerste lid, indien daarvoor dringende redenen aanwezig zijn. Daarnaast kan het dagelijks bestuur, ingevolge artikel 55 van de WWB, verplichtingen opleggen die strekken tot arbeidsinschakeling dan wel die verband houden met aard en doel van een bepaalde vorm van bijstand of die strekken tot vermindering of beëindiging van bijstand.

4.2.

Gelet op het verhandelde ter zitting is de omvang van de gedingen beperkt tot de vraag of het dagelijks bestuur op goede gronden heeft aangenomen dat appellant tot vier maal toe verwijtbaar niet heeft voldaan aan de verplichting mee te werken aan een psychodiagnostisch onderzoek.

4.3.

De verplichting van artikel 9, eerste lid, aanhef en onder b, van de WWB om mee te werken aan een onderzoek naar de mogelijkheden tot arbeidsinschakeling houdt, net als de verplichting om mee te werken aan een in het kader van artikel 55 van de WWB door het dagelijks bestuur aangevraagd onderzoek, tevens in dat de betrokkene er aan meewerkt dat het dagelijks bestuur ook kennis kan nemen van de resultaten van dat onderzoek. Zonder dit laatste zou het eerste immers zinloos zijn voor het onderzoek naar de mogelijkheden van arbeidsinschakeling. Daarmee zou het dagelijks bestuur belet worden haar wettelijke taak tot arbeidsinschakeling te verrichten. In een dergelijke situatie kan een betrokkene dus geen beroep doen op een blokkeringsrecht.

4.4.

Gelet op wat onder 4.3 is overwogen is appellant tekortgeschoten in de verplichting mee te werken aan een onderzoek naar zijn arbeidsmogelijkheden en meer in het bijzonder aan de op grond van artikel 55 van de WWB op hem rustende verplichting mee te werken aan een psychodiagnostisch onderzoek. Appellant heeft aangevoerd dat deze gedraging hem, gelet op zijn psychische problematiek, niet te verwijten valt. Ter onderbouwing hiervan heeft hij verwezen naar de, niet gedateerde, brief van GZ-psycholoog S. de Haan (De Haan). In deze brief, die is opgesteld na de afspraak op 9 oktober 2012, heeft De Haan vermeld dat de psychische problematiek bij appellant niet verenigbaar is met een psychodiagnostisch onderzoek. In verband daarmee heeft De Haan appellant een aanbod gedaan voor een kort en effectief behandeltraject door Mentaal Beter. Naar zijn oordeel is er bij appellant sprake van een psychische of psychiatrische problematiek en kan een behandeling de ontstane situatie helpen verbeteren. Anders dan appellant heeft aangevoerd, biedt de verklaring van De Haan onvoldoende aanknopingspunten voor de conclusie dat de gedragingen appellant niet kunnen worden verweten. De desbetreffende brief bevat weliswaar een oordeel van De Haan over de problematiek van appellant, maar niet gebleken is dat dit oordeel is gebaseerd op een medisch/psychologisch onderzoek. Niet duidelijk is daarom waarop De Haan zijn conclusies baseert. Appellant heeft ook anderszins geen objectieve en verifieerbare informatie van medische aard overgelegd ter onderbouwing van zijn stelling dat de verwijtbaarheid van de gedragingen ontbreekt.

4.5.

Appellant heeft voorts aangevoerd dat de resultaten van een psychodiagnostisch onderzoek niet bruikbaar zijn, indien een dergelijk onderzoek niet op vrijwillige basis plaatsvindt. Deze grond slaagt niet. De stelling van appellant is speculatief van aard. Voorts ligt het op de weg van het dagelijks bestuur om zich in het kader van de besluitvorming een oordeel te vormen over de bruikbaarheid van de resultaten van het onderzoek.

4.6.

Uit 4.3 tot en met 4.5 volgt dat de hoger beroepen niet slagen, zodat de aangevallen uitspraken dienen te worden bevestigd.