Centrale Raad van Beroep, 31-03-2016, ECLI:NL:CRVB:2016:1178, 14/7130 AW

1.1.

Betrokkene werkte sinds januari 2008 in een tijdelijk dienstverband en met ingang van augustus 2008 in een vast dienstverband als [docente] bij appellant.

1.2.

Bij besluit van 27 april 2012 (ontslagbesluit) is betrokkene ontslagen vanwege het ontbreken van onderwijsbevoegdheid en vanwege gewichtige redenen, waaronder de door appellant ingezette beleidswijziging en het ontbreken van bereidheid van betrokkene om het schoolbeleid te dragen en uit te voeren. Gesprekken die tot doel hadden met betrokkene naar een nieuwe situatie toe te werken hebben niet geleid tot verbetering. Na gemaakt bezwaar van 6 juni 2012 is het ontslagbesluit op 12 juni 2012 ingetrokken (intrekkingsbesluit).

1.3.

Bij brief van 29 juni 2012 is betrokkene bericht dat zij naar aanleiding van haar bezwaarschrift van 6 juni 2012 en de andere communicatie in de afgelopen periode, zo spoedig mogelijk van appellant verneemt.

1.4.

Bij besluit van 6 juli 2012 (wijzigingsbesluit) heeft appellant de vaste aanstelling van betrokkene met terugwerkende kracht tot 1 augustus 2010 gewijzigd in een aanstelling voor bepaalde tijd tot 1 augustus 2012. Aansluitend is een nieuwe tijdelijke aanstelling aangeboden van 1 augustus 2012 tot 1 augustus 2013. Aan deze wijziging heeft appellant ten grondslag gelegd dat gelet op artikel 33 van de Wet op het voortgezet onderwijs (WVO) en artikel 8.b.3 van de CAO Voortgezet Onderwijs 2011-2012 (CAO VO), zoals van kracht sinds 18 augustus 2011, de toekenning aan betrokkene van een vaste aanstelling een wettelijke grond mist en in strijd met de cao-bepaling aan haar is aangeboden. In deze artikelen is bepaald dat een onbevoegde docent maximaal twee jaar kan worden aangesteld in een leraarsfunctie en in deze twee jaar zijn bevoegdheid dient te behalen, bij gebreke waarvan de aanstelling van rechtswege eindigt. Appellant heeft erop gewezen dat deze bepalingen voor onbevoegde docenten die op 31 juli 2011 reeds in dienst waren gelden vanaf 1 augustus 2011. Betrokkene wordt opgedragen haar wettelijke onderwijsbevoegdheid te halen en haar functioneren op nader aan te geven concrete punten te verbeteren.

1.5.

Bij e-mail en per brief van 9 juli 2012 heeft betrokkene te kennen gegeven het wijzigingsbesluit voor het schooljaar 2012-2013 te aanvaarden en haar bezwaar van 6 juni 2012 te zullen intrekken. Zij is opgetogen over haar deelname aan de [docentenopleiding] voor het komende schooljaar.

1.6.

Betrokkene heeft op 12 september 2012 een nieuwe aanstellingsakte ondertekend.

1.7.

Bij de eindevaluatie op 27 maart 2013 heeft de rector betrokkene meegedeeld dat hij zich ernstig afvraagt of voortzetting van het dienstverband zinvol is, mede gelet op de defensieve opstelling, de moeizame realisering van resultaten op belangrijke communicatieve verbeterpunten en een verschillende visie tussen de collega’s binnen de sectie op de samenwerking. Het definitieve besluit over het al dan niet voortzetten van de tijdelijke aanstelling na 31 juli 2013 zal echter pas vallen bij de eindbeoordeling in mei 2013.

1.8.

Bij e-mail van 27 april 2013 heeft betrokkene aan appellant laten weten dat zij haar bezwaar van 6 juni 2012 handhaaft.

1.9.

Op 29 mei 2013 is een eindbeoordeling vastgesteld. Daarin is onder meer geconstateerd dat betrokkene niet in staat is gebleken haar onderwijsbevoegdheid vóór 1 augustus 2013 te halen. Zij heeft daarvoor een extra schooljaar nodig. Voorts heeft betrokkene na 27 maart 2013 wegens ziekte geen werkzaamheden meer verricht en blijven de conclusies van de eindevaluatie onverkort van kracht.

1.10.

Bij besluit van 29 mei 2013, gehandhaafd bij besluit van 1 oktober 2013, is betrokkene te kennen gegeven dat haar tijdelijke aanstelling niet zal worden verlengd.

1.11.

Bij besluit van 4 juni 2013 (bestreden besluit 1) heeft appellant beslist op het bezwaar van betrokkene van 6 juni 2012 tegen het ontslagbesluit van 27 april 2012. Appellant heeft zich op het standpunt gesteld dat met de intrekking van het ontslagbesluit volledig tegemoet is gekomen aan het bezwaar en betrokkene niet langer belang heeft bij de beoordeling daarvan, zodat dit bezwaar niet-ontvankelijk is. Ten overvloede is betrokkene meegedeeld dat het wijzigingsbesluit van 6 juli 2012 op goede gronden is genomen, omdat zij ten tijde van het aanbod van een vaste aanstelling de wettelijk vereiste onderwijsbevoegdheid niet bezat, zodat per abuis een vaste aanstelling is aangeboden.

2.1.

Bij nieuwe beslissing op bezwaar van 11 april 2014 (bestreden besluit 2) heeft appellant het bestreden besluit 1 ingetrokken en het bezwaar van betrokkene onder een aanvullende motivering ongegrond verklaard.

2.2.

Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep gegrond verklaard, het bestreden besluit 2 vernietigd en het wijzigingsbesluit van 6 juli 2012 herroepen. Tevens zijn bepalingen omtrent proceskosten en griffierecht gegeven.

3.1.

Appellant voert aan dat de rechtbank ten onrechte heeft geoordeeld dat het tegen het ontslagbesluit gerichte bezwaar van 6 juni 2012 met toepassing van artikel 6:18 en 6:19, eerste lid, van de Awb (oud) tevens is gericht tegen het wijzigingsbesluit van 6 juli 2012. Met de intrekking van het ontslagbesluit op 12 juni 2012 is appellant volledig tegemoet gekomen aan het bezwaar van betrokkene, zodat voor toepassing van deze artikelen geen plaats was. Appellant stelt dat hij bij bestreden besluit 1 het bezwaar van betrokkene dan ook terecht niet-ontvankelijk heeft verklaard, nu betrokkene niet langer belang had bij een beoordeling van het bezwaar.

3.2.

Betrokkene heeft hier tegenover gesteld dat zij ondanks het intrekkingsbesluit haar bezwaar tegen het ontslagbesluit niet heeft ingetrokken, en dat daarom dit bezwaar geacht moet worden tevens betrekking te hebben op het wijzigingsbesluit van 6 juli 2012. Het wijzigingsbesluit mist volgens betrokkene een deugdelijke juridische grondslag.

4.1.

4.2.

Uit wat hiervoor is overwogen volgt dat het hoger beroep van appellant slaagt. De aangevallen tussenuitspraak en de aangevallen uitspraak dienen te worden vernietigd. Met de vernietiging van de aangevallen tussenuitspraak ontvalt de grondslag aan bestreden besluit 2. De Raad zal ook dat besluit vernietigen. Voorts zal de Raad, doende wat de rechtbank zou behoren te doen, het beroep van betrokkene tegen het bestreden besluit 1 ongegrond verklaren.