Centrale Raad van Beroep, 29-03-2016, ECLI:NL:CRVB:2016:1213, 14/6852 WWB

1.1.

Appellant en zijn echtgenote ontvingen sinds 29 maart 2011 bijstand op grond van de Wet werk en bijstand (WWB) naar de norm voor gehuwden op het adres [uitkeringsadres] te [woonplaats] (uitkeringsadres).

1.2.

Naar aanleiding van een anonieme melding op 11 april 2013 dat appellant zwart werkt, fietsen repareert en doorverkoopt, heeft het college op 1 oktober 2013 een waarneming op het uitkeringsadres laten verrichten, waarbij drie fietsen in de voortuin en vijftien fietsen in de achtertuin zijn waargenomen. Het college heeft hierin aanleiding gezien een onderzoek te verrichten naar de rechtmatigheid van de toegekende bijstand. In het kader van dat onderzoek zijn onder andere bij marktplaats.nl (Marktplaats) gegevens opgevraagd en zijn appellant en zijn echtgenote op 19 november 2013 gehoord. De van Marktplaats ontvangen reactie betreft een overzicht vanaf februari 2009, waarop 380 advertenties zijn getoond. De resultaten van dit onderzoek zijn neergelegd in een rapportage van 19 december 2013.

1.3.

1.4.

1.5.

Appellant en zijn echtgenote hebben zich op 24 december 2013 gemeld voor het doen van een nieuwe aanvraag om bijstand en deze aanvraag op 31 januari 2014 ingediend.

1.6.

1.7.

Bij besluit van 1 april 2014, na bezwaar gehandhaafd bij besluit van 2 juni 2014 (bestreden besluit 2), heeft het college de aanvraag afgewezen. Aan de besluitvorming heeft het college ten grondslag gelegd dat appellant niet aannemelijk heeft gemaakt dat zijn leefsituatie in overeenstemming met zijn aanvraag is, zodat het recht op bijstand niet is vast te stellen.

2.1.

Bij de aangevallen uitspraak van 9 december 2014, voor zover thans nog van belang, heeft de rechtbank het beroep tegen bestreden besluit 1 ongegrond verklaard.

2.2.

Bij de aangevallen uitspraak van 17 februari 2015 heeft de rechtbank het beroep tegen bestreden besluit 2 eveneens ongegrond verklaard.

3. Appellant heeft zich in hoger beroep op de hierna te bespreken gronden gekeerd tegen aangevallen uitspraak 1, voor zover deze de intrekking van de verleende bijstand betreft, en tegen aangevallen uitspraak 2.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1.

4.2.

Niet in geschil is dat in de te beoordelen periode goederen zijn aangeboden via Marktplaats. Appellant heeft aangevoerd dat niet hij maar zijn zoon de advertenties op Marktplaats plaatste en dat het ook voorkwam dat zijn zoon namens de buurman advertenties plaatste. Deze grond slaagt niet. Immers, uit het dossier blijkt dat advertenties in het van Marktplaats ontvangen overzicht zijn geselecteerd op basis van het door appellant gebruikte telefoonnummer in de advertentie, zodat deze verkoopactiviteiten aan appellant kunnen worden toegerekend.

4.3.

Appellant heeft aangevoerd dat in de te beoordelen periode veel minder fietsen te koop zijn aangeboden dan in de periode vanaf 1 januari 2013 en dat die omstandigheid ertoe leidt dat er geen intrekking over de te beoordelen periode kan plaatsvinden. Deze grond slaag evenmin. Het college heeft de intrekking onder meer gebaseerd op de advertenties op Marktplaats. Die advertenties betroffen niet alleen fietsen. Uit het door Marktplaats ter beschikking gestelde overzicht volgt dat in de te beoordelen periode 82 advertenties zijn geplaatst waarbij goederen te koop zijn aangeboden. Naast 22 advertenties voor fietsen, zijn vooral gereedschappen en gebruiksgoederen te koop aangeboden. Gelet op het aantal advertenties is geen sprake geweest van een incidentele verkoop van privégoederen die in beginsel niet gemeld hoeft te worden. Gelet op de aantallen is sprake geweest van handel waarmee appellant inkomsten kon genereren, zodat appellant zijn marktplaatsactiviteiten en de daaruit genoten inkomsten redelijkerwijs had moeten melden bij het college. Appellant heeft voorts naar voren gebracht dat heel veel advertenties elkaar overlappen. Voor zover beoogd is te stellen dat advertenties meerdere keren zijn geplaatst merkt de Raad op dat zo’n handelwijze van het opnieuw “opbrengen” van oude advertenties ook meer past binnen handel dan bij incidentele privéverkoop.

4.4.

Niet in geschil is dat appellant het college niet over de verkoopactiviteiten heeft ingelicht. Schending van de inlichtingenverplichting levert een rechtsgrond op voor intrekking van de bijstand indien als gevolg daarvan niet kan worden vastgesteld of, en zo ja in hoeverre, de betrokkene verkeert in bijstandbehoeftige omstandigheden. Het is aan appellant om aan de hand van concrete en verifieerbare gegevens aannemelijk te maken dat, als hij de inlichtingenverplichting destijds wel naar behoren was nagekomen, aan hem (aanvullende) bijstand zou zijn verleend.

4.5.

Appellant heeft aangevoerd dat het college het recht op bijstand wel kon vaststellen omdat het college beschikte over alle gegevens, zoals de advertenties op Marktplaats. Deze grond slaagt niet. Appellant heeft geen administratie of boekhouding met betrekking tot zijn verkoopactiviteiten overgelegd en niet op andere wijze objectieve en verifieerbare gegevens in het geding gebracht op basis waarvan zou kunnen worden vastgesteld hoeveel inkomsten hij met de verkoopactiviteiten heeft verworven. Onder deze omstandigheden is niet vast te stellen of, en zo ja in hoeverre, appellant in bijstandbehoevende omstandigheden verkeerde.

4.6.

Uit 4.1 tot en met 4.5 volgt dat het college zich terecht op het standpunt heeft gesteld dat het recht op bijstand over de te beoordelen periode niet kan worden vastgesteld. De rechtbank heeft dan ook terecht geoordeeld dat het college ingevolge artikel 54, derde lid, van de WWB verplicht was om de bijstand van appellant in te trekken.

4.7.

De te beoordelen periode ten aanzien van de aanvraag om bijstand loopt van 24 december 2013 tot en met 1 april 2014.

4.8.

Indien bijstand is beëindigd of ingetrokken en de betrokkene een nieuwe aanvraag indient gericht op het verkrijgen van bijstand met ingang van een later gelegen datum, ligt het op de weg van de aanvrager om aan te tonen dat sprake is van een wijziging van omstandigheden in die zin dat hij op dat latere tijdstip wel voldoet aan de voorwaarden voor het recht op bijstand.

4.9.

4.10.

De rechtbank heeft op goede gronden geoordeeld dat gelet hierop geen sprake is van een andere situatie dan ten tijde van de intrekking van de bijstand. Het college heeft de aanvraag van appellant dan ook terecht afgewezen.

4.11.

Uit 4.1 tot en met 4.10 volgt dat de hoger beroepen niet slagen, zodat de aangevallen uitspraken zullen worden bevestigd.

4.12.

Voor een veroordeling in de proceskosten bestaat geen aanleiding.