Centrale Raad van Beroep, 23-08-2016, ECLI:NL:CRVB:2016:3204, 15/1137 WWB

1.1.

Appellante ontving sinds 23 februari 2009 bijstand op grond van de Wet werk en bijstand (WWB) naar de norm voor een alleenstaande op het adres [uitkeringsadres] te [woonplaats 2] (uitkeringsadres). Het uitkeringsadres is ook het adres van de moeder en stiefvader van appellante.

1.2.

1.3.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep tegen het bestreden besluit gegrond verklaard, het bestreden besluit vernietigd, het besluit van 16 september 2013 herroepen en bepaald dat de bijstand over de periode van 25 augustus 2010 tot en met

3. Appellante heeft zich in hoger beroep op de hierna te bespreken gronden tegen de aangevallen uitspraak gekeerd.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1.

Tussen partijen is niet in geschil dat appellante vanaf 1 juli 2013 haar hoofdverblijf niet meer had op het uitkeringsadres. Ter zitting heeft het college het standpunt over de intrekking van de bijstand over de periode van 25 augustus 2010 tot 1 oktober 2010 en de terugvordering van de op 13 september 2010 toegekende bijzondere bijstand niet langer gehandhaafd, omdat appellante bij de aanvraag om bijzondere bijstand heeft opgegeven te wonen op het adres [adres B] te [woonplaats 2] . Dat betekent dat nog in geschil is de intrekking van de bijstand over de periode van 1 oktober 2010 tot 1 juli 2013.

4.2.

Het besluit tot intrekking van bijstand is een voor de betrokkene belastend besluit, waarbij het aan het bijstandverlenend orgaan is om de nodige kennis over de relevante feiten te vergaren. Dat betekent dat de last om aannemelijk te maken dat aan de voorwaarden voor intrekking is voldaan in beginsel op het bijstandverlenend orgaan rust.

4.3.

Ingevolge artikel 17, eerste lid, van de WWB doet de belanghebbende aan het college op verzoek of onverwijld uit eigen beweging mededeling van alle feiten en omstandigheden waarvan hem redelijkerwijs duidelijk moet zijn dat zij van invloed kunnen zijn op het recht op bijstand. De betrokkene is verplicht juiste en volledige informatie over zijn woonadres te verstrekken, aangezien dit gegeven van essentieel belang is voor de verlening van bijstand.

4.4.

Appellante betwist dat zij in de periode in geding de inlichtingenverplichting niet is nagekomen. Zij is op 1 oktober 2010 teruggekeerd naar het uitkeringsadres, omdat zij geen ander adres had om naartoe te gaan en zij gedurende de periodes waarin zij was opgenomen in het ziekenhuis en een revalidatie-inrichting haar hoofdverblijf op het uitkeringsadres niet heeft opgegeven. Deze beroepsgrond slaagt niet.

4.5.

Vaststaat dat appellante na 1 oktober 2010 niet meer woonde op het adres [adres B] te [woonplaats 2] . Appellante heeft over de periode na 1 oktober 2010 aan het college geen mededeling gedaan van haar feitelijke verblijfplaats. Zij heeft het college niet gemeld dat en per wanneer zij is vertrokken van het adres [adres B] te [woonplaats 2] en naar welk adres zij toen is vertrokken. Ook de door appellante gestelde terugkeer naar het uitkeringsadres heeft zij niet aan het college doorgegeven. Verder heeft appellante het college niet tijdig gemeld dat zij, naar zij stelt vanuit het uitkeringsadres, tijdelijk door opnames in het ziekenhuis en een revalidatie-inrichting niet op haar verblijfadres verbleef. Appellante heeft dan ook de op haar rustende inlichtingenverplichting geschonden.

4.6.

Schending van de inlichtingenverplichting levert een rechtsgrond op voor intrekking van de bijstand indien als gevolg daarvan niet kan worden vastgesteld of en, zo ja, in hoeverre de betrokkene verkeert in bijstandbehoevende omstandigheden. Het is dan aan de betrokkene om aannemelijk te maken dat hij, indien hij destijds wel aan de inlichtingenverplichting zou hebben voldaan, over de beoordelingsperiode recht op volledige dan wel aanvullende bijstand zou hebben gehad. Appellante is hierin niet geslaagd.

4.7.

4.8.

4.9.

Het college mocht uitgaan van de juistheid van de tegenover de bijzonder controleurs afgelegde en ondertekende verklaringen van de moeder van appellante en van de stiefvader. Aan de latere verklaringen van de stiefvader en de moeder van appellante, die in bezwaar zijn overgelegd, komt geen betekenis toe. De wijze waarop deze verklaringen zijn opgemaakt vormt onvoldoende aanleiding om aan die verklaringen geen bewijskracht toe te kennen. Appellante heeft geen redenen aangevoerd waarom de gemotiveerde weerlegging door de rechtbank op dit punt onjuist zou zijn.

4.10.

Door het college niet tijdig te informeren over de verandering van haar woon- en verblijfsituatie, is het recht op bijstand niet vast te stellen. Omdat toereikende objectieve gegevens over de woon- en verblijfplaats ontbreken, is het ook niet meer mogelijk achteraf vast te stellen of appellante in de periode in geding in bijstandbehoevende omstandigheden verkeerde.

4.11.

Uit 4.1 tot en met 4.10 volgt dat het bestreden besluit voor zover het de intrekking van de bijstand over de periode van 25 augustus 2010 tot 1 oktober 2010 en de terugvordering van de op 13 september 2010 toegekende bijzondere bijstand betreft, geen stand houdt. De rechtbank heeft dit niet onderkend. Omwille van de duidelijkheid zal de Raad de aangevallen uitspraak in zijn geheel vernietigen behalve de in die uitspraak opgenomen beslissingen over proceskosten en griffierecht. Doende wat de rechtbank zou behoren te doen zal de Raad het beroep gegrond verklaren en het bestreden besluit vernietigen wegens strijd met artikel 7:12, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht. Voorts bestaat aanleiding zelf in de zaak te voorzien en het besluit van 16 september 2013 te herroepen op de hierna in het dictum vermelde wijze, nu aan dat besluit hetzelfde gebrek kleeft.

4.12.

Aanleiding bestaat om het college te veroordelen in de kosten van appellante. Deze kosten worden begroot op € 992,- in bezwaar en € 992,- in hoger beroep voor verleende rechtsbijstand.