Centrale Raad van Beroep, 11-04-2017, ECLI:NL:CRVB:2017:1368, 15/5414 WWB

1.1.

Appellant ontvangt sinds 2013 bijstand ingevolge de Wet werk en bijstand (WWB, thans: Participatiewet, naar de norm voor een alleenstaande.

1.2.

1.3.

1.4.

Appellant heeft zich afgemeld voor een intakegesprek bij de WSD op 1 april 2014 met de mededeling dat zijn klachten aan nek, schouder en rug van dien aard zijn dat hij niet aan de Werkacademie kan deelnemen. Naar aanleiding hiervan heeft de casemanager op 7 april 2014 een gesprek gevoerd met appellant, waarbij appellant te kennen heeft gegeven niet mee te willen werken aan de Werkacademie. De casemanager heeft appellant de gelegenheid gegeven alsnog zijn medewerking te verlenen. Bij een gesprek op 11 april 2014, ter beoordeling of een maatregel moest worden opgelegd, heeft appellant meegedeeld medewerking te zullen verlenen. Bij besluit van 13 mei 2014 heeft het college appellant nogmaals de verplichting opgelegd mee te werken aan het traject Werkacademie.

1.5.

Bij brief van 7 mei 2014 is appellant weer uitgenodigd voor een intake- en kennismakingsgesprek voor het re-integratietraject Werkacademie. Appellant is op 14 mei 2014 verschenen bij de WSD. In een gesprek met de trainer heeft appellant laten weten nog steeds veel last van zijn nek en schouders te hebben. De trainer van de Werkacademie heeft de casemanager per e-mailbericht van dezelfde datum meegedeeld dat appellant niet mee zou doen. Bij e-mailbericht van 19 mei 2014 heeft de trainer aan de casemanager geschreven dat appellant te kennen gaf niet te kunnen starten met de Werkacademie omdat hij het door nek- en rugklachten niet vol kan houden.

1.6.

Bij besluit van 2 juni 2014 heeft het college de bijstand van appellant bij wijze van maatregel verlaagd met 20% over de maand juni 2014 op de grond dat appellant niet of niet genoeg heeft meegewerkt aan activiteiten om zijn kansen op werk te vergroten door zich af te melden voor het intakegesprek voor het traject Werkacademie op 1 april 2014, waardoor hij hieraan niet kon deelnemen.

1.7.

Bij besluit van 15 juli 2014 heeft het college de bijstand van appellant bij wijze van maatregel verlaagd met 100% over de maanden augustus en september 2014 op de grond dat appellant tot tweemaal toe niet heeft meegewerkt aan het traject dat hem richting betaald werk zou leiden. De duur van de verlaging is verdubbeld van één naar twee maanden omdat appellant zich binnen twaalf maanden voor de tweede keer niet aan de verplichtingen heeft gehouden.

1.8.

Bij besluit van 15 december 2014 (bestreden besluit) heeft het college, voor zover hier van belang, het bezwaar tegen het besluit van 15 juli 2014 ongegrond verklaard.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard.

3. In hoger beroep heeft appellant zich op de hierna te bespreken gronden tegen de aangevallen uitspraak gekeerd voor zover deze betrekking heeft op de maatregel.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1.

In artikel 9, eerste lid, aanhef en onder b, van de WWB is bepaald, voor zover hier van belang, dat de belanghebbende verplicht is gebruik te maken van een door het college aangeboden voorziening, waaronder begrepen sociale activering, gericht op arbeidsinschakeling, alsmede mee te werken aan een onderzoek naar zijn mogelijkheden tot arbeidsinschakeling.

4.2.

Artikel 18, tweede lid, van de WWB bepaalt dat het college de bijstand verlaagt overeenkomstig de verordening, bedoeld in artikel 8, eerste lid, aanhef en onderdeel b, van de WWB, ter zake van het niet of onvoldoende nakomen door de belanghebbende van de verplichtingen voortvloeiende uit deze wet. Van een verlaging wordt afgezien indien elke vorm van verwijtbaarheid ontbreekt. De toepasselijke verordening is de Afstemmingsverordening WWB 2012 van de gemeente Boxtel (Verordening).

4.3.

In artikel 9 van de Verordening zijn de gedragingen van belanghebbenden waardoor de verplichting op grond van artikel 9 van de WWB niet of onvoldoende is nagekomen onderverdeeld in categorieën. In het vierde lid zijn gedragingen van de vierde categorie opgenomen, waaronder het niet of onvoldoende nakomen van de verplichting tot gebruik maken van een door het college aangeboden voorziening gericht op arbeidsinschakeling als bedoeld in artikel 9, eerste lid, onder b, van de WWB, waaronder begrepen arbeidsactivering, als dit heeft geleid tot het geen doorgang vinden of voortijdige beëindiging van het traject. Bij deze categorie gedragingen is in artikel 10, aanhef en vierde lid, van de Verordening de verlaging vastgesteld op 100% van de bijstandsnorm gedurende één maand.

4.4.

4.5.

Zoals appellant terecht heeft aangevoerd, is het college hierin tekortgeschoten. Nergens blijkt uit dat het college bij het aanbieden van de Werkacademie maatwerk heeft geleverd en dat dit aanbod het resultaat was van een zorgvuldige, op appellant toegesneden afweging.

4.6.

Onder deze omstandigheden kan appellant niet worden verweten dat hij geen medewerking heeft verleend toen hem de voorziening werd aangeboden. Dit betekent dat ten aanzien van de verweten gedraging op 14 mei 2014 elke vorm van verwijtbaarheid ontbrak, zodat geen grondslag bestond voor het opleggen van een maatregel. De rechtbank heeft dit niet onderkend. De aangevallen uitspraak dient daarom in zoverre te worden vernietigd. Doende wat de rechtbank zou behoren te doen, zal de Raad het beroep tegen het bestreden besluit gegrond verklaren en het bestreden besluit, voor zover het de handhaving van de bij besluit van 15 juli 2014 opgelegde maatregel betreft, vernietigen wegens strijd met de wet. Aangezien aan het besluit van 15 juli 2014 hetzelfde niet te herstellen gebrek kleeft, zal de Raad zelf in de zaak voorzien door dit besluit te herroepen.