Centrale Raad van Beroep, 20-06-2017, ECLI:NL:CRVB:2017:2179, 15/5922 WWB

1.1.

Bij besluit van 2 april 2004 heeft het college aan appellanten op grond van het Besluit bijstandverlening zelfstandigen 2004 (Bbz 2004) een bedrijfskrediet van € 68.525,68 toegekend.

1.2.

1.3.

Bij besluit van 14 september 2012 heeft het college het besluit van 11 juli 2011 herzien, in die zin dat appellanten gedurende de periode van tien jaar na beëindiging van het bedrijf 100% van het netto inkomen boven de bijstandsnorm dienen te besteden voor aflossing van deze lening.

1.4.

1.5.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard.

3. Appellanten hebben zich in hoger beroep tegen de aangevallen uitspraak gekeerd. Appellanten hebben daartoe aangevoerd dat zij pas door middel van de brief van 5 februari 2013 kennis hebben genomen van het besluit van 14 september 2012 en dat zij het besluit van 14 september 2012 pas hangende het bezwaar tegen de brief van 5 februari 2013 hebben ontvangen.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1.

4.2.

Indien de geadresseerde stelt dat hij een niet aangetekend verzonden besluit niet heeft ontvangen, is het in beginsel aan het bestuursorgaan om aannemelijk te maken dat het besluit wel op het adres van de geadresseerde is ontvangen. De omstandigheid dat per post verzonden stukken in de regel op het daarop vermelde adres van de geadresseerde worden bezorgd, rechtvaardigt evenwel het vermoeden van ontvangst van het besluit op dat adres. Dit brengt mee dat het bestuursorgaan in eerste instantie kan volstaan met het aannemelijk maken van verzending naar het juiste adres. Daartoe is in ieder geval vereist dat het besluit is voorzien van de juiste adressering en een verzenddatum en dat sprake is van een deugdelijke verzendadministratie. Voorts dient niet gebleken te zijn van recente problemen bij de verzending van poststukken.

4.3.

Vaststaat dat het college het niet aangetekend verzonden besluit van 14 september 2012 juist heeft geadresseerd. Appellanten hebben de ontvangst van het besluit van 14 september 2012 echter betwist. Het besluit van 14 september 2012 is niet voorzien van een verzenddatum. Het college heeft in hoger beroep de verzending van dit besluit nader onderzocht. Volgens het college kan uit de uitdraai uit het postregistratiesysteem dat zich bij de gedingstukken bevindt, worden afgeleid dat het besluit op 14 september 2012 is verzonden. Volgens het college blijkt uit de uitdraai dat het besluit van 14 september 2012 op diezelfde dag voor verzending is afgemeld en dat een afschrift van het besluit op 17 september 2012 ter archivering is aangeboden. Voorts heeft degene die het besluit heeft opgesteld en ter verzending heeft aangeboden bij navraag op 30 november 2015 verklaard dat zij het besluit zeker heeft laten verzenden. De gemachtigde van het college heeft ter zitting toegelicht dat de bode, nadat het besluit voor verzending is afgemeld, de te verzenden stukken verzamelt en deze ter verzending aan PostNL aanbiedt. Het college heeft van het aanbieden van de stukken aan PostNL door de bode geen registratie bijgehouden. Met de uitdraai uit het postregistratiesysteem en de daarop gegeven toelichting heeft het college de verzending van het besluit van 14 september 2012 niet aannemelijk gemaakt. De hiervoor omschreven werkwijze van het college biedt onvoldoende waarborgen om aan te kunnen nemen dat het besluit van 14 september 2012 op diezelfde dag ter post is bezorgd. Van de aanbieding van de poststukken aan PostNL heeft het college geen registratie bijgehouden. Met wat in de overgelegde uitdraai staat vermeld, is geen duidelijk verband verzekerd tussen de door het college gestelde verzenddatum en de daadwerkelijke verzending, zodat van een deugdelijk postregistratiesysteem geen sprake is.

4.4.

Uit 4.3 volgt dat niet kan worden aangenomen dat de termijn voor het maken van bezwaar een dag na 14 september 2012 is aangevangen. Nu appellanten door middel van de brief van 5 februari 2013 kennis hebben genomen van het besluit van 14 september 2012 en zij het besluit hangende het bezwaar tegen die brief hebben ontvangen, moet het ervoor worden gehouden dat zij tijdig bezwaar hebben gemaakt tegen dit besluit. Hieruit volgt dat het college bij het bestreden besluit het bezwaar tegen het besluit van 14 september 2012 ten onrechte niet-ontvankelijk heeft verklaard. De rechtbank heeft dit niet onderkend. Dit betekent dat het hoger beroep slaagt en dat de aangevallen uitspraak moet worden vernietigd. Doende wat de rechtbank zou behoren te doen, zal de Raad het beroep gegrond verklaren en het bestreden besluit vernietigen. Op basis van de stukken en het verhandelde ter zitting zijn onvoldoende gegevens beschikbaar om het geschil definitief te beslechten. Het college krijgt dan ook de opdracht om opnieuw op het bezwaar tegen het besluit van 14 september 2012 te beslissen met inachtneming van deze uitspraak.