Centrale Raad van Beroep, 31-01-2017, ECLI:NL:CRVB:2017:365, 15/5205 WWB

1.1.

Appellanten ontvingen met ingang van 1 september 2005 bijstand naar de norm voor gehuwden op grond van de Wet werk en bijstand (WWB).

1.2.

1.3.

1.4.

Bij uitspraak van 12 november 2014 heeft de rechtbank het beroep tegen het besluit op de bezwaren tegen de in 1.3 vermelde intrekking en terugvordering ongegrond verklaard. Bij uitspraak van heden in zaak 14/6998 WWB heeft de Raad deze uitspraak van de rechtbank bevestigd. Daartoe heeft de Raad overwogen dat de besteding van de gelden uit de hypothecaire lening plaatsvond plaats via contante betalingen die niet controleerbaar zijn. Het door appellanten verstrekte overzicht van uitgaven voor bouwmaterialen wordt niet ondersteund door facturen of andere deugdelijke stukken die objectief en verifieerbaar zijn. De verklaring van V dat appellanten de gelden die hij maandelijks naar hen heeft overgemaakt hebben terugbetaald, wordt evenmin door objectieve en verifieerbare stukken ondersteund. Hetzelfde geldt voor de gestelde herkomst van de contante gelden voor de stortingen in 2008 en 2009.

1.5.

1.6.

Op 7 november 2013 hebben appellanten opnieuw bijstand aangevraagd. Het college heeft deze aanvraag bij besluit van 18 februari 2014 afgewezen. Hiertegen hebben appellanten geen rechtsmiddel aangewend waardoor dit besluit in rechte vast is komen te staan.

1.7.

1.8.

Bij besluit van 19 september 2014, na bezwaar gehandhaafd bij besluit van 3 maart 2015 (bestreden besluit), heeft het college de aanvraag van 4 juli 2014 afgewezen. Aan de besluitvorming heeft het college ten grondslag gelegd dat appellanten onvoldoende inzicht hebben verschaft in hun financiële situatie waardoor het recht op bijstand niet is vast te stellen. Appellanten hebben niet met objectief en verifieerbaar bewijs aangetoond dat zij in aanmerking komen voor bijstand. Zij zijn in gebreke gebleven voldoende duidelijkheid te verschaffen met betrekking tot de in 1.2 vermelde betalingen door V, de hypothecaire lening en de kasstortingen. Voorts hebben zij niet inzichtelijk gemaakt waarvan zij in de periode voorafgaand aan de aanvraag hebben geleefd.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard.

3. Appellanten hebben zich in hoger beroep tegen de aangevallen uitspraak gekeerd. Appellanten hebben aangevoerd dat de gegevens die zij hebben verschaft voldoende zijn om hun bijstandbehoevendheid vast te stellen.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1.

De te beoordelen periode loopt van 1 juni 2013, de datum met ingang waarvan appellanten om bijstand hebben gevraagd, tot en met 19 september 2014, de datum van het besluit op de aanvraag.

4.2.

Onder verwijzing naar de uitspraak van 23 maart 2010 (ECLI:NL:CRVB:2010:BM0861) dient een onderscheid te worden gemaakt in verschillende periodes vanwege het verschil in toetsingskader bij die te onderscheiden periodes. Over een periode die ligt vóór de datum waarop de betrokkene zich heeft gemeld om bijstand aan te vragen of een aanvraag om bijstand heeft ingediend en waarover nog geen besluitvorming heeft plaatsgevonden, wordt volgens vaste rechtspraak (uitspraak van 2 november 2010, ECLI:NL:CRVB:2010:BO2996) inzake de toepassing van artikel 43 en artikel 44 van de WWB in beginsel geen bijstand verleend. Van dit uitgangspunt kan worden afgeweken wanneer bijzondere omstandigheden dit rechtvaardigen.

4.3.

Over de periodes van 1 juni 2013 tot en met 23 augustus 2013 en 7 november 2013 tot en met 18 februari 2014 heeft al besluitvorming plaatsgevonden. Dat betekent dat voor deze periodes sprake is van een herhaalde aanvraag als bedoeld in artikel 4:6, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb). Bij uitspraak van 20 december 2016 (ECLI:NL:CRVB:2016:4872) heeft - ook - de Raad zijn rechtspraak over de toetsing door de bestuursrechter van besluiten op een herhaalde aanvraag of een verzoek om terug te komen van een besluit gewijzigd. In het voorliggende geval leidt dit tot het volgende. Het college heeft de aanvraag van appellanten van 4 juli 2014 na een inhoudelijke beoordeling afgewezen en die afwijzing bij het bestreden besluit gehandhaafd. De Raad zal de afwijzing toetsen aan de hand van de aangevoerde beroepsgronden als ware dit het eerste besluit over de aanvraag.

4.4.

Over de periode van 2 juni 2014 tot en met 19 september 2014 heeft nog geen besluitvorming plaatsgevonden. Ook ten aanzien van deze periode heeft het in 4.3 vermelde gewijzigde toetsingskader gevolgen. Nu het college voor die periode de beoordeling van de aanvraag ook niet heeft beperkt tot de vraag of appellanten hebben aangetoond dat er wel sprake is van een wijziging van omstandigheden in die zin dat zij over deze periode wel voldoen aan de voorwaarden voor het recht op bijstand, maar de aanvraag ten volle heeft beoordeeld, zal het bestreden besluit ook voor zover dat betrekking heeft op deze periode worden getoetst aan de hand van de aangevoerde beroepsgronden.

4.5.

Over de periodes van 24 augustus 2013 tot en met 6 november 2013 en 19 februari 2014 tot en met 1 juni 2014 heeft nog geen besluitvorming plaatsgevonden. Beoordeeld zal worden of sprake is van bijzondere omstandigheden die rechtvaardigen dat wordt afgeweken van het uitgangspunt dat geen bijstand wordt verleend over een periode voorafgaand aan de aanvraag.

4.6.

4.7.

4.8.

Uit 4.1 tot en met 4.7 volgt dat het hoger beroep niet slaagt, zodat de aangevallen uitspraak moet worden bevestigd.