Centrale Raad van Beroep, 19-09-2018, ECLI:NL:CRVB:2018:3029, 17/3570 AKW

De dochter van appellante is gediagnosticeerd met PDD-NOS. De zoon van appellante is gediagnosticeerd met het syndroom van Asperger en kenmerken van ADHD.

Bij besluit van 15 december 2015 heeft de Svb aan appellante meegedeeld dat zij vanaf het tweede kwartaal van 2016 voor haar zoon geen recht heeft op dubbele kinderbijslag.

Bij besluit van 29 april 2016 (bestreden besluit 1) heeft de Svb het bezwaar tegen het besluit van 15 december 2015, onder verwijzing naar het advies van CIZ en het daarbij gehanteerde Beoordelingskader Buk (Beoordelingskader), ongegrond verklaard. De zoon van appellante heeft geen intensieve zorg nodig en daarom wordt niet voldaan aan de voorwaarden voor dubbele kinderbijslag. Zijn zorgscore is vastgesteld op 1 punt (op het item alleen thuis zijn), terwijl gelet op zijn leeftijd een minimale zorgscore van 3 punten vereist is.

Bij besluit van 1 juni 2016 heeft de Svb aan appellante meegedeeld dat zij vanaf het derde kwartaal van 2016 voor haar dochter geen recht heeft op dubbele kinderbijslag.

Bij besluit van 25 november 2016 (bestreden besluit 2) heeft de Svb het bezwaar tegen het besluit van 1 juni 2016, onder verwijzing naar het advies van CIZ en het daarbij gehanteerde Beoordelingskader, ongegrond verklaard. De dochter van appellante heeft geen intensieve zorg nodig en daarom wordt niet voldaan aan de voorwaarden voor dubbele kinderbijslag. Haar zorgscore is vastgesteld op 0 punten, terwijl gelet op haar leeftijd een minimale zorgscore van 3 punten vereist is.

2. Bij de aangevallen uitspraken heeft de rechtbank de beroepen van appellante tegen de bestreden besluiten ongegrond verklaard. De rechtbank heeft kort samengevat overwogen dat de adviezen van CIZ zorgvuldig tot stand zijn gekomen en dat appellante niet aannemelijk heeft gemaakt dat deze adviezen inhoudelijk niet juist zijn. De Svb heeft deze adviezen dan ook aan de bestreden besluiten ten grondslag kunnen leggen. Dat met het gehanteerde Beoordelingskader kinderen met alleen autisme-problematiek nooit in aanmerking komen voor dubbele kinderbijslag heeft appellante volgens de rechtbank niet onderbouwd.

3. In hoger beroep heeft appellante zich tegen de aangevallen uitspraken gekeerd. Appellante heeft aangevoerd dat het Beoordelingskader beleid is dat door de rechter getoetst moet worden. Het Beoordelingskader stelt dermate zware eisen dat iemand met autisme zonder bijkomende andere (lichamelijke) problemen niet voor dubbele kinderbijslag in aanmerking komt. Het is veel te grofmazig om te kunnen bepalen of sprake is van intensieve zorg. Verder heeft appellante aangevoerd dat een juiste toepassing van het Beoordelingskader tot de conclusie had moeten leiden dat er ook op andere items een punt moet worden toegekend, dat haar zoon en dochter intensieve zorg behoeven en dat zij daarom voor hen recht heeft op dubbele kinderbijslag.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

Op grond van artikel 7a, eerste lid, van de Algemene Kinderbijslagwet (AKW) heeft een verzekerde voor een tot zijn huishouden behorend kind dat drie jaar is of ouder, maar nog niet de leeftijd van 18 jaar heeft bereikt, recht op een verdubbeling van het bedrag aan kinderbijslag, indien het kind is aangewezen op een bij of krachtens algemene maatregel van bestuur te bepalen mate van intensieve zorg.

Op grond van artikel 11, eerste lid, van het Besluit uitvoering kinderbijslag (Buk) is van intensieve zorg als bedoeld in artikel 7a, eerste lid, van de wet sprake als het een kind betreft dat zodanig ernstig beperkt is in het dagelijks functioneren als gevolg van een ziekte of stoornis van lichamelijke, verstandelijke, zintuiglijke of geestelijke aard dat de verzorging en oppassing door de ouders in ernstige mate worden verzwaard. Op grond van het tweede lid worden bij ministeriële nadere regels gesteld met betrekking tot de wijze waarop wordt vastgesteld of er sprake is van intensieve zorg als bedoeld in het eerste lid.

Op grond van artikel 12, eerste lid, van het Buk wint de Svb, om te bepalen of een kind intensieve zorg behoeft, een op medische gegevens gebaseerd advies in bij CIZ, genoemd in artikel 7.1.1, eerste lid, van de Wet langdurige zorg. In het tweede lid is bepaald dat bij ministeriële regeling nadere regels worden gesteld met betrekking tot de procedure alsmede de beoordelingscriteria waarop het advies, bedoeld in het eerste lid, wordt gebaseerd.

CIZ hanteert bij de beoordeling als bedoeld in artikel 2, tweede lid, onderdeel b, van de Regeling, het Beoordelingskader. Hierin is bij ieder item als bedoeld in artikel 3, eerste lid, van de Regeling uitgewerkt wanneer een punt wordt toegekend. Verder is bij ieder item vermeld wanneer geen score wordt toegekend.

Ter zitting van de Raad is gebleken dat de Svb ook zelf het Beoordelingskader tot uitgangspunt neemt en nadat het heeft vastgesteld dat een advies van CIZ op zorgvuldige wijze tot stand is gekomen en concludent is, zich achter het advies van CIZ schaart.

Het Beoordelingskader kan naar het oordeel van de Raad niet als een beleidsregel als bedoeld in artikel 1:3, vierde lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) worden aangemerkt, omdat het niet op de daarvoor in artikel 3:42 van de Awb genoemde wijze bekend is gemaakt. Wel is het Beoordelingskader, gelet op 4.6, aan te merken als een vaste gedragslijn.

Er is geen aanleiding voor het oordeel dat de adviezen van CIZ niet zorgvuldig tot stand zijn gekomen of dat deze adviezen niet concludent of anderszins onjuist zijn. Bij de beoordeling van de zorgbehoefte van de zoon en dochter van appellante heeft CIZ een medisch vragenformulier en schriftelijke informatie van hun behandelaars en begeleiders betrokken. Bovendien zijn appellante en haar zus gehoord. In wat appellante heeft aangevoerd ziet de Raad onvoldoende aanknopingspunten voor het oordeel dat de door de Svb in navolging van CIZ getrokken conclusies over de zorgscore voor de zoon en de dochter onjuist zijn. Appellante heeft, ook in hoger beroep, geen nadere stukken overgelegd die haar standpunt onderbouwen. Ook is desgevraagd ter zitting niet concreet onderbouwd dat deze zorgscores onjuist zijn.

Gelet op het vorenstaande slagen de hoger beroepen niet en komen de aangevallen uitspraken voor bevestiging in aanmerking.