Centrale Raad van Beroep, 10-04-2019, ECLI:NL:CRVB:2019:1267, 16/6817 ZW

1.1.

1.2.

Naar aanleiding van een ziekmelding van appellante heeft het Uwv bij besluit van 2 juni 2015 vastgesteld dat appellante vanaf 5 juni 2015 geen recht meer heeft op ziekengeld op grond van de Ziektewet (ZW). Het bezwaar daartegen heeft het Uwv op 2 juni 2015 ongegrond verklaard.

1.3.

Naar aanleiding van een nieuwe ziekmelding van appellante heeft het Uwv bij besluit van 1 september 2015 vastgesteld dat appellante vanaf 31 augustus 2015 geen recht (meer) heeft op ziekengeld. Bij besluit van 2 september 2015 heeft het Uwv vastgesteld dat appellante vanaf 1 juli 2015 geen recht heeft op een WIA-uitkering. De bezwaren van appellante tegen de besluiten van 1 en 2 september 2015 heeft het Uwv bij besluit van 2 februari 2016 ongegrond verklaard.

1.4.

3.1.

3.2.

3.3.

Het Uwv heeft bevestiging van de aangevallen uitspraak bepleit.

4.1.

Het Uwv heeft de bij het verzoek van appellante gevoegde nieuwe medische gegevens van Roesdi ter beoordeling voorgelegd aan een verzekeringsarts bezwaar en beroep. De Raad begrijpt daaruit dat het Uwv de brief op zichzelf beschouwd wel als een nieuw feit of nieuwe omstandigheid als bedoeld in artikel 4:6 van de Algemene wet bestuursrecht heeft opgevat maar dat, na een inhoudelijk-medische beoordeling van de inhoud van die brief, is geconcludeerd dat die brief geen aanleiding geeft de medische beoordeling van destijds voor onjuist te houden, zodat er geen reden is om van het besluit van 11 januari 2013 terug te komen. Aan de hand van de daartegen aangevoerde beroepsgronden zal worden beoordeeld of het bestreden besluit stand kan houden.

4.2.

In dat verband is het volgende van belang. Nu een inhoudelijk-medische beoordeling van het Uwv voorligt met betrekking tot de vraag of de ingezonden medische gegevens tot een ander besluit dan het eerder genomen besluit hadden moeten leiden, is er geen aanleiding de uitgangspunten voor de toetsing door de bestuursrechter van de beoordeling door verzekeringsartsen van het Uwv, zoals geformuleerd in de uitspraak van de Raad van 30 juni 2017 (ECLI:NL:CRVB:2017:2226), buiten toepassing te laten. Voor dit geval betekent dit het volgende.

5.1.

In wat appellante in hoger beroep heeft aangevoerd, zijn geen aanknopingspunten voor het oordeel dat de verzekeringsgeneeskundige onderzoeken en beoordelingen niet op zorgvuldige wijze hebben plaatsgevonden. In de aangevallen uitspraak is inzichtelijk weergegeven welke onderzoeken en beoordelingen door de verzekeringsartsen zijn verricht. Die beoordelingen zijn als voldoende zorgvuldig aan te merken.

5.2.

Er is geen reden om aan te nemen dat appellante belemmeringen heeft ondervonden bij de onderbouwing van haar standpunt dat de verzekeringsarts bezwaar en beroep haar beperkingen destijds onjuist heeft beoordeeld. Appellante heeft in de procedure voldoende ruimte gehad om medische stukken in te dienen. Die ruimte heeft zij ook benut, met name door de inzending van onderzoeksgegevens van haar neuroloog, in aanvulling op de reeds aanwezige medische gegevens uit de vorige procedures. Als door een betrokkene informatie over onderzoeken en bevindingen van aandoeningen uit de behandelend medische sector is ingebracht, die naar zijn aard niet ongeschikt is om twijfel te zaaien aan de conclusies van de verzekeringsartsen van het Uwv, brengt het arrest Korošec niet met zich mee dat de equality of arms geschonden is als de bestuursrechter geen onafhankelijke deskundige benoemt. In dit geval is geen sprake van schending van het beginsel van equality of arms en bestaat geen aanleiding om op die grond een deskundige in te schakelen.

5.3.

Dat Roesdi de in 2014 vastgestelde nekhernia in waarschijnlijk verband heeft gebracht met het ongeval van appellante in 2011, heeft de verzekeringsarts bezwaar en beroep niet tot de conclusie hoeven leiden dat de destijds aangenomen belastbaarheid van appellante per 8 februari 2013 onjuist is vastgesteld. In de medische beoordeling die aan het besluit van 11 januari 2013 ten grondslag is gelegd, is de brief van 16 september 2011 van revalidatiearts H.W.J. Rockx betrokken. Daarin is onder andere vermeld dat een op 11 maart 2011 gemaakte röntgenfoto van de cervicale wervelkolom geen afwijkingen liet zien, met name geen prevertebrale wekedelenzwelling en dat uit een MRI-scan van de cervicale wervelkolom discopathie op C5-C6 met enige bulging bleek, maar zonder aanwijzing voor wortelcompressie of myelumcompressie. De rechtbank heeft – in navolging van de verzekeringsarts bezwaar en beroep – bij haar oordeel terecht waarde gehecht aan het feit dat Roesdi in haar brief geen melding maakt van compressie van de uittredende zenuw en dat deze bevindingen overeenkomen met de resultaten van het onderzoek van Rockx van 16 september 2011. Zowel Rockx als Roesdi hebben voorts vastgesteld dat het zijwaarts heffen van de armen (abductie) bij appellante (fors) beperkt is tot 90 graden beiderzijds. Gelet op deze gegevens blijkt niet dat uit de in 2014 vastgestelde nekhernia verdergaande beperkingen voortvloeien dan door het Uwv – mede op basis van de van Rockx verkregen medische informatie – per 8 februari 2013 reeds zijn aangenomen. Daarbij wordt ook betekenis gehecht aan de verklaring van Roesdi dat de HNP op C5-C6 niet alle klachten van appellante verklaart.

5.4.

Gelet op wat in 5.1 tot en met 5.3 is overwogen heeft de rechtbank terecht geoordeeld dat het Uwv in de nieuwe medische informatie geen aanleiding heeft hoeven zien om terug te komen van het besluit van 11 januari 2013.

5.5.

Het hoger beroep slaagt niet. De aangevallen uitspraak zal, voor zover aangevochten en met verbetering van gronden, worden bevestigd.