Centrale Raad van Beroep, 20-06-2019, ECLI:NL:CRVB:2019:2004, 17/3760 WAO

1.1.

Appellant was werkzaam als productiemedewerker voor 39 uur per week. Appellant is met ingang van 7 september 1998 in aanmerking gebracht voor een uitkering op grond van de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering (WAO) waarbij de mate van arbeidsongeschiktheid is vastgesteld op 80 tot 100%. In het kader van een herbeoordeling in 2000 hebben een verzekeringsgeneeskundig en een arbeidskundig onderzoek plaatsgevonden. Op basis van deze onderzoeken is de WAO-uitkering van appellant bij besluit van 18 september 2000 met ingang van 16 november 2000 herzien naar de klasse 25 tot 35%. Appellant heeft in de loop der jaren diverse werkzaamheden verricht en inkomsten daaruit genoten, waardoor de WAO-uitkering niet werd uitbetaald. In verband met een ziekmelding per 8 december 2005 hebben een verzekeringsgeneeskundig en een arbeidskundig onderzoek plaatsgevonden. Op basis van deze onderzoeken is met het besluit van 13 februari 2008 de WAO-uitkering van appellant onveranderd voortgezet naar de klasse 25 tot 35%. Een tegen dit besluit ingediend bezwaarschrift, beroepschrift en hoger beroepschrift zijn alle ongegrond verklaard, zie de uitspraak van de Raad van 5 november 2010, ECLI:NL:CRVB:2010:BO3280.

1.2.

3.1.

Appellant kan zich met deze uitspraak niet verenigen en heeft naar voren gebracht dat het Uwv meerdere jaren in gebreke is gebleven hem op te roepen voor herbeoordelingen en dat als gevolg daarvan zijn WAO-uitkering ten onrechte niet is opgehoogd.

3.2.

Het Uwv heeft bevestiging van de aangevallen uitspraak bepleit en heeft ter zitting erop gewezen dat appellant onder bewind staat.

4.1.

Artikel 8:21, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) bepaalt dat natuurlijke personen, onbekwaam om in rechte te staan, in het geding worden vertegenwoordigd door hun vertegenwoordiger naar burgerlijk recht. In artikel 1:441, eerste lid, van het Burgerlijk Wetboek is, voor zover hier van belang, bepaald dat tijdens het bewind de bewindvoerder bij de vervulling van zijn taak de rechthebbende in en buiten rechte vertegenwoordigt. Artikel 8:21, tweede lid, van de Awb bepaalt dat de in het eerste lid bedoelde personen zelf in het geding kunnen optreden, indien zij tot een redelijke waardering van hun belangen in staat kunnen worden geacht. Ter zitting is gebleken dat van dit laatste sprake is. Appellant heeft voorts verklaard dat de bewindvoering was ingesteld in verband met zijn schuldensituatie en dat zijn schulden inmiddels zijn afbetaald.

4.2.

Tussen partijen is in geschil of appellant, met toepassing van artikel 39a van de WAO, met toepassing van een verkorte wachttijd van vier weken na 21 juli 2015 aanspraak kan maken op een herziening van zijn WAO-uitkering. Ondanks dat sprake is van een mate van arbeidsongeschiktheid van minder dan 45% (artikel 37 van de WAO) vindt herziening van de WAO-uitkering plaats zodra de toegenomen arbeidsongeschiktheid onafgebroken vier weken heeft geduurd, mits de toegenomen arbeidsongeschiktheid intreedt binnen vijf jaar na de datum van de toekenning of herziening van de WAO-uitkering en mits de toegenomen arbeidsongeschiktheid voortkomt uit dezelfde oorzaak als de arbeidsongeschiktheid ter zake waarvan de WAO-uitkering wordt genoten (artikel 39a, eerste lid, van de WAO).

4.3.

Het Uwv heeft herziening van de WAO-uitkering van appellant met ingang van vier weken na 21 juli 2015 geweigerd, omdat appellant niet voldoet aan de in artikel 39a, eerste lid, van de WAO gestelde termijn van vijf jaar. De uitkering is toegekend in 1998, de laatste herziening van de uitkering heeft plaatsgevonden op 18 september 2000 en de gestelde toeneming van de arbeidsongeschiktheid is pas ingetreden in 2015. Met de rechtbank is de Raad van oordeel dat het Uwv terecht heeft geconcludeerd dat de in artikel 39a van de WAO gestelde termijn van vijf jaar is overschreden. Weliswaar heeft in 2007/2008 een herbeoordeling plaatsgevonden wegens gestelde toeneming van de arbeidsongeschiktheid per 8 december 2005, maar deze beoordeling heeft, zoals volgt uit het besluit van 13 februari 2008, niet geresulteerd in een herziening van de uitkering. Dit besluit kan, gelet op de aard van de in artikel 39a, eerste lid, van de WAO vervatte regeling, niet gelden als een herziening als bedoeld in dat artikellid.

4.4.

Nu in dit geschil niet aan de orde is of appellant na een wachttijd van 104 weken in relevante mate toegenomen arbeidsongeschikt is, moeten de overwegingen in 4.2 en 4.3 tot de conclusie leiden dat het hoger beroep van appellant niet slaagt en de aangevallen uitspraak moet worden bevestigd.