Centrale Raad van Beroep, 28-02-2019, ECLI:NL:CRVB:2019:746, 18-381 AW

Appellant is werkzaam als [functie] bij de [onderdeel] .

Bij brief van 23 maart 2016 is appellant geïnformeerd over de overgang van de Politieacademie naar de Nationale Politie per 1 januari 2017. Daarbij is meegedeeld dat uit de functievergelijking is gebleken dat zijn werk terugkomt in de nieuwe politieorganisatie en dat appellant dus aangemerkt wordt als mogelijk functievolger.

Op 1 januari 2017 is de Wet van 25 mei 2016 tot wijziging van de Politiewet 2012 in verband met de inbedding van de Politieacademie in het nieuwe politiebestel in werking getreden (Stb. 2016, 203). Daarmee is overeenkomstig de afspraken met de vakorganisaties de voorfase van deze reorganisatie aangevangen; die voorfase is geëindigd op 25 november 2016, de datum van de besluiten tot plaatsing in de nieuwe organisatie.

Bij besluit van 4 oktober 2016 is de aanvraag van 31 mei 2016 afgewezen op de grond dat in het team van appellant voor zijn functie geen sprake is van overbezetting (formatie 1,00, feitelijke bezetting 1,00).

Bij besluit van 25 november 2016 is appellant definitief geplaatst op de in 1.5 genoemde functie.

Bij besluit van 12 januari 2017 (bestreden besluit) heeft de korpschef het bezwaar van appellant tegen het besluit van 4 oktober 2016 ongegrond verklaard. De korpschef heeft daarbij overwogen dat in de functie van appellant in deze voorfase van de reorganisatie geen sprake is van overbezetting. De regeling ter zake van de voorfase is dwingend en er is geen ruimte om in individuele gevallen daarvan af te wijken. Daarom kan geen rekening worden gehouden met wijzigingen die na de peildatum van 1 april 2016 nog plaatsvinden, omdat deze gegevens steeds fluctueren. Er is volgens de korpschef overeenkomstig het geldend beleid gehandeld.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep tegen het bestreden besluit

ongegrond verklaard. Daartoe heeft zij - samengevat - overwogen dat het niet onredelijk wordt geacht dat de korpschef een peildatum heeft gehanteerd om vast te stellen of sprake is van een over/onderbezetting binnen het taakgebied waarin de betreffende ambtenaar werkzaam is. Het was de korpschef toegestaan om als peildatum 1 april 2016 te kiezen, omdat deze datum direct na de politieke goedkeuring van de reorganisatie ligt en daarmee het begin van de voorfase is. De situatie in de bezetting zoals die was op deze datum is het uitgangspunt voor de verdere voorfase van de reorganisatie. De korpschef heeft voldoende toegelicht dat de latere peildatum die appellant wenst, in juli 2016, niet mogelijk is. De voorgenomen plaatsingsbesluiten kunnen namelijk pas genomen worden op het moment dat bekend is welke ambtenaren in aanmerking komen voor een flankerende voorziening. Verder is volgens de rechtbank voldoende aannemelijk dat voorzienbaar was dat bij de functie van appellant geen sprake zou zijn van overbezetting uitsluitend ten gevolge van de reorganisatie. Uit het formatie- en bezettingsoverzicht van april 2016 blijkt dat bij de functie van [functie] geen sprake was van overbezetting.

3. In hoger beroep heeft appellant zich op hierna te bespreken gronden tegen de aangevallen uitspraak gekeerd.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

Appellant heeft ten eerste betoogd dat de korpschef ten onrechte een peildatum heeft gehanteerd, omdat het hanteren van een peildatum geen onderwerp is geweest van het overleg met de vakorganisaties. Dit betoog slaagt niet. Met de rechtbank is de Raad van oordeel, dat de korpschef met het oog op het vaststellen of sprake is van over/onderbezetting binnen een taakgebied zelfstandig een peildatum heeft mogen hanteren. Voorop staat dat de korpschef bij de beslissing op aanvragen binnen de Regeling LSS beoordelingsruimte heeft, zodat de rechter de toepassing ervan terughoudend moet toetsen. Een peildatum is in dit geval geen ongeschikt instrument om ongewenste verschillen bij de beoordeling van aanvragen te voorkomen. Het alternatief van een eerdere (vaste) datum van uiterste indiening van de aanvraag is niet mogelijk, nu dit zich niet verdraagt met artikel 20a van de Regeling LSS: aanvragen konden worden ingediend tot het moment van definitieve plaatsing op een functie, te weten 25 november 2016. Tegelijkertijd kon de uiterste datum van 25 november 2016 niet goed gevolgd worden, omdat bij een regeling als deze de toekenning van de gevraagde uitstroomvoorziening weer wijziging van de plaatsingsbesluiten tot gevolg zou hebben: het zogenaamde domino-effect. Onder deze omstandigheden is het hanteren van een peildatum niet onredelijk.

Appellant heeft verder betoogd dat de door de korpschef gekozen peildatum, 1 april 2016, onhoudbaar is. Dit betoog slaagt. Anders dan de rechtbank en met appellant is de Raad van oordeel dat het bij de uitvoering van de Regeling LSS er op aankomt dat wordt gekozen voor een peildatum die het meest aansluit bij artikel 20b, eerste lid, van de Regeling LSS. Het gaat om de vraag of sprake is van een in de toekomst voorzienbare overbezetting. De korpschef heeft toegelicht dat als peildatum voor 1 april 2016 is gekozen, omdat het meest recente formeel vastgestelde formatie- en bezettingsoverzicht van die datum was. Deze redengeving voldoet naar het oordeel van de Raad niet. Zoals appellant heeft betoogd, had immers ook gekozen kunnen worden voor een latere datum die minder ver verwijderd is van het einde van de voorfase, op welk moment de over/onderbezetting met meer realiteitswaarde kan worden ingeschat dan aan het begin van de voorfase. Dit was ook praktisch mogelijk, omdat door de korpschef niet is weerlegd dat de formatieoverzichten regelmatig werden geactualiseerd. Verder komt betekenis toe aan het feit dat op 1 april 2016 het politieke besluitvormingsproces, anders dan de rechtbank heeft overwogen, nog niet was afgerond. Dit was immers eerst op 24 mei 2016 het geval. De Raad kan er niet aan voorbijgaan dat een door appellant overgelegd en niet bestreden formatieoverzicht van juli 2016 laat zien dat sprake was van een overbezetting van 14,42 fte binnen de functie van appellant, wat bovendien in lijn is met de al in maart 2016 uitgesproken verwachting van zijn leidinggevende van de over/onderbezetting op basis waarvan die aan appellant in juni 2016 toestemming heeft gegeven om gebruik te gaan maken van de uitstroomvoorziening. De conclusie is dan ook dat de gekozen peildatum van 1 april 2016 de rechterlijke toets niet kan doorstaan.

Uit 4.1.1 tot en met 4.3 volgt dat het hoger beroep van appellant slaagt en de aangevallen uitspraak moet worden vernietigd. Doende wat de rechtbank zou behoren te doen, zal de Raad, met gegrondverklaring van het beroep, het bestreden besluit vernietigen. De Raad ziet geen mogelijkheden tot definitieve geschillenbeslechting binnen zijn bereik, gezien de in 4.2 genoemde beoordelingsruimte. De Raad zal de korpschef opdragen een nieuwe beslissing op bezwaar te nemen met inachtneming van deze uitspraak. Met het oog op een voortvarende afdoening van het geschil bestaat aanleiding om met toepassing van artikel 8:113 van de Awb te bepalen dat tegen de door de korpschef nieuw te nemen beslissing op bezwaar slechts bij de Raad beroep kan worden ingesteld.