Centrale Raad van Beroep, 21-07-2020, ECLI:NL:CRVB:2020:1571, 17/6031 PW

1.1.

1.2.

Bij besluit van 17 oktober 2016 heeft het college, voor zover hier van belang, het recht op bijstand van appellant met toepassing van artikel 54, vierde lid, van de PW, met ingang van 11 oktober 2016 ingetrokken op de grond dat appellant niet binnen de hersteltermijn heeft voldaan aan de oproep om op een gesprek te verschijnen en inlichtingen te verstrekken.

1.3.

1.4.

Op 18 oktober 2016 heeft appellant zich bij het college gemeld om bijstand aan te vragen en op 19 oktober 2016 heeft hij een daartoe strekkende aanvraag ingediend. Naar aanleiding van die aanvraag is een handhavingsmedewerker van de gemeente Enschede een onderzoek gestart naar de financiële-, woon- en leefsituatie van appellant. De bevindingen van dit onderzoek zijn neergelegd in een rapport van 18 november 2016.

1.5.

Het college heeft in de onderzoeksbevindingen aanleiding gezien om bij besluit van 23 november 2016 de aanvraag om bijstand af te wijzen op de grond dat appellant niet heeft aangetoond dat hij in bijstandbehoevende omstandigheden verkeert.

1.6.

Bij besluit van 16 januari 2017 (bestreden besluit) heeft het college, voor zover hier van belang, de bezwaren tegen de besluiten van 17 oktober 2016 en 23 november 2016 ongegrond verklaard. Aan het bestreden besluit heeft het college ten grondslag gelegd dat de bijstand terecht met ingang van 11 oktober 2016 is ingetrokken, omdat appellant het bij het opschortingsbesluit van 11 oktober 2016 geconstateerde verzuim niet tijdig heeft hersteld. De enkele omstandigheid dat appellant de poststukken niet open heeft gemaakt omdat hij ze eenmaal per week met een begeleider doorneemt, ontslaat appellant niet van de verantwoordelijkheid om adequaat te reageren op ontvangen poststukken. Verder heeft het college aan het bestreden besluit ten grondslag gelegd dat de aanvraag om bijstand terecht is afgewezen. Omdat appellant geen duidelijkheid heeft verstrekt over diverse stortingen en bijschrijvingen op zijn bankrekening, is zijn financiële situatie onduidelijk gebleven. Ook is onvoldoende vast komen te staan dat appellant woont op het uitkeringsadres.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard.

3. In hoger beroep heeft appellant zich op de hierna te bespreken gronden tegen de aangevallen uitspraak gekeerd.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1.

Appellant heeft tegen het opschortingsbesluit van 11 oktober 2016 geen bezwaar gemaakt, zodat uitsluitend ter beoordeling voorligt of de intrekking van het recht op bijstand met ingang van 11 oktober 2016 op grond van artikel 54, vierde lid, van de PW in rechte stand kan houden.

4.2.

Bij de beantwoording van de vraag of het bijstandverlenend orgaan op grond van artikel 54, vierde lid, van de PW bevoegd is tot intrekking van de aan een betrokkene verleende bijstand, staat ter beoordeling of de betrokkene verzuimd heeft binnen de daartoe gestelde termijn de bij het opschortingsbesluit gevraagde gegevens of gevorderde bewijsstukken te verstrekken. Indien dat het geval is, dient vervolgens te worden nagegaan of de betrokkene hiervan een verwijt kan worden gemaakt.

4.3.

4.5.

Uit 4.4 volgt dat het college niet in redelijkheid van zijn bevoegdheid tot intrekking met toepassing van artikel 54, vierde lid, van de PW gebruik heeft kunnen maken. Dit betekent dat het hoger beroep slaagt en de aangevallen uitspraak moet worden vernietigd. Doende wat de rechtbank zou behoren te doen, zal de Raad het beroep gegrond verklaren en het bestreden besluit, voor zover het ziet op de intrekking wegens strijd met artikel 54, vierde lid, van de PW, vernietigen.

4.6.

Aansluitend moet worden bezien welk vervolg aan deze uitkomst wordt gegeven. De vertegenwoordiger van het college heeft ter zitting van de Raad te kennen gegeven dat het college meent dat intrekking van het recht op bijstand met ingang van 11 oktober 2016 ook kan geschieden op grond van artikel 54, derde lid, eerste volzin, van de PW. Gelet op het onderzoek dat in verband daarmee wellicht nog moet worden verricht zal de Raad niet zelf in de zaak voorzien, maar het college opdragen een nieuwe beslissing op het bezwaar tegen het besluit van 17 oktober 2016 te nemen.

4.7.

Uit 4.6 volgt dat het bestreden besluit voor zover dat betrekking heeft op de afwijzing van de aanvraag, niet langer kan steunen op de omstandigheid dat de voorafgaande bijstandsverlening is beëindigd door intrekking na opschorting en dat onzeker is of die zal kunnen gaan steunen op de omstandigheid dat de voorafgaande bijstandsverlening is geëindigd door – kort gezegd – een inhoudelijke intrekking. De nu aanwezige onzekerheid over het bestaan van een grondslag voor de aanvraag en daarmee voor de beslissing daarop, moet aangemerkt worden als het ontbreken van een deugdelijk motivering, die eerst na een nieuwe beslissing op bezwaar over de intrekking kan worden gegeven. Daarom bestaat grond het bestreden besluit ook te vernietigen voor zover dit ziet op de afwijzing van de aanvraag wegens strijd met artikel 7:12, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb). Ook in zoverre wordt opdracht gegeven om een nieuwe beslissing op bezwaar tegen het besluit van 23 november 2016 te nemen. Bij het onderzoek voorafgaande aan de nieuwe beslissing op de bezwaren zal het college, indien het de intrekking van de bijstand en de afwijzing van de aanvraag wil handhaven, appellant in de gelegenheid moeten stellen stukken over te leggen en hem moeten horen, zowel in verband met de dan voorgenomen gewijzigde grondslag van de intrekking als vanwege de omstandigheid dat de gewijzigde grondslag van de intrekking zou kunnen leiden tot een andere feitelijke of juridische grondslag van de afwijzing van de aanvraag.

4.8.

Met het oog op een voortvarende afdoening van het geschil bestaat aanleiding om met toepassing van artikel 8:113, tweede lid, van de Awb te bepalen dat tegen de door het college te nemen nieuwe beslissing op de bezwaren slechts bij de Raad beroep kan worden ingesteld.