Centrale Raad van Beroep, 06-08-2020, ECLI:NL:CRVB:2020:1794, 20/2452 PW-VV

Verzoekster ontving sinds 1 oktober 2018 bijstand op grond van de Participatiewet (PW), naar de norm voor een alleenstaande. Het college heeft de bijstand met ingang van 1 juli 2019 verlaagd met 20% van de voor verzoekster geldende bijstandsnorm op de grond dat zij geen woning bewoont.

Verzoekster is bekend met hyperacusis, een fysieke aandoening waarbij sprake is van overgevoeligheid voor geluid. Zij leeft in een speciaal uitgeruste bestelauto (de auto), waarin zij geluidsarm kan slapen en verblijven. In de auto zijn geen toiletfaciliteiten. Verzoekster is hiervoor aangewezen op publiek toegankelijke ruimten. Verzoekster heeft een briefadres in de gemeente [gemeente 1] en haar sociale leven speelt zich binnen die gemeente af. Ter controle of zij feitelijk in de gemeente [gemeente 1] verblijft, bestaat de afspraak met deze gemeente dat verzoekster vooraf doorgeeft op welke plek zij overnacht.

Op 20 maart 2020 heeft verzoekster per e-mail aan haar contactpersoon bij de gemeente [gemeente 1] het volgende te kennen gegeven:

Bij brief van 2 april 2020 heeft een medewerker van de gemeente [gemeente 1] op de volgende wijze gereageerd:

Op 28 april 2020 heeft verzoekster per e-mail aan haar contactpersoon bij de gemeente [gemeente 1] het volgende verzoek gedaan:

Bij besluit van 4 mei 2020 heeft college de bijstand van verzoekster met ingang van 11 mei 2020 beëindigd. Verzoekster heeft tegen dit besluit bezwaar gemaakt en een verzoek ingediend bij de rechtbank tot het treffen van een voorlopige voorziening.

Bij besluit van 10 juni 2020 (bestreden besluit) heeft het college het bezwaar tegen het besluit van 4 mei 2020 ongegrond verklaard. Aan het bestreden besluit ligt ten grondslag dat verzoekster op 11 mei 2020 haar werkelijke verblijf niet langer had in gemeente [gemeente 1] , maar in de gemeente [gemeente 2] en dat zij in die gemeente een uitkering aanvragen. Tegen het bestreden besluit heeft verzoekster beroep ingesteld.

Het college heeft zich in hoger beroep op de hierna te bespreken grond tegen de aangevallen uitspraak gekeerd. Gelet op het bepaalde in artikel 8:106 van de Awb, brengt dit hoger beroep mee dat de werking van de aangevallen uitspraak is geschorst.

Verzoekster heeft verzocht om opheffing van de schorsende werking en het treffen van een voorlopige voorziening. Het verzoek strekt ertoe om uitvoering te geven aan de aangevallen uitspraak door de bijstand aan verzoekster vanaf 11 mei 2020 voort te zetten.

Ingevolge artikel 8:104, eerste lid, en 8:108, eerste lid, van de Awb, in verbinding met artikel 8:81 van de Awb kan, indien tegen een uitspraak van de rechtbank hoger beroep is ingesteld, de voorzieningenrechter van de Raad op verzoek een voorlopige voorziening treffen indien onverwijlde spoed, gelet op de betrokken belangen, dat vereist.

De aard van een verzoek om een voorlopige voorziening veronderstelt een actueel spoedeisend belang. Daarvan is in deze zaak gebleken.

Voor het treffen van een voorlopige voorziening moet worden bezien of, op grond van een afweging van de wederzijds in aanmerking komende belangen bij een al dan niet onmiddellijke uitvoering van de aangevallen uitspraak, het verzoek om een voorlopige voorziening dient te worden toegewezen.

Het college stelt zich, kort gezegd, op het standpunt dat verzoekster op 11 mei 2020 niet meer in de gemeente [gemeente 1] verbleef.

Naar het oordeel van de voorzieningenrechter leent de procedure van de voorlopige voorziening zich – gelet op de concrete feiten en omstandigheden in dit bijzondere geval – niet voor een beoordeling van deze beroepsgrond van het college. De bodemprocedure zal door een meervoudige kamer van de Raad op dinsdag 1 december 2020 worden behandeld. De voorzieningenrechter ziet tegen deze achtergrond aanleiding een voorlopig oordeel over het geschil in de bodemprocedure achterwege te laten en zich in dit geval te beperken tot een afweging van de betrokken belangen bij een al dan niet onmiddellijke uitvoering van de aangevallen uitspraak.

Het belang van verzoekster om in haar levensonderhoud te kunnen voorzien en onomkeerbare gevolgen te voorkomen totdat de meervoudige kamer zich over de zaak heeft uitgelaten, weegt in deze situatie zwaarder dan het financiële belang dat mogelijk zonder rechtsgrond publieke middelen worden besteed. Hierbij hecht de voorzieningenrechter in het bijzonder belang aan de uitzonderlijke omstandigheden waaronder verzoekster zich genoodzaakt heeft gezien om bij haar ouders in de gemeente [gemeente 2] te verblijven en aan de bijzondere en kwetsbare positie van verzoekster. Daarbij heeft verzoekster tijdens de hoorzitting op 4 juni 2020 verklaard dat zij die dag weer was teruggekeerd in de gemeente [gemeente 1] , heeft zij dit op 16 juni 2020 ook per e-mail aan haar contactpersoon bij de gemeente [gemeente 1] laten weten en heeft verzoekster in deze procedure een overzicht overgelegd van de (stand)plaatsen binnen de gemeente [gemeente 1] waar zij van 4 juni 2020 tot en met 27 juli 2020 heeft overnacht. Nu niet is gebleken dat partijen ook van mening verschillen over andere voor de bijstandverlening geldende toepassingsvoorwaarden, kan het er voor worden gehouden dat verzoekster (nog steeds) in bijstandbehoevende omstandigheden verkeert.

Gelet op 4.5 en 4.6 zal de voorzieningenrechter met ingang van 13 juli 2020 (de datum van het verzoek om voorlopige voorziening) de schorsende werking van het hoger beroep opheffen en bij wijze van voorlopige voorziening bepalen dat het college aan verzoekster met ingang van 13 juli 2020 aan verzoekster voorschotten verleent ter hoogte van de bijstandsnorm voor een alleenstaande, verlaagd met 20%, tot de datum waarop in het hoger beroep van het college uitspraak wordt gedaan.