Centrale Raad van Beroep, 16-11-2020, ECLI:NL:CRVB:2020:2817, 20/2190 ONBEK-W

3.1.

Een wrakingsgrond moet zijn gelegen in feiten of omstandigheden die betrekking hebben op (de persoon van) de rechter die de zaak behandelt. Bij een beoordeling van een beroep op het ontbreken van de onpartijdigheid van de rechter dient voorts het uitgangspunt te zijn dat een rechter uit hoofde van zijn aanstelling moet worden vermoed onpartijdig te zijn tenzij zich een uitzonderlijke omstandigheid voordoet die een zwaarwegende aanwijzing vormt voor het oordeel dat een rechter jegens een rechtzoekende een vooringenomenheid koestert, althans dat bij een rechtzoekende dienaangaande bestaande vrees objectief gerechtvaardigd is (zie onder meer het arrest van de Hoge Raad van 21 september 2010, ECLI:NL:HR:2010:BM9141).

3.2.

In de bijsluiter van de aan verzoeker toegezonden kennisgeving voor de zitting is onder meer de gang van zaken tijdens de zitting beschreven, waarbij is vermeld dat een pleitnota niet nodig is. Op het moment dat verzoeker een pleitnota wilde voordragen en overhandigen, heeft de behandelend rechter aan verzoeker voorgehouden dat in principe niet meer wordt gewerkt met pleitnota’s. In haar reactie op het wrakingsverzoek heeft de behandelend rechter toegelicht dat zij de vertegenwoordiger van het Uwv heeft gevraagd of die instemde met het voordragen en overhandigen van een pleitnota in verband met de vaste werkwijze van de Raad, op grond waarvan die vertegenwoordiger zelf geen pleidooi aan de hand van een pleitnota zal hebben voorbereid. Om te voorkomen dat partijen ten opzichte van elkaar in een ongelijke procespositie komen te verkeren, heeft de behandelend rechter de vertegenwoordiger van het Uwv gevraagd of er bezwaar bestond tegen het voordragen en overhandigen van een pleitnota door verzoeker. Vervolgens heeft de behandelend rechter verzoeker toegestaan de pleitnota te overhandigen en voor te dragen.

3.3.

Uit de hiervoor beschreven gang van zaken volgt niet dat de rechtelijke onpartijdigheid schade heeft geleden. In dat verband is ook van belang dat het bepalen van het zittingsverloop, waaronder het bewaken van de goede procesorde, tot de taakuitoefening van de rechter behoort.

3.4.

Ook het stellen van kritische vragen behoort tot de taak van de rechter. In het proces-verbaal van de zitting van 1 oktober 2020 is geen aanknopingspunt te vinden voor de juistheid van de stelling van verzoeker dat de behandelend rechter het Uwv ongevraagd een handje wilde helpen. Dat verzoeker, naar hij stelt, niet was voorbereid op enkele vragen maakt niet dat er sprake is van vooringenomenheid bij de behandelend rechter.

3.5.

De beslissing om mondeling uitspraak te doen op het verzoek en het hoger beroep is een zogeheten procedurele beslissing. Dergelijke beslissingen kunnen als zodanig nooit grond vormen voor wraking: wraking is geen verkapt rechtsmiddel. Het gerecht dat over het verzoek om wraking moet oordelen (de wrakingskamer) komt geen oordeel toe over de juistheid van een procedurele beslissing. Dat oordeel is voorbehouden aan de rechter die in geval van de aanwending van een rechtsmiddel belast is met de behandeling van de zaak. Ook de motivering van een procedurele beslissing kan geen grond vormen voor wraking, ook niet indien het zou gaan om een door de wrakingskamer onjuist, onbegrijpelijk, gebrekkig of te summier geachte motivering of om het ontbreken van een motivering. Dit is uitsluitend anders indien de motivering van de procedurele beslissing in het licht van alle omstandigheden van het geval en naar objectieve maatstaven gemeten – bijvoorbeeld door de in de motivering gebezigde bewoordingen – niet anders kan worden verstaan dan als blijk van vooringenomenheid van de rechter die haar heeft gegeven (zie de uitspraak van 26 november 2018, ECLI:NL:CRVB:2018:3746). Van dat laatste is niet gebleken. Dat bij de rechtbank de zaak door een meervoudige kamer is behandeld staat er niet aan in de weg dat de hogerberoepsrechter die een verzoek om een voorlopige voorziening behandelt mondeling uitspraak doet en daarbij ook onmiddellijk uitspraak doet in de hoofdzaak. Ook kan hieruit geen vooringenomenheid worden afgeleid.

4. Het voorgaande betekent dat de bij verzoeker bestaande vrees dat de behandelend rechter jegens hem een vooringenomenheid koestert, niet objectief gerechtvaardigd is en dat het verzoek om wraking moet worden afgewezen.

5. Voor een veroordeling in de proceskosten bestaat geen aanleiding.