Centrale Raad van Beroep, 12-11-2020, ECLI:NL:CRVB:2020:2857, 19/982 WIA

Gelet op wat appellant in hoger beroep heeft aangevoerd, dient in de eerste plaats onderzocht te worden of de aangevallen uitspraak op juiste wijze tot stand is gekomen.

De rechtbank heeft, na schorsing van het onderzoek op de zitting van 5 oktober 2017, aanleiding gezien een deskundige te benoemen. Op 3 mei 2018 heeft de deskundige gerapporteerd. Bij brief van 5 juni 2018 (per abuis gedateerd op 14 augustus 2017) heeft appellant op het rapport gereageerd en gesteld dat het oordeel van de deskundige niet deugdelijk is gemotiveerd. Bij brief van 25 juni 2018 heeft het Uwv laten weten geen opmerkingen op het deskundigenrapport te hebben en heeft het Uwv toestemming gegeven voor het doen van een uitspraak zonder nadere zitting. De rechtbank heeft bij brief van 29 juni 2018 partijen laten weten dat voldoende informatie aanwezig is om een uitspraak te doen en dat een nadere zitting achterwege wordt gelaten, tenzij een van de partijen binnen vier weken aangeeft dat zij mondeling op een zitting wil worden gehoord.

Bij brief van 23 juli 2018 heeft appellant de rechtbank meegedeeld dat de deskundige ten onrechte geen oordeel heeft gegeven omtrent de belastbaarheid van appellant ten aanzien van het buigen en dat hij opnieuw wenst te worden gehoord in geval de rechtbank de deskundige daaromtrent niet om een nadere motivering vraagt. In het geval dat de rechtbank de deskundige wel om een nadere motivering vraagt, wil appellant daarop schriftelijk reageren en is een nadere zitting volgens hem naar alle waarschijnlijkheid niet nodig. De rechtbank heeft vervolgens de deskundige om een reactie verzocht op deze brief van appellant. Bij brief van 22 november 2018 heeft de deskundige gereageerd. Het Uwv heeft bij brief van 3 december 2018 nog een rapport van de verzekeringsarts bezwaar en beroep van 30 november 2018 ingediend. Appellant heeft bij brief van 10 december 2018 een reactie gegeven op de brief van de deskundige van 22 november 2018.

De rechtbank heeft vervolgens het onderzoek zonder nadere zitting gesloten en uitspraak gedaan. In de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank overwogen dat appellant in zijn brief van 10 december 2018 niet heeft aangegeven prijs te stellen op een nadere zitting.

De Raad concludeert dat, gelet op de hiervoor vermelde gang van zaken, de behandeling van het geding in eerste aanleg in strijd is met artikel 8:64, vijfde lid, van de Awb. Nadat de termijn van vier weken na de brief van de rechtbank van 29 juni 2018 was verstreken, zijn nadere stukken aan het dossier toegevoegd. Reeds gelet daarop, had de rechtbank partijen opnieuw moeten wijzen op het recht om op een zitting te worden gehoord als bedoeld in artikel 8:64, vijfde lid, van de Awb. De rechtbank heeft dat ten onrechte niet gedaan. Uit het enkele feit dat appellant in zijn brief van 10 december 2018 niet heeft verzocht om opnieuw op zitting te worden gehoord, mocht de rechtbank niet afleiden dat appellant geen prijs stelde op een nadere zitting. Dit leidt tot de conclusie dat de rechtbank niet op juiste wijze uitvoering heeft gegeven aan het bepaalde in artikel 8:64, vijfde lid, van de Awb.

In geschil is de vraag of het Uwv terecht de WIA-uitkering van appellant met ingang van 12 maart 2016 heeft beëindigd, omdat zijn mate van arbeidsongeschiktheid minder bedraagt dan 35%.

Zoals de rechtbank met juistheid heeft overwogen, wordt volgens vaste rechtspraak het oordeel van een onafhankelijke door de bestuursrechter ingeschakelde deskundige in beginsel gevolgd, indien de door deze deskundige gebezigde motivering hem overtuigend overkomt. Met de rechtbank wordt overwogen dat geen aanleiding bestaat om de conclusie van Offermans in zijn rapport van 3 mei 2018, aangevuld bij brief van 22 november 2018, niet te volgen. Het rapport geeft blijk van een zorgvuldig onderzoek, waarbij de deskundige overzichtelijk de medische informatie, waaronder de informatie van de behandelend neurologen, de behandelend revalidatiearts en de verzekeringsartsen, heeft vermeld en de psychische en lichamelijke klachten van appellant en het verloop daarvan met de aanwezige medische informatie heeft besproken. Ook heeft hij appellant lichamelijk en psychisch onderzocht. Over de rugklachten van appellant heeft de deskundige geconcludeerd dat de bevindingen van de lichamelijke onderzoeken geen eenduidig beeld geven en dat evidente aanwijzingen voor een ernstige radiculaire problematiek ontbreken. Offermans heeft vanuit zijn onderzoeksbevindingen inzichtelijk geconcludeerd waarom hij geen aanleiding heeft gezien om af te wijken van de door de verzekeringsarts bezwaar en beroep vastgestelde FML van 14 juni 2016, waarin beperkingen zijn neergelegd als gevolg van de rugproblematiek. In de brief van 22 november 2018 heeft de deskundige nog toegelicht dat vanwege de duizeligheidsklachten appellant beperkt is voor buigbewegingen van meer dan 60 graden, die gepaard gaan met een hoge frequentie. Nu appellant beperkt is geacht op het item buigen, te weten dat hij ongeveer 60 graden kan buigen, is het oordeel van de deskundige hiermee in overeenstemming.

Met wat appellant in hoger beroep naar voren heeft gebracht is geen twijfel ontstaan aan de conclusies van de deskundige over de op de datum in geding geldende beperkingen. Appellant heeft zijn stellingen in hoger beroep herhaald, maar geen nieuwe medische informatie ingebracht. In reactie op de hogerberoepsgronden heeft de verzekeringsarts bezwaar en beroep in zijn rapport van 3 juni 2019 inzichtelijk en overtuigend toegelicht dat met de FML van 14 juni 2016 recht is gedaan aan de klachten en beperkingen van de rugproblematiek, de duizeligheidsklachten en de psychische klachten. Wat betreft de verschillende uitslagen van de Lasèque-testen heeft de verzekeringsarts bezwaar en beroep nog inzichtelijk toegelicht dat een positieve Lasèque-test niet een-op-een correspondeert met de mate waarin iemand de rug kan buigen, omdat buigen niet alleen vanuit de heupen maar ook vanuit de onderrug geschiedt. Wat betreft de psychische beperkingen, heeft de verzekeringsarts bezwaar en beroep voldoende toegelicht dat los van de onduidelijkheid omtrent de kwalificatie van de behandelend psycholoog van Stichting Sarya, de inhoud van de brief van deze psycholoog mede aanleiding is geweest om in bezwaar de beperkingen in de rubrieken persoonlijk en sociaal functioneren aanzienlijk aan te scherpen. Appellant heeft niet met medische stukken aannemelijk gemaakt dat met deze beperkingen zijn psychische klachten zijn onderschat. Wat hiervoor is overwogen leidt tot de conclusie dat geen reden is om te twijfelen aan de belastbaarheid zoals door de verzekeringsarts bezwaar en beroep is vastgesteld in de FML van 14 juni 2016. Het bestreden besluit berust op een deugdelijke medische grondslag.

Ook wordt de rechtbank gevolgd in haar oordeel dat appellant in staat wordt geacht arbeid te verrichten in overeenstemming met de voor hem vastgestelde belastbaarheid, zoals verwoord in de FML van 14 juni 2016. In zijn rapport van 8 augustus 2016 heeft de arbeidsdeskundige bezwaar en beroep voldoende inzichtelijk uiteengezet waarom de geselecteerde functies de belastbaarheid van appellant niet overschrijden. Het bestreden besluit berust op een deugdelijke arbeidskundige grondslag.