Centrale Raad van Beroep, 08-01-2020, ECLI:NL:CRVB:2020:29, 18/2186 WIA-T

1.1.

1.2.

In het kader van een herbeoordeling heeft appellant op 7 september 2016 het spreekuur bezocht van een verzekeringsarts. Deze arts heeft vastgesteld dat appellant belastbaar is met inachtneming van de beperkingen die zij heeft neergelegd in een Functionele Mogelijkhedenlijst (FML) van 29 september 2016. Een arbeidsdeskundige heeft vervolgens functies geselecteerd en op basis van de drie functies met de hoogste lonen de mate van arbeidsongeschiktheid berekend. Het Uwv heeft bij besluit van 27 oktober 2016 vastgesteld dat de WGA-loonaanvullingsuitkering van appellant met ingang van 1 januari 2017 wordt beëindigd, omdat hij minder dan 35% arbeidsongeschikt is. Het bezwaar van appellant tegen dit besluit heeft het Uwv bij besluit van 4 juli 2017 (bestreden besluit) ongegrond verklaard. Aan het bestreden besluit liggen rapporten van 31 mei 2017 van een verzekeringsarts bezwaar en beroep en van 26 juni 2017 van een arbeidsdeskundige bezwaar en beroep ten grondslag.

3.1.

3.2.

Het Uwv heeft verzocht de aangevallen uitspraak te bevestigen.

4.1.

Van gedeeltelijke arbeidsongeschiktheid van een verzekerde is op grond van artikel 5 van de Wet WIA sprake als hij als rechtstreeks en objectief medisch vast te stellen gevolg van onder meer ziekte of gebrek slechts in staat is met arbeid ten hoogste 65% te verdienen van het maatmaninkomen per uur, maar niet volledig en duurzaam arbeidsongeschikt is. Op grond van artikel 6, eerste lid, van de Wet WIA wordt de beoordeling van de arbeidsongeschiktheid gebaseerd op een verzekeringsgeneeskundig en een arbeidskundig onderzoek.

4.2.

In geschil is de vraag of het Uwv de mate van arbeidsongeschiktheid van appellant in de zin van de Wet WIA terecht met ingang van 1 januari 2017 heeft vastgesteld op minder dan 35% en terecht de WGA-loonaanvullingsuitkering van appellant heeft beëindigd.

4.3.

Niet ter discussie staat dat appellant lijdt aan CVS. De Gezondheidsraad heeft in zijn in 3.1 genoemde advies uiteengezet dat ME/CVS een ernstige ziekte is en kan leiden tot substantiële functionele beperkingen. De verzekeringsarts bezwaar en beroep heeft in haar rapport van 15 september 2017, dat het Uwv in de procedure bij de rechtbank heeft ingebracht, onder het kopje ‘Beoordeling/beschouwing’ gesteld dat in de FML uitgebreide beperkingen zijn aangenomen voor energetische inspanning. Volgens deze arts kan appellant functioneren in licht, niet energetisch belastend werk. In de FML van 29 september 2016, die het bestreden besluit onderbouwt, zijn alleen beperkingen verwoord in de rubrieken 1 (persoonlijk functioneren) en 2 (sociaal functioneren). Dat geen enkele beperking is aangenomen in de overige rubrieken van de FML lijkt, in ieder geval zonder nadere toelichting, niet te verenigen met de stelling die de verzekeringsarts bezwaar en beroep in het rapport van 15 september 2017 heeft betrokken. Werk wordt doorgaans licht en energetisch niet belastend genoemd als van de functionaris in beperkte mate een dynamische en statische inspanning wordt verlangd. De motivering van het bestreden besluit is, zonder nadere uitleg dat de in de FML verwoorde beperkingen medisch gezien als uitgebreide beperkingen voor energetische inspanning en daarmee voor appellant gelet op zijn CVS-problematiek toereikende beperkingen zijn aan te merken, onnavolgbaar. Hiermee is sprake van een motiveringsgebrek en is het bestreden besluit in strijd met artikel 7:12 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb).

4.4.

Er bestaat aanleiding om het Uwv met toepassing artikel 8:51d van de Awb op te dragen het gebrek in het bestreden besluit te herstellen. Het Uwv zal met een rapport van de verzekeringsarts bezwaar en beroep nader moeten motiveren dat met de FML voldoende tegemoet wordt gekomen aan de medische situatie van appellant en zijn, ook door de verzekeringsarts bezwaar en beroep veronderstelde, beperkte energetische belastbaarheid. In beeld moet komen waarom, naast de aangenomen beperkingen voor persoonlijk en sociaal functioneren, terecht geen enkele andere beperking is aangenomen en dan met name geen enkele beperking voor dynamische handelingen en statische houdingen. Indien die nadere motivering niet kan worden gegeven, moeten de noodzakelijke uitgebreide beperkingen voor energetische inspanning alsnog in een aangepaste FML worden verwoord en is nader onderzoek door een arbeidsdeskundige bezwaar en beroep vereist.

4.5.

Aan een bespreking van de overige hogerberoepsgronden wordt nog niet toegekomen.