Centrale Raad van Beroep, 31-12-2020, ECLI:NL:CRVB:2020:3541, 19/4687 ZW

Appellant heeft tegen het bestreden besluit aangevoerd dat zijn dochter weinig wist van de start en de beëindiging van [werkgeefster] en [BV 1] omdat zes jaar na dato de informatie is vervaagd en is vergeten. Ook heeft zij door persoonlijke omstandigheden een moeilijke tijd achter de rug. Zij had tijdens het verhoor ook niet alle kennis paraat omdat zij de gegevens van [werkgeefster] zes jaar geleden aan de curator heeft overhandigd. Als zij eerder was bevraagd was zij in staat geweest om volledige antwoorden te geven. Daar komt bij dat zij de nare ervaring van het faillissement zo snel mogelijk wilde vergeten. De dochter van appellant was destijds voornamelijk bezig met acquisitie terwijl de monteurs zelfstandig werkten. Appellant had ruime werkervaring op dit gebied en kon ook de controlewerkzaamheden uitvoeren. De dochter van appellant had veel ondersteuning van [naam 1] . Het enkele feit dat loonbetalingen door Philippa werden ondertekend, leidt niet tot de conclusie dat zij de financiële zaken niet deed. Op 26 november 2013 is een e-mail verstuurd vanuit de e-mailbox van appellant. Deze e-mail is echter niet door appellant verstuurd, maar door zijn dochter die toegang had tot zijn account. Appellant was een werknemer die monteerwerkzaamheden verrichtte bij diverse opdrachtgevers. Hij heeft vanwege zijn ruime ervaring tips gegeven aan zijn dochter en haar waar nodig geholpen. Dit neemt niet weg dat er wel een gezagsverhouding bestond tussen zijn dochter en hem. Dit is door zijn dochter onderschreven in haar verklaring van 2 juli 2019 en nader toegelicht tijdens het gesprek op 7 oktober 2019.

Het Uwv heeft verzocht om het beroep van appellant tegen het bestreden besluit ongegrond te verklaren. Uit niets blijkt dat de dochter van appellant gezag en eindverantwoordelijkheid had. Door appellant is aangevoerd dat de overname van het bedrijf een grote stap in het leven van zijn dochter was, zeker gelet op haar leeftijd. Het is dan ook bijzonder dat zij bijna niets meer weet over de overname. Daarnaast heeft de dochter van appellant op 2 juli 2019 verklaard dat de financiële zaken alleen door haar werden afgewikkeld. Uit de stukken blijkt echter dat de financiële zaken voornamelijk door appellant en [naam 1] werden verricht. Ook weet de dochter van appellant de naam van de boekhouder niet meer en weet zij niet één leverancier te benoemen. Ook heeft zij op 2 juli 2019 verklaard dat zij de persoon was die altijd de werkzaamheden controleerde, terwijl zij tijdens het gesprek op 7 oktober 2019 heeft verklaard dat zij het werk van appellant niet controleerde. Tot slot is het volgens het Uwv opmerkelijk dat de dochter van appellant heeft verklaard dat zij [naam 2] niet kent, terwijl hij het bedrijf heeft overgenomen. Het Uwv blijft dan ook bij het standpunt dat de dochter van appellant geen consistente verklaring heeft gegeven over haar rol binnen [werkgeefster] en dat zij niet goed kan onderbouwen waaruit blijkt dat er sprake was van een gezagsverhouding tussen haar en appellant.

Voor het wettelijke kader en de relevante rechtspraak van de Raad wordt verwezen naar punt 4.1.1 tot en met 4.3.1 van de uitspraak van de Raad van 1 mei 2019.

In de uitspraak van 1 mei 2019 is overwogen dat het onderzoeksrapport van 10 februari 2015, waarop het Uwv zich destijds had gebaseerd, onvoldoende aanknopingspunten bevat voor het standpunt van het Uwv dat appellant wegens het ontbreken van een gezagsverhouding tussen hem en zijn dochter niet in een privaatrechtelijke dienstbetrekking heeft gestaan tot [werkgeefster] Voor de aanname dat appellant feitelijk de leiding had binnen het bedrijf en ten opzichte van haar niet in een gezagsverhouding stond, is inzicht nodig in de verhouding tussen appellant en zijn dochter, waarbij van belang is op welke wijze zij inhoud en uitvoering hebben gegeven aan hun rechtsverhouding. Nu het hier gaat om een rechtsverhouding tussen een 18-jarige dochter en haar vader, waarbij laatstgenoemde beschikte over de inhoudelijke vakkennis, is met name de wijze waarop de dochter invulling gaf aan het werkgeverschap van belang. Het dossier bevatte hierover echter geen informatie en de dochter van appellant was niet gehoord. Geconcludeerd is daarom dat sprake was van een motiveringsgebrek.

In geschil is of het Uwv in het bestreden besluit op grond van aanvullend onderzoek  de schriftelijke verklaring van 2 juli 2019 van de dochter van appellant en het gesprek met haar op 7 oktober 2019  het in de uitspraak van 1 mei 2019 geconstateerde motiveringsgebrek heeft gerepareerd en aannemelijk heeft gemaakt dat er tussen appellant en zijn dochter geen sprake is geweest van een gezagsverhouding. Daarbij moet, zoals is overwogen in punt 4.3.1 van de uitspraak van 1 mei 2019, in aanmerking worden genomen dat er ingevolge de ZW en WW belastende besluiten zijn genomen door het Uwv en dat het Uwv in het voorliggende geval feiten moet aandragen aan de hand waarvan aannemelijk is dat tussen appellant en werkgeefster geen sprake is geweest van een arbeidsovereenkomst in de zin van artikel 7:610 van het BW. Indien het Uwv in deze bewijslast slaagt ligt het op de weg van appellant om de onjuistheid daarvan met tegenbewijs, berustend op objectieve en verifieerbare gegevens, aannemelijk te maken.

Het Uwv is met de in het bestreden besluit gegeven motivering in deze bewijslast geslaagd. Het heeft daarbij terecht belang gehecht aan het feit dat de dochter van appellant geen weet heeft van essentiële aspecten of daarover inconsistente verklaringen heeft afgelegd, zoals de overname en verkoop van de onderneming, de behandeling van financiële zaken, de boekhouder en leveranciers. Dit maakt ongeloofwaardig dat zij feitelijk eindverantwoordelijke in het bedrijf is geweest en werkgeversgezag heeft uitgeoefend. Dat zij door het tijdverloop informatie over deze onderwerpen zou zijn vergeten, is evenmin geloofwaardig, te minder nu zij zich op haar verklaring van 2 juli 2019 en het gesprek op 7 oktober 2019 heeft kunnen voorbereiden. Haar verklaringen over de wijze waarop zij aan de arbeidsverhouding met haar vader invulling heeft gegeven zijn summier. Zij verklaart op 2 juli 2019 dat zij opdrachten voor werkzaamheden gaf en het werk altijd controleerde. Tijdens het gesprek op 7 oktober 2019 verklaart zij echter dat haar vader zijn eigen werk nakeek. Het Uwv heeft dan ook aannemelijk gemaakt dat, gelet op alle omstandigheden van het geval in onderlinge samenhang bezien, van een gezagsverhouding tussen werkgeefster en appellant geen sprake is geweest.

Appellant heeft de onjuistheid van het standpunt van het Uwv niet met tegenbewijs, berustend op objectieve en verifieerbare gegevens, aannemelijk gemaakt. Uit de door hem in beroep en in hoger beroep ingediende verklaringen blijkt niet dat tussen appellant en zijn dochter een gezagsverhouding bestond.

Het Uwv heeft zich dan ook in het bestreden besluit terecht op het standpunt gesteld dat appellant geen werknemer was en niet was verzekerd voor de werknemersverzekeringen. De in het geding zijnde ZW- en WW-uitkeringen zijn daarom terecht ingetrokken en een WIA-uitkering is terecht geweigerd. Tegen de terugvordering van de ZW- en WW-uitkeringen heeft appellant geen gronden aangevoerd.

Uit 4.1 tot en met 4.6 volgt dat het beroep van appellant tegen het bestreden besluit niet slaagt en dat het beroep ongegrond wordt verklaard.