Centrale Raad van Beroep, 17-05-2021, ECLI:NL:CRVB:2021:1153, 21/1232 WIA-VV

1.1.

Bij besluit van 1 juni 2012 heeft het Uwv verzoeker met ingang van 5 juli 2012 in aanmerking gebracht voor een uitkering op grond van de Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen (Wet WIA), waarbij de mate van arbeidsongeschiktheid is vastgesteld op 80 tot 100%. Begin 2017 is verzoeker naar Suriname verhuisd. In het kader van een herbeoordeling heeft verzoeker op 12 februari 2018 in Suriname contractarts Uwv, L.P. ChinKon-Sung, bezocht. Hierna is bij besluit van 15 oktober 2018 de WGA-uitkering van verzoeker met ingang van 22 december 2018 beëindigd, omdat hij minder dan 35% arbeidsongeschikt is. Verzoeker heeft tegen dit besluit bezwaar gemaakt. Dit bezwaar is op 17 januari 2019 ongegrond verklaard.

1.2.

Verzoeker heeft op 7 februari 2019 bij het Uwv gemeld dat hij met ingang van 4 februari 2019 toegenomen arbeidsongeschikt is. Hij heeft op die datum de spoedeisende hulp bezocht. Bij besluit van 15 maart 2019 heeft het Uwv geoordeeld dat de gezondheidssituatie van verzoeker per 4 februari 2019 niet is gewijzigd. Aan dit besluit is een rapport van een verzekeringsarts van 15 maart 2019 ten grondslag gelegd.

1.3.

Het bezwaar van verzoeker tegen het besluit van 15 maart 2019 heeft het Uwv bij besluit van 11 juli 2019 (bestreden besluit) ongegrond verklaard. Aan dit besluit ligt een rapport van 25 juni 2019 van een verzekeringsarts bezwaar en beroep ten grondslag.

3.1.

Verzoeker heeft in hoger beroep aangevoerd meer beperkt te zijn dan door het Uwv wordt aangenomen. Ter onderbouwing van dit standpunt heeft verzoeker verwezen naar verschillende medische stukken.

3.2.

Verzoeker heeft tevens verzocht om een voorlopige voorziening te treffen. Verzoeker heeft aangevoerd dat hij in een medische en financiële noodsituatie is komen te verkeren. Verzoeker en zijn partner beschikken over onvoldoende middelen om de vaste lasten, waaronder de kosten voor medische zorg, te voldoen en verzoeker dreigt uit zijn woning te worden gezet. Inmiddels kan verzoeker ook geen geld meer lenen bij derden.

3.3.

Het Uwv heeft verzocht het verzoek af te wijzen. Daartoe heeft het Uwv aangevoerd dat het besluit van 11 juli 2019 juist is. Hierbij heeft het Uwv verwezen naar een rapport van de verzekeringsarts bezwaar en beroep van 22 april 2021. De verzekeringsarts bezwaar en beroep heeft geconcludeerd dat de medische stukken geen nieuwe inzichten opleveren en dat hieruit niet blijkt dat er sprake is van objectieve beperkingen als gevolg van ziekte, anders dan een chronisch pijnsyndroom.

4.1.

Op grond van de artikelen 8:104, eerste lid, en 8:108, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in verbinding met artikel 8:81 van de Awb kan, indien tegen een uitspraak van de rechtbank hoger beroep is ingesteld, de voorzieningenrechter van de Raad op verzoek een voorlopige voorziening treffen indien onverwijlde spoed, gelet op de betrokken belangen, dat vereist.

4.2.

Bezien moet worden of op grond van een afweging van de wederzijds in aanmerking komende belangen al dan niet een voorlopige voorziening moet worden getroffen. Daarbij komt ook in beeld de vraag of er een redelijke mate van waarschijnlijkheid bestaat dat de aangevallen uitspraak niet in stand zal blijven. Voor zover deze toetsing meebrengt dat het geschil in de bodemprocedure wordt beoordeeld, heeft het oordeel van de voorzieningenrechter een voorlopig karakter en is het niet bindend voor de beslissing in die procedure.

4.4.

Gelet op overweging 4.3.1 tot en met 4.3.4 zal de voorzieningenrechter een voorlopige voorziening treffen, inhoudende dat het Uwv wordt opgedragen het herbeoordelingstraject binnen tien weken af te ronden. Gelet op de onzekere uitkomst van de nadere beoordeling ziet de voorzieningenrechter onvoldoende grond om het Uwv op te dragen een voorschot aan verzoeker te verstrekken.