Centrale Raad van Beroep, 02-12-2021, ECLI:NL:CRVB:2021:3052, 20/1266 WIA

In hoger beroep heeft appellant aangevoerd dat hij volledig arbeidsongeschikt is. Uit de in het dossier aanwezige medische stukken blijkt dat hij een hernia heeft en moet worden geopereerd. Hierdoor is sprake van een situatie van geen benutbare mogelijkheden dan wel hadden verdergaande beperkingen moeten worden vastgesteld in de FML van 12 oktober 2018. Appellant acht zich niet in staat om hele dagen te werken. De stukken over de toekenning van een driewielfiets en de afspraak in het ziekenhuis in Leuven zijn volgens appellant wel degelijk van belang voor de beoordeling van zijn beperkingen op de datum in geding. Verder heeft appellant aangevoerd dat hij de geselecteerde functies niet kan vervullen. Hij is het niet eens met de overweging van de rechtbank dat de werkzaamheden in de functie medewerker tuinbouw (SBC-code 111010) wezenlijk anders zijn dan het laatstelijk verrichte werk. In beide functies moet langdurig worden gestaan en gebukt. Ter zitting is hieraan toegevoegd dat de functie inpakker (SBC-code 111190) niet aan de schatting ten grondslag had mogen worden gelegd, omdat deze functie een omvang heeft van 36 uur per week terwijl de andere twee functies een omvang hebben van ongeveer 20 uur per week.

Van gedeeltelijke arbeidsgeschiktheid van een verzekerde is op grond van artikel 5 van de Wet WIA sprake als hij als rechtstreeks en objectief medisch vast te stellen gevolg van onder meer ziekte of gebrek slechts in staat is met arbeid ten hoogste 65% te verdienen van het maatmaninkomen per uur, maar niet volledig en duurzaam arbeidsongeschikt is. Op grond van artikel 6, eerste lid, van de Wet WIA wordt de beoordeling of iemand volledig en duurzaam arbeidsongeschikt of gedeeltelijk arbeidsgeschikt is gebaseerd op een verzekeringsgeneeskundig en een arbeidskundig onderzoek.

In geschil is de vraag of het Uwv de mate van arbeidsongeschiktheid van appellant in de zin van de Wet WIA terecht met ingang van 3 december 2018 heeft vastgesteld op 59,98%.

Met de rechtbank wordt geoordeeld dat er geen aanleiding is om te twijfelen aan de juistheid van de medische beoordeling. De overwegingen van de rechtbank die tot dit oordeel hebben geleid, worden onderschreven. De primaire arts heeft op basis van zijn bevindingen bij onderzoek en de in het dossier aanwezige medische stukken diverse beperkingen aangenomen in rubrieken 3 (aanpassing aan fysieke omgevingseisen), 4 (dynamische handelingen) en 5 (statische houdingen) van de FML. Tijdens de bezwaarprocedure kwam naar voren dat appellant een andere neuroloog had bezocht en een controle MRI zou worden uitgevoerd. De verzekeringsarts bezwaar en beroep heeft daarom aanvullende informatie opgevraagd bij de neuroloog. Uit de brief van de neuroloog van 9 april 2019 blijkt dat op 17 december 2018 een MRI-scan is uitgevoerd. Hierbij zijn oude postoperatieve veranderingen HNP L4/5 links waargenomen. Er was geen recidief wortelcompressie en geen nieuwe HNP elders. Er werd een expectatief beleid afgesproken. De verzekeringsarts bezwaar en beroep heeft in zijn rapport van 29 april 2019 gemotiveerd uiteengezet dat deze informatie geen reden geeft om de FML te wijzigen. Medisch objectief beschouwd was op de datum in geding geen sprake van toegenomen afwijkingen zodat appellant onveranderd in staat moet worden geacht om rugsparend werk te verrichten. Wat appellant heeft aangevoerd, geeft geen aanleiding om deze conclusie van de verzekeringsarts bezwaar en beroep niet te volgen. Ter zitting is namens appellant bevestigd dat bij het onderzoek in het ziekenhuis in Leuven geen wezenlijk andere bevindingen naar voren zijn gekomen. Uit het feit dat aan appellant een Wmo-voorziening in de vorm van een driewielfiets is toegekend, kan niet worden afgeleid dat het Uwv zijn arbeidsbeperkingen onjuist heeft vastgesteld. Voor het toekennen van voorzieningen op grond van de Wmo geldt een ander beoordelingskader dan voor het vaststellen van de arbeidsbeperkingen bij een WIA-beoordeling (zie bijvoorbeeld de uitspraak van de Raad van 28 april 2021, ECLI:NL:CRVB:2021:1001). Bovendien is niet duidelijk of aan de toekenning van de Wmo-voorziening een medische beoordeling ten grondslag heeft gelegen en zo ja, op welke gegevens deze beoordeling is gebaseerd.

Ook wordt de rechtbank gevolgd in haar oordeel dat het Uwv voldoende heeft gemotiveerd dat de geselecteerde functies passend zijn voor appellant. Uit het rapport van de arbeidsdeskundige van 25 oktober 2018 blijkt dat appellant niet meer geschikt is voor het laatstelijk verrichte werk, omdat daarin de vastgestelde belastbaarheid voor staan en tillen/dragen wordt overschreden. De functie medewerker tuinbouw (SBC-code 111010) past wel binnen de beperkingen die zijn vastgelegd in de FML van 12 oktober 2018. Ook de grond die ter zitting is aangevoerd over de functie inpakker (SBC-code 111190), slaagt niet. Nu in de FML is opgenomen dat appellant gemiddeld tenminste 40 uur per week kan werken, is er geen reden waarom het Uwv deze functie niet aan de schatting ten grondslag had mogen leggen.