Centrale Raad van Beroep, 07-12-2021, ECLI:NL:CRVB:2021:3063, 19/4362 PW

1.1.

Betrokkenen waren eigenaar van een onderneming. Betrokkenen hebben de onderneming voor € 11.000,- verkocht aan een derde (A). De datum van overname was 1 oktober 2018. Voor de betaling van de koopsom hebben betrokkenen en A een overeenkomst van geldlening gesloten. Betrokkenen hebben A een geldlening van € 11.000,- verstrekt en zijn overeengekomen dat de aflossing van deze geldlening plaatsvindt in zes maandelijkse termijnen van € 1.833,33, te beginnen op 1 oktober 2018.

1.2.

Op 7 november 2018 hebben betrokkenen zich gemeld om bijstand op grond van de Participatiewet (PW) en op 20 november 2018 hebben betrokkenen een aanvraag ingediend met als gewenste ingangsdatum 15 november 2018.

1.3.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank, met bepalingen over proceskosten en griffierecht, het beroep tegen het bestreden besluit gegrond verklaard, het bestreden besluit vernietigd en bepaald dat het college met inachtneming van wat in de uitspraak is overwogen een nieuwe beslissing op bezwaar dient te nemen. De rechtbank heeft – kort samengevat – geoordeeld dat de uit de verkoop van de onderneming verkregen koopprijs niet als inkomen, maar als vermogen in aanmerking moet worden genomen.

3. In hoger beroep heeft het college zich op de hierna te bespreken gronden tegen de aangevallen uitspraak gekeerd.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1.

In geschil is of de maandelijkse betalingen van A aan betrokkenen in verband met de onder 1.1 genoemde overeenkomst van geldlening inkomen of vermogen betreffen.

4.2.

Artikel 31, eerste lid, van de PW bepaalt dat tot de middelen alle vermogens- en inkomensbestanddelen worden gerekend waarover de alleenstaande of het gezin beschikt of redelijkerwijs kan beschikken.

4.3.

Artikel 32, eerste lid, van de PW bepaalt dat onder inkomen wordt verstaan de op grond van artikel 31 in aanmerking genomen middelen voor zover deze:

a. betreffen inkomsten uit of in verband met arbeid, inkomsten uit vermogen (...) dan wel naar hun aard met deze inkomsten en uitkeringen overeenkomen; en

b. betrekking hebben op een periode waarover beroep op bijstand wordt gedaan.

4.4.

Artikel 34, eerste lid, van de PW bepaalt dat onder vermogen wordt verstaan:

a. de waarde van de bezittingen waarover de alleenstaande of het gezin beschikt of redelijkerwijs kan beschikken, verminderd met de aanwezige schulden. De waarde van de bezittingen wordt vastgesteld op de waarde in het economische verkeer bij vrije oplevering;

b. middelen die worden ontvangen in de periode waarover algemene bijstand is toegekend, voor zover deze geen inkomen betreffen als bedoeld in de artikelen 32 en 33.

4.5.

Het standpunt van het college komt erop neer dat uit het periodieke karakter van de betaling van het aflossingsbedrag van A aan betrokkenen al volgt dat sprake is van middelen die naar hun aard overeenkomen met inkomsten als bedoeld in artikel 32, eerste lid, van de PW.

4.6.

Dit standpunt is niet juist. Voor het antwoord op de vraag of een middel naar zijn aard overeenkomt met de in artikel 32, eerste lid, van de PW genoemde inkomsten is de periodieke betaling op zichzelf niet doorslaggevend. Ook van belang is of de bron van het middel naar zijn aard overeenkomt met de in artikel 32, eerste lid, van de PW genoemde inkomensbronnen.¹

4.7.

Vaststaat dat betrokkenen hun onderneming op 1 oktober 2018 aan A hebben verkocht voor een bedrag van € 11.000,-. Dit geldbedrag is afkomstig uit de verkoop van een vermogensbestanddeel. De rechtbank heeft daarom terecht geoordeeld dat dit geldbedrag moet worden aangemerkt als vermogen. Hieraan doet niet af dat betrokkenen en A, ter voldoening van de koopsom, met elkaar zijn overeengekomen dat betrokkenen A een geldlening van € 11.000,- verstrekken die in maandelijkse termijnen wordt afgelost. Deze constructie, die neerkomt op een betaling in termijnen, brengt niet met zich dat het nog uit te betalen deel van de koopsom wijzigt van vermogen naar inkomen. De bron van het middel is en blijft de verkoop van de onderneming en blijft daarmee vermogen.²

4.8.

Uit 4.7 volgt dat het hoger beroep niet slaagt. De aangevallen uitspraak komt in zoverre voor bevestiging in aanmerking. De Raad zal, gelet op het bepaalde in artikel 8:41a van de Algemene wet bestuursrecht (Awb), bezien of het geschil definitief kan worden beslecht.

4.9.

Het college heeft betrokkenen, nadat zij zich opnieuw om bijstand hadden gemeld, met ingang van 19 februari 2019 bijstand toegekend. Ter zitting heeft het college desgevraagd te kennen gegeven dat als het hoger beroep niet slaagt, er niets aan in de weg staat om betrokkenen met ingang van 15 november 2018 bijstand toe te kennen. De Raad zal daarom de aangevallen uitspraak vernietigen voor zover daarin is bepaald dat het college een nieuwe beslissing op bezwaar moet nemen. De Raad zal het besluit van 17 december 2018 herroepen en betrokkenen met ingang van 15 november 2018 bijstand toekennen naar de voor hen geldende norm.

5. Aanleiding bestaat het college te veroordelen in de proceskosten van betrokkenen. Deze kosten worden begroot op € 1.068,- in bezwaar en € 1.496,- in hoger beroep voor verleende rechtsbijstand.

6. Van het college wordt op grond van artikel 8:109, tweede lid, van de Awb griffierecht geheven.