Centrale Raad van Beroep, 17-05-2022, ECLI:NL:CRVB:2022:1118, 20/1466 PW

Appellante ontvangt bijstand op grond van de Participatiewet (PW).

Op 29 april 2019 heeft appellante het college verzocht om haar vrijstelling van de arbeidsverplichtingen te verlenen.

Bij besluit van 8 juli 2019, na bezwaar gehandhaafd bij besluit van 1 oktober 2019 (bestreden besluit), heeft het college dit verzoek afgewezen onder verwijzing naar het advies van Calder Werkt van 4 juni 2019.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard.

3. In hoger beroep heeft appellante zich op de hierna te bespreken gronden tegen de aangevallen uitspraak gekeerd.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

In artikel 9, eerste lid, van de PW zijn de verplichtingen tot arbeidsinschakeling opgenomen. Artikel 9, tweede lid van de PW biedt het college de mogelijkheid om in individuele gevallen tijdelijk ontheffing te verlenen van de verplichtingen als bedoeld in het eerste lid, onder a en c, indien daarvoor dringende redenen aanwezig zijn. Ingevolge het vijfde lid van artikel 9 van de PW zijn de verplichtingen, bedoeld in het eerste lid, onder a, b en c, niet van toepassing op de belanghebbende die volledig en duurzaam arbeidsongeschikt is als bedoeld in artikel 4 van de Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen.

Appellante heeft aangevoerd dat zij niet in staat is om algemeen geaccepteerde arbeid te verrichten. Zij is, anders dan de verzekeringsarts heeft vastgesteld, ook niet in staat om lichte werkzaamheden te verrichten. Appellante wijst op de in de beroepsfase overgelegde medische informatie van haar huisarts van 9 juli 2019 en van chef de clinique S.H. Wills van het Maasstad Ziekenhuis. Deze grond slaagt.

Naar aanleiding van vragen van de Raad heeft het college de in 4.2 genoemde stukken voorgelegd aan een keuringsarts van Calder Werkt. De keuringsarts heeft op grond van deze stukken, een anamnese van de klachten en klinische observatie, in een rapport van 21 januari 2022 onder meer het volgende geconcludeerd: “Ondergetekende, de onderzoek arts, ziet op basis van de betreffende medische stukken van de huisarts en de specialist argumenten om te oordelen dat betrokkene ten tijde van het opstellen van de medische stukken op 04-06-2019 volledig ongeschikt was voor het verrichten van werkzaamheden of deel te nemen aan welk traject dan ook.” Bij brief van 21 januari 2022 heeft het college de Raad laten weten zich bij deze conclusie aan te sluiten.

Uit 4.3 volgt dat het college appellante ten onrechte geen ontheffing heeft verleend van de arbeidsverplichtingen. De rechtbank heeft dit niet onderkend. De aangevallen uitspraak moet daarom worden vernietigd. Doende wat de rechtbank zou behoren te doen, zal de Raad het beroep gegrond verklaren en het bestreden besluit vernietigen voor zover daarbij geen ontheffing is verleend van de arbeidsverplichtingen. De Raad ziet aanleiding het college op te dragen een nieuw besluit op het bezwaar tegen het besluit van 8 juli 2019 te nemen met inachtneming van deze uitspraak. Met het oog op een efficiënte afdoening van het geschil bestaat aanleiding om met toepassing van artikel 8:113, tweede lid, van de Awb te bepalen dat als appellante zich niet zou kunnen vinden in het nieuwe besluit zij daartegen alleen bij de Raad beroep kan instellen.