Centrale Raad van Beroep, 17-06-2022, ECLI:NL:CRVB:2022:1382, 21/2602 AOW

1.1.

De Svb heeft in het verleden van de Belastingdienst de melding ontvangen dat appellant over 2002, 2003 en 2004 een bedrag aan verschuldigde premies volksverzekeringen niet heeft betaald. In vervolg hierop heeft de Svb vastgesteld dat appellant schuldig nalatig was om over 2002, 2003 en 2004 premies volksverzekeringen te betalen. Op grond van artikel 13, eerste lid, aanhef en onder b, van de Algemene Ouderdomswet (AOW) is daarom het vanaf augustus 2007 aan appellant toegekende AOW-ouderdomspensioen met 6% verlaagd.

1.2.

Uit een uitspraak van de Raad van 13 mei 2016¹ heeft de Svb afgeleid dat de Belastingdienst in het verleden een aantal onbetaalde aanslagen ten onrechte bij de Svb heeft gemeld. Naar aanleiding van deze uitspraak heeft de Belastingdienst een grootschalig retrospectief onderzoek verricht. Dit onderzoek heeft ertoe geleid dat de Belastingdienst de Svb in februari 2019 informatie heeft verstrekt, waaruit blijkt dat appellant ten onrechte schuldig nalatig is geacht. Vervolgens heeft de Svb de onder 1.1 aangeduide besluitvorming bij besluiten van 27 mei 2019 herzien met ingang van mei 2016. Daarbij is meegedeeld dat aan appellant, inclusief wettelijke rente, € 1.433,44 zal worden nabetaald.

1.3.

Appellant heeft tegen de onder 1.2 vermelde besluiten bezwaar gemaakt. Dit bezwaar heeft de Svb bij besluit van 27 september 2019 (bestreden besluit) ongegrond verklaard.

3.1.

Appellant heeft de Raad verzocht om de aangevallen uitspraak en het bestreden besluit te vernietigen. Daartoe heeft appellant herinnerd aan de vele procedures die hij in de loop der jaren heeft gevoerd tegen de Belastingdienst en herhaald dat hij niet begrijpt waarom de Svb zijn AOW-ouderdomspensioen niet met ingang van augustus 2007 verhoogt.

3.2.

De Svb heeft de Raad verzocht om de aangevallen uitspraak te bevestigen. Ter zitting is meegedeeld dat de Svb zal verifiëren of het bedrag van € 1.433,44, dat is vermeld onder 1.2, feitelijk aan appellant is nabetaald.

4.1.

De Svb heeft de korting op het AOW-ouderdomspensioen van appellant vanwege schuldige nalatigheid over 2002, 2003 en 2004 ongedaan gemaakt met ingang van mei 2016. In geding is de vraag of de Svb het aan appellant toegekende AOW-ouderdomspensioen had moeten herzien met een eerdere ingangsdatum.

4.2.

Van belang is dat het besluit waarbij aan appellant is meegedeeld dat hij vanaf augustus 2007 een AOW-pensioen ontvangt waarop een korting is toegepast van 6%, in rechte vaststaat, nu hiertegen geen rechtsmiddelen zijn ingesteld. De Svb heeft het pensioen van appellant ambtshalve herzien naar aanleiding van de uitspraak van de Raad van 13 mei 2016, waarnaar onder 1.2 is verwezen. De Svb heeft blijkens de motivering van het bestreden besluit met analoge toepassing van artikel 17, derde lid, in samenhang met artikel 16, tweede lid, van de AOW de situatie van appellant aangemerkt als bijzonder geval en heeft voor de terugwerkende kracht aangeknoopt bij de datum van de uitspraak van de Raad van 13 mei 2016. Daarbij is toepassing gegeven aan de beleidsregels ten aanzien van het terugkomen van rechtens onaantastbare besluiten ten voordele van belanghebbenden (LJN SB1076). Aan deze beleidsregels wordt het volgende ontleend:

4.3.

In het voorliggende geval is geen sprake van een situatie die wordt bestreken door de beleidsregel inzake terugwerkende kracht bij een fout van de Svb. Het AOWouderdomspensioen van appellant is namelijk steeds vastgesteld naar de actuele stand van de wetgeving en de beleidsregels. De Svb heeft zich terecht op het standpunt gesteld dat het geval dat voorligt moet worden beoordeeld aan de hand van de beleidsregel betreffende de situatie waarin, na een rechterlijke uitspraak, op een andere wijze uitvoering moet worden gegeven aan de wet- en regelgeving. In zo’n geval wordt de gewijzigde uitvoering in beginsel, en ook in deze situatie, toegepast vanaf de datum van de uitspraak in kwestie. Dit beleid is bij de Raad reeds eerder niet op bedenkingen gestuit, omdat er geen rechtsregel of norm valt aan te wijzen die de Svb verplicht om, naar aanleiding van rechtspraak, ambtshalve een eerder genomen, in rechte onaantastbaar geworden, besluit te herzien met volledig terugwerkende kracht. Het aangehaalde beleid is in dit geding terecht en juist toegepast. Hoewel de Raad ziet dat appellant in de loop der tijd aandacht heeft geprobeerd te vragen voor de benadering die uiteindelijk ook in de uitspraak van 13 mei 2016 is gevolgd, kan dit hem niet baten omdat hij niet tegen de relevante besluiten tijdig heeft bezwaar heeft gemaakt.

4.4.

Uit 4.1 tot en met 4.3 volgt dat het hoger beroep van appellant niet slaagt en dat de aangevallen uitspraak moet worden bevestigd. Dit betekent eveneens dat afwijzend moet worden beslist op het verzoek van appellant om de Svb in dit geding te veroordelen tot vergoeding van schade.