Centrale Raad van Beroep, 13-12-2022, ECLI:NL:CRVB:2022:2824, 20/2105 PW

1.1.

Het college heeft bij besluit van 6 juni 2017 op basis van een medisch advies van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen vastgesteld dat appellant behoort tot de doelgroep beschut werk als bedoeld in artikel 10b van de Participatiewet (PW). Het college heeft appellant vervolgens een beschutte werkplek aangeboden bij het bedrijf [naam bedrijf] . [naam bedrijf] is een aanduiding voor de gemeenschappelijke regeling waaraan de gemeente Eindhoven en omliggende gemeenten hun taken ter uitvoering van de Wet sociale werkvoorziening hebben overgedragen. Sinds juli 2017 werkt appellant bij [naam beedrijfsonderdeel] , een bedrijfsonderdeel van [naam bedrijf] , waar in-, om- en verpakkingswerkzaamheden worden verricht. Het is een aangepaste werkplek, waar appellant onder begeleiding eenvoudige, routinematige werkzaamheden verricht zonder noemenswaardige tempodruk en deadlines. Appellant verricht dit werk 32 uur per week met een lagere productiviteit dan gebruikelijk is in die functie. [naam bedrijf] betaalt appellant een salaris voor zijn werkzaamheden en ontvangt voor de ontbrekende arbeidsproductiviteit van appellant van het college loonkostensubsidie als bedoeld in artikel 10d van de PW. In 2017 heeft het college vastgesteld dat appellant een loonwaarde van 44% van het minimumloon heeft.

1.2.

Het college heeft de loonwaarde van appellant in augustus 2018 opnieuw onderzocht. De bevindingen van dit onderzoek zijn neergelegd in een rapport loonwaarde van 18 augustus 2018. Bij besluit van 21 december 2018 heeft het college de loonwaarde van appellant vastgesteld op 48% van het minimumloon. Als gevolg van deze nieuwe loonwaardebepaling komt [naam bedrijf] minder loonkostensubsidie voor appellant toe dan daarvoor.

1.3.

Bij besluit van 5 juli 2019 (bestreden besluit) heeft het college het bezwaar van appellant tegen het besluit van 21 december 2018 ongegrond verklaard. Aan dit besluit ligt een advies over de loonwaarde van appellant ten grondslag. In een rapport van 18 augustus 2018 heeft een deskundige medewerker van [naam bedrijf] met behulp van het systeem CompetenSys onderzocht wat de loonwaarde van appellant is. Daarvoor is dossieronderzoek verricht, gesproken met verschillende medewerkers van [naam bedrijf] en met appellant. Op basis van dit onderzoek heeft de medewerker vastgesteld dat de loonwaarde van appellant iets is gestegen ten opzichte van 2017 en uitkomt op 48% van het minimumloon. Het in dit rapport vervatte advies is volgens het college een deskundigenrapport dat voldoende inzichtelijk en navolgbaar is.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep tegen het bestreden besluit niet-ontvankelijk verklaard. Daaraan heeft de rechtbank, samengevat, het volgende ten grondslag gelegd. De loonwaardevaststelling is in de situatie van appellant van belang voor de loonkostensubsidie waarop [naam bedrijf] aanspraak kan maken. Een hogere of lagere vaststelling van de loonwaarde leidt voor appellant niet tot een hoger of lager inkomen en ook niet tot een verandering in enig ander recht of verplichting van appellant. Dat zou enkel anders zijn als de loonwaarde zo laag of hoog zou zijn dat appellant buiten de doelgroep voor loonkostensubsidie valt, waardoor zijn baan in het gedrang zou kunnen komen. Er zijn geen aanwijzingen om te veronderstellen dat dat het geval is. Om die reden heeft appellant in dit concrete geval, waarin het voor zijn inkomen niet uitmaakt, onvoldoende belang bij een beoordeling van het bestreden besluit.

3. In hoger beroep heeft appellant zich tegen de aangevallen uitspraak gekeerd. Hij heeft aangevoerd dat hij wel ontvankelijk was in zijn beroep.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1.

4.2.

Voor het te beoordelen procesbelang van appellant zijn de volgende bepalingen van betekenis.

4.3.

De Raad ziet zich allereerst gesteld voor de vraag of appellant belanghebbende is bij het bestreden besluit als bedoeld in artikel 1:2, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb).

4.4.

Ingevolge artikel 1:2, eerste lid, van de Awb wordt onder belanghebbende verstaan degene wiens belang rechtstreeks bij een besluit is betrokken. Op grond van artikel 8:1 van de Awb kan slechts een belanghebbende tegen een besluit beroep instellen bij de bestuursrechter. De wetgever heeft deze eis mede gesteld om te voorkomen dat eenieder, in welke hoedanigheid ook, of een persoon met slechts een verwijderd of indirect belang, als belanghebbende zou moeten worden beschouwd en een rechtsmiddel zou kunnen aanwenden. Om als belanghebbende te kunnen worden aangemerkt, dient sprake te zijn van een voldoende objectief en actueel, eigen, persoonlijk belang dat de betrokkene in voldoende mate onderscheidt van anderen. Dat belang moet rechtstreeks bij het desbetreffende besluit zijn betrokken. Bij een uitsluitend van een andere betrokkene afgeleid belang is niet aan deze eis voldaan.

4.5.

Voor de beoordeling van het belang van appellant bij de vaststelling van de hoogte van de loonwaarde is naast de onder 4.2 tot en met 4.2.4 genoemde wettelijke bepalingen ook de wetsgeschiedenis van betekenis.

4.6.

Anders dan de rechtbank is de Raad van oordeel dat appellant, ofschoon het voor zijn inkomen niet uitmaakt, door het bestreden besluit in dit concrete geval wel rechtstreeks in zijn belangen wordt getroffen. Daarbij is van betekenis dat, zoals ook volgt uit 4.5, de loonkostensubsidie waar een werkgever van een betrokkene aanspraak op kan maken van invloed kan zijn op de toegang tot de arbeidsmarkt van die betrokkene en het bepalend kan zijn voor het aangaan en behouden van een arbeidsrelatie. Dit betekent dat een loonwaardevaststelling de positie van de betrokkene op de arbeidsmarkt rechtstreeks kan raken. De betrokkene heeft er om die reden belang bij dat zijn loonwaarde juist wordt vastgesteld. Dit brengt met zich mee dat appellant wel een belanghebbende bij het bestreden besluit is in de zin van artikel 1:2, eerste lid, van de Awb, ook al heeft dit geen gevolgen voor zijn inkomen. De rechtbank heeft dat niet onderkend.

4.7.

De Raad ziet zich vervolgens gesteld voor de vraag of appellant nog steeds voldoende belang heeft bij een beoordeling van het beroep tegen het bestreden besluit. Tijdens de comparitie heeft appellant te kennen gegeven dat een nieuw onderzoek achteraf naar zijn loonwaarde in augustus 2018 nu niet meer zinvol is, omdat het niet meer mogelijk is om de op dat moment voor hem geldende loonwaarde te bepalen. De Raad stelt vast dat appellant daarmee heeft erkend dat hij inmiddels geen resultaat meer kon bereiken dat voor hem feitelijk van betekenis kan zijn en hij daarom geen procesbelang meer heeft. Van een voldoende procesbelang is namelijk alleen sprake als wat de indiener van een bezwaar- of beroepschrift nastreeft ook daadwerkelijk kan worden bereikt en het realiseren van dat resultaat voor deze indiener feitelijke betekenis kan hebben. Dat is vaste rechtspraak (uitspraak van 24 november 2010, ECLI:NL:CRVB:2010:BO4946). Daarvan is in deze zaak geen sprake meer. Er is dus geen reden meer voor de Raad om de door appellant tegen het bestreden besluit aangevoerde gronden in beroep te beoordelen of om de zaak daartoe met toepassing van artikel 8:115, eerste lid, van de Awb naar de rechtbank terug te wijzen. Dit betekent dat het procesbelang aan het beroep is komen te ontvallen.

4.8.

Wat in 4.7 is overwogen betekent echter niet dat appellant ook nietontvankelijk is in dit hoger beroep. Voor appellant zullen naar verwachting steeds loonwaardevaststellingen blijven volgen en hij heeft er belang bij – zoals hij ook betoogd heeft – dat wordt vastgesteld dat hij bij die komende besluiten belanghebbende is, ook als die besluiten voor zijn inkomen geen gevolgen hebben, zodat hij – als daartoe aanleiding bestaat en dit nog zinvol is – daartegen kan opkomen om te bereiken dat zijn loonwaarde juist wordt vastgesteld.

4.9.

Uit 4.7 volgt dat de rechtbank – achteraf gezien – het beroep terecht niet-ontvankelijk heeft verklaard, maar op onjuiste gronden. Dit betekent dat de aangevallen uitspraak, gelet op 4.6 tot en met en 4.8 met verbetering van gronden, moet worden bevestigd.