Centrale Raad van Beroep, 31-05-2023, ECLI:NL:CRVB:2023:1020, 21/3614 WSF

1.1.

De minister heeft aan appellante, geboren op [geboortedatum] 1993, vanaf september 2018 studiefinanciering toegekend op grond van de Wet studiefinanciering 2000 (Wsf 2000). Een aanvullende beurs maakt hier deel van uit.

1.2.

Appellante heeft op 17 juli 2018 bij de minister een aanvraag ingediend om bij de vaststelling van de aanvullende beurs geen rekening te houden met het inkomen van haar vader (verzoek om loskoppeling).

1.3.

Bij besluit van 20 september 2019, gehandhaafd na bezwaar bij besluit van 3 augustus 2020 (bestreden besluit), heeft de minister het verzoek van appellante afgewezen. Het bestreden besluit berust op het standpunt dat uit de door appellante overgelegde verklaringen niet blijkt dat sprake is van een ernstig en structureel conflict tussen appellante en haar vader als bedoeld in de artikelen 3.14 van de Wsf 2000 en 6, eerste lid, aanhef en onder a, en 7 van het Besluit studiefinanciering 2000 (Bsf 2000).

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard. De rechtbank is van oordeel dat appellante met de door haar overgelegde stukken aannemelijk heeft gemaakt dat de verhouding met haar vader verstoord is, maar niet dat sprake was van een ernstig en structureel conflict in de zin van de artikelen 6, eerste lid, aanhef en onder a, en 7 van het Bsf 2000.

3. Appellante heeft in hoger beroep – kort samengevat – aangevoerd dat zij heeft aangetoond dat sprake was van een ernstig en structureel conflict tussen haar en haar vader. Appellante heeft daarbij gewezen op haar eigen verklaringen, de verklaring van haar moeder, de verklaringen van Jeugdbescherming Overijssel (Jeugdzorg) en het besluit van 20 oktober 2022 van het Schadefonds Geweldsmisdrijven, waarbij aan haar een uitkering is toegekend als minderjarig slachtoffer van psychisch geweld gedurende haar uithuisplaatsing bij Jeugdzorginstelling [naam jeugdinstelling] ([naam jeugdinstelling]).

4. De Raad oordeelt als volgt.

4.2.

Gelet op de bedoeling van de wetgever (4.1.2) en in aanmerking genomen het systeem van de wet (4.1.1) zal loskoppeling slechts in uitzonderlijke gevallen aangewezen zijn. Of aan de conflicteis in de zin van de wet is voldaan hangt af van de concrete feiten en omstandigheden van het geval. De vaststelling dat de relatie tussen ouder en kind fundamenteel en structureel verstoord is, zodat van een wezenlijke ouder-kindrelatie niet langer sprake is, is op zichzelf bezien niet voldoende. Volgens vaste rechtspraak van de Raad moet sprake zijn van (voldoende) bijkomende omstandigheden die maken dat geoordeeld moet worden dat loskoppeling aangewezen is.¹ Voorbeelden van bijkomende omstandigheden zijn (de dreiging van) fysiek en/of geestelijk geweld, het in vergaande mate uitoefenen van geestelijke druk door de ouder op het kind ten aanzien van de relatie met de andere ouder en/of broers/zussen, ernstige psychische klachten door de verstoorde relatie of aantoonbaar slechte studieresultaten door de verstoorde relatie.

4.3.

Uit door appellante verstrekte informatie volgt dat haar vader op [overlijdensdatum] 2022 is overleden. Hiervoor was reeds sinds lange tijd geen sprake meer van een wezenlijke ouderkindrelatie tussen appellante en haar vader. Naar het oordeel van de Raad is met de door appellante overgelegde verklaringen en gegevens in samenhang bezien gebleken van (voldoende) bijkomende omstandigheden die maken dat loskoppeling aangewezen was. Daartoe wordt het volgende overwogen.

4.5.

Uit 4.3 tot en met 4.4.4 volgt dat, anders dan de rechtbank heeft geoordeeld, voldaan is aan de loskoppelingsgrond van artikel 6, eerste lid, aanhef en onder a, van het Bsf 2000. Hieruit vloeit voort dat bij de berekening van de aanvullende beurs van appellante met ingang van 1 september 2018 geen rekening (meer) dient te worden gehouden met een op basis van het inkomen van de vader berekende veronderstelde ouderlijke bijdrage.

4.6.

Het voorgaande betekent dat de aangevallen uitspraak moet worden vernietigd. Het beroep tegen het bestreden besluit zal gegrond worden verklaard en het bestreden besluit zal worden vernietigd. De minister zal ter uitvoering van deze uitspraak, met inachtneming van wat onder 4.5 is overwogen, aan appellante binnen vier weken na deze uitspraak een nader besluit moeten toezenden over haar aanspraken op een aanvullende beurs vanaf 1 september 2018. De Raad zal met toepassing van artikel 8:113 van de Algemene wet bestuursrecht bepalen dat tegen dat besluit slechts beroep kan worden ingesteld bij de Raad.