Centrale Raad van Beroep, 26-10-2023, ECLI:NL:CRVB:2023:2005, 21/4406 WIA

1.1.

Op 1 november 2019 heeft betrokkene de zogeheten [ A en B diensten] diensten ( [A] diensten) overgenomen van [Naam N.V.] ( [Naam N.V.] ). Bij de overname zijn de vijftien werknemers die bij de [A] diensten werkzaam waren, overgegaan naar betrokkene. Betrokkene is eigenrisicodrager voor de Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen (Wet WIA). [Naam N.V.] is dat sinds 1 januari 2014 niet meer.

1.2.

Met het besluit van 9 oktober 2020 heeft het Uwv in verband met deze overname vastgesteld welke WGA-uitkeringen van (ex-)werknemers van [Naam N.V.] vanaf 1 november 2019 onder het risico van betrokkene vallen en alsnog aan betrokkene worden toegerekend en welk percentage van de loonsom daarbij geldt. Met het besluit van 10 november 2020 heeft het Uwv de kosten (van 1 november 2019 tot 31 oktober 2020) van de toegerekende WGA-uitkeringen op betrokkene verhaald tot een bedrag van in totaal € 6.914,30. Betrokkene heeft tegen deze besluiten bezwaar gemaakt.

1.3.

Bij besluit van 26 november 2020 (bestreden besluit 1) heeft het Uwv het bezwaar van betrokkene tegen het besluit van 9 oktober 2020 ongegrond verklaard. Bij besluit van 27 november 2020 (bestreden besluit 2) heeft het Uwv het bezwaar van betrokkene tegen het besluit van 10 november 2020 ongegrond verklaard.

3.1.

Het Uwv heeft tegen de aangevallen uitspraak hoger beroep ingesteld. Het Uwv heeft onder verwijzing naar de uitspraak van de Raad van 4 december 2019¹ aangevoerd, dat hij bij de toerekening van de uitkeringslasten terecht toepassing heeft gegeven aan artikel 82, vierde lid, van de Wet WIA, nu bij de overname van de [A] diensten door betrokkene – bezien vanuit de positie van [Naam N.V.] – onmiskenbaar sprake was van een gedeeltelijke overgang van onderneming. Het Uwv stelt zich daarom op het standpunt dat de WGA-uitkeringen van alle (oud-)werknemers van [Naam N.V.] , waarvan de eerste arbeidsongeschiktheidsdag gelegen is na het beëindigen van het eigenrisicodragerschap van [Naam N.V.] (1 januari 2014), vanaf 1 november 2019 terecht voor 0,07% aan betrokkene zijn toegerekend.

3.2.

Betrokkene heeft verzocht de aangevallen uitspraak te bevestigen. Betrokkene heeft aangevoerd dat de WGA-lasten van (oud-)werknemers van [Naam N.V.] die niet werkzaam zijn (geweest) voor de [A] diensten, niet voor haar risico dienen te komen. De overname van de [A] diensten door betrokkene is een overgang van een (zelfstandige) economische eenheid waarmee een volstrekt objectiveerbaar activiteitenpakket is overgaan van [Naam N.V.] naar betrokkene. Dat kwalificeert als een volledige overgang van onderneming. Betrokkene heeft in dit verband gewezen op uitspraken van de Raad van 25 augustus 2021.² Volgens betrokkene kan het niet zo zijn dat zij voor een termijn van tien jaar aansprakelijk wordt gesteld voor een deel van de WGA-lasten van (oud-)werknemers van [Naam N.V.] die nooit voor de [A] diensten werkzaam zijn geweest. Bovendien wordt betrokkene door deze toerekening als belanghebbende in staat gesteld invloed uit te oefenen op de WGA-uitkeringen van werknemers die niet bij haar werkzaam zijn (geweest) en ontvangt zij van het Uwv ook overzichten met hun persoonsgegevens.

4.1.

De wettelijke regels die voor de beoordeling van het hoger beroep belangrijk zijn, staan in de bijlage bij deze uitspraak. De bijlage maakt deel uit van de uitspraak.

4.2.

In zijn uitspraak van 4 december 2019³ heeft de Raad overwogen dat in geval sprake is van een overgang van onderneming als bedoeld in artikel 7:662 van het BW, uit hoofdstuk 9 van de Wet WIA de wijze van toerekening van uitkeringslasten op grond van de sociale zekerheidswetgeving volgt. Voor de toerekening van een WGA-uitkering is daarmee niet alleen bepalend of bij overgang van een economische eenheid in civielrechtelijke zin sprake is van overgang van een onderneming, maar ook de vraag of sprake is van overgang van een deel van de onderneming in sociaalverzekeringsrechtelijke zin. Die laatste vraag moet volgens genoemde uitspraak worden beantwoord in het kader van artikel 84, vijfde lid, (oud) van de Wet WIA. Daarbij is het perspectief van de overdragende werkgever door de Raad bepalend geacht. Hetgeen in artikel 84, derde tot en met vijfde lid, (oud) van de Wet WIA werd bepaald over de toerekening van WGA-uitkeringen in geval van gehele of gedeeltelijke overgang van onderneming is thans ondergebracht in artikel 82, derde tot en met vijfde lid, van die wet.

4.3.

In lijn met de uitspraak van 4 december 2019 heeft het Uwv voor de toerekening van WGA-uitkeringslasten in het geval van betrokkene de volgende beoordelingsstappen te onderscheiden.

4.4.

De Raad stelt vast dat tussen partijen niet in geschil is dat in geval van betrokkene sprake is geweest van een overgang van onderneming in de zin van artikel 7:662 van het BW. Anders dan betrokkene heeft aangevoerd – en anders dan de rechtbank heeft geoordeeld – is hiermee niet gegeven dat daarmee ook sprake is van een volledige overgang van onderneming als bedoeld in artikel 82 van de Wet WIA. Dit volgt ook niet uit de in dit verband aangehaalde uitspraken van 25 augustus 2021.⁴ In die uitspraken was sprake van een overgang van onderneming in civielrechtelijke zin (stap 1), en was – bezien vanuit het perspectief van de overdragende werkgever – tevens sprake van een gehele overgang van onderneming in sociaalverzekeringsrechtelijke zin (stap 2).

4.5.

Met de overgang van de [A] diensten van [Naam N.V.] naar betrokkene is slechts een beperkt deel van [Naam N.V.] overgegaan, namelijk uitsluitend het bedrijfsonderdeel van [Naam N.V.] dat zich met de [A] diensten bezighield. Bij [Naam N.V.] is ook na de overdracht van de [A] diensten sprake van economische activiteiten. Vanuit het perspectief van [Naam N.V.] is in sociaalverzekeringsrechtelijke zin daarom sprake geweest van een gedeeltelijke overgang van onderneming, als bedoeld in artikel 82, vierde lid, van de Wet WIA.

4.6.

Niet in geschil is dat het deel van de loonsom van het bedrijfsonderdeel dat de [A] diensten uitvoerde, in het kalenderjaar voor de overdracht 0,07% bedroeg van de loonsom van [Naam N.V.] .

4.7.

Dit betekent dat het Uwv de uitkeringslasten van de in geding zijnde WGA-uitkeringen terecht voor 0,07% aan betrokkene heeft toegerekend en verhaald.

4.8.

Dat betrokkene als gevolg van deze wijze van toerekenen belanghebbende is bij besluiten over WGA-uitkeringen van (oud-)werknemers van [Naam N.V.] die nooit bij de [A] diensten van [Naam N.V.] werkzaam zijn geweest en die zij ook niet kent, volgt uit de systematiek van artikel 82, vierde lid, van de Wet WIA. Dit maakt niet dat de toerekeningssystematiek geen toepassing kan vinden.

4.9.

Uit 4.1 tot en met 4.8 volgt dat het hoger beroep van het Uwv slaagt en de aangevallen uitspraak moet worden vernietigd. De Raad zal het beroep tegen de bestreden besluiten alsnog ongegrond verklaren.