Centrale Raad van Beroep, 10-10-2023, ECLI:NL:CRVB:2023:2161, 23/763 TOZO-VV

Op grond van artikel 8:84, vijfde lid, gelezen in samenhang met artikel 8:75a, eerste lid, eerste volzin, van de Awb kan in geval van intrekking van het verzoek tot het treffen van een voorlopige voorziening omdat het bestuursorgaan geheel of gedeeltelijk aan de indiener van het verzoekschrift is tegemoetgekomen, het bestuursorgaan op verzoek van de indiener bij afzonderlijke uitspraak in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Awb worden veroordeeld. Ingevolge artikel 8:108, eerste lid, van de Awb is deze bepaling van overeenkomstige toepassing op het hoger beroep.

Bij toepassing van artikel 8:75a van de Awb in een voorlopige voorzieningenprocedure dient de vraag of en in hoeverre het bestuursorgaan aan het verzoek is tegemoetgekomen in de eerste plaats te worden gerelateerd aan het specifieke doel van die procedure, te weten het voorkomen van onevenredig nadeel hangende de bodemprocedure. Dit betekent dat geheel of gedeeltelijk wordt tegemoetgekomen als bedoeld in dit artikel, indien het bestuursorgaan een voorlopige maatregel neemt waartoe het verzoek om het treffen van een voorlopige voorziening strekt.

Verzoekster heeft het verzoek om voorlopige voorziening ingetrokken omdat het college op 22 maart 2023 heeft beslist tot stopzetting van de invordering in afwachting van de uitspraak van de Raad op het hoger beroep. Onder deze omstandigheden is sprake van geheel tegemoetkomen in de zin van artikel 8:75a van de Awb in de hiervoor bedoelde zin.¹

Volgens vaste rechtspraak dient een verzoek om toepassing van artikel 8:75a van de Awb als regel te worden ingewilligd op grond van het enkele feit dat het bestuursorgaan aan de betrokkene is tegemoetgekomen. Op dit uitgangspunt kan slechts een uitzondering worden gemaakt vanwege bijzondere omstandigheden, bijvoorbeeld indien de noodzaak om van een rechtsmiddel gebruik te maken uitsluitend te wijten was aan de handelwijze van betrokkene zelf. Van dergelijke bijzondere omstandigheden is in dit geval geen sprake. Het betoog van het college dat hier wel sprake van is treft geen doel. Dit wordt hierna toegelicht.

Anders dan het college betoogt, levert het gegeven dat onverplicht en bij wege van coulance is tegemoetgekomen, in beginsel niet een dergelijke bijzondere omstandigheid op.² Ook doet zich hier niet de situatie voor dat vanwege het ingestelde hoger beroep en op het moment van het indienen van verzoek om een voorlopige voorziening al voorzienbaar was dat de invordering zou worden opgeschort.³ In dit geval bestond op dat moment geen aanwijzing dat het college de invordering zou opschorten. Uit het feit dat het college kort na het instellen van hoger beroep met het besluit van 22 februari 2023 de invordering juist heeft hervat, mocht verzoekster duidelijk het tegendeel opmaken.

Het college heeft tot slot aangevoerd dat als de gemachtigde van verzoekster eerst met het college had gebeld, de invordering meteen was stopgezet en dat daarom het indienen van een verzoek om een voorlopige voorziening niet nodig is geweest. Het is begrijpelijk dat het college, gelet op het belang van dejuridisering en het voorkomen van nodeloos proceskosten maken, zich op het standpunt heeft gesteld dat het wenselijk is om eerst het verzoek (telefonisch) bij het college neer te leggen. Maar dit levert geen bijzondere omstandigheid op. In dit geval is er namelijk geen sprake van een evidente fout die het college niet zou corrigeren indien verzoekster (telefonisch) contact zou opnemen met het college.⁴ In wat het college heeft aangevoerd zijn dan ook geen bijzondere omstandigheden gelegen die een uitzondering op het hiervoor genoemde uitgangspunt rechtvaardigen.

Aanleiding bestaat om het college te veroordelen in de kosten die verzoekster in verband met de behandeling van het verzoek om voorlopige voorziening redelijkerwijs heeft moeten maken. Nu de behandeling ter zitting uitsluitend zag op het verzoek om het college te veroordelen in de proceskosten, bestaat aanleiding tot toepassing van de wegingsfactor licht (0,5) bij de vaststelling van de hoogte van de kosten voor het bijwonen van de zitting door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand. De proceskosten worden, ingevolge het Besluit proceskosten bestuursrecht, begroot op € 1.255,50 voor verleende rechtsbijstand (1 punt voor het indienen van het verzoek met een wegingsfactor 1 en 1 punt voor het bijwonen van de zitting met een wegingsfactor 0,5, en een waarde per punt van € 837,-). Ook dient het college het door verzoekster betaalde griffierecht in verband met het indienen van het verzoek om voorlopige voorziening te vergoeden.