Centrale Raad van Beroep, 11-01-2023, ECLI:NL:CRVB:2023:47, 20/1283 ZW

[ex-werknemer] (ex-werknemer) is op 1 december 2016 op basis van een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd van 1 jaar in dienst getreden als bedrijfsleider bij een vestiging van betrokkene te Maastricht, voor 42,5 uur per week. In een gesprek op 22 mei 2017 heeft betrokkene aan ex-werknemer te kennen gegeven dat zijn tijdelijke overeenkomst niet zal worden verlengd omdat hij niet geschikt is om de functie van bedrijfsleider uit te oefenen en dat hij tot de einddatum van de overeenkomst kan blijven werken maar dat leidinggevende taken niet meer door hem worden uitgevoerd. Op 2 juni 2017 heeft exwerknemer zich ziek gemeld met spanningsklachten. Deze ziekmelding is niet geaccepteerd omdat ex-werknemer door de bedrijfsarts niet arbeidsongeschikt wordt geacht ten gevolge van ziekte of gebrek. Per 15 juni 2017 is exwerknemer, met behoud van het oorspronkelijke salaris en de oorspronkelijke arbeidsduur, op een vestiging in Kerkrade werkzaamheden als baliemedewerker gaan verrichten. Na ruim drie maanden heeft exwerknemer zich eind september/begin oktober ziek gemeld met griepklachten en aansluitend met psychische klachten ten gevolge van werk- en privéomstandigheden. Het dienstverband van ex-werknemer is op 1 december 2017 geëindigd. Bij besluit van 2 januari 2018 heeft het Uwv vastgesteld dat exwerknemer per 1 december 2017 recht heeft op ziekengeld op grond van de Ziektewet (ZW), omdat hij ongeschikt is voor zijn eigen werk als bedrijfsleider.

Bij besluit van 7 februari 2018 (bestreden besluit) heeft het Uwv het door betrokkene tegen het besluit van 2 januari 2018 gemaakte bezwaar ongegrond verklaard.

In hoger beroep heeft het Uwv een nader rapport ingediend van de verzekeringsarts bezwaar en beroep van 18 mei 2020, waarin is vastgesteld dat exwerknemer op en na 2 juni 2017 niet door ziekte of gebrek ongeschikt was voor zijn werk als bedrijfsleider. Ter zitting heeft het Uwv zich op het standpunt gesteld dat exwerknemer voorafgaand aan zijn ziekmelding eind september/begin oktober weliswaar feitelijk ander werk heeft verricht als baliemedewerker, maar omdat hij niet de intentie had de band met het oorspronkelijke werk van bedrijfsleider duurzaam te verbreken, het werk van bedrijfsleider moet worden aangemerkt als ‘zijn arbeid’. Ex-werknemer had lopende het arbeidsconflict uit arbeidsrechtelijke overwegingen geen andere keuze dan de werkzaamheden van baliemedewerker te aanvaarden. Daarom dient volgens het Uwv een uitzondering te worden gemaakt op de hoofdregel dat onder ‘zijn arbeid’ wordt verstaan de laatstelijk voor de ziekmelding feitelijk verrichte arbeid. Volgens het rapport van 18 mei 2020 acht de verzekeringsarts bezwaar en beroep ex-werknemer per 25 september 2020 ongeschikt voor zijn werk als bedrijfsleider en acht hij het niet waarschijnlijk dat ex-werknemer op 1 december 2017 hersteld was voor dit eigen werk zodat hij terecht per 1 december 2017 in aanmerking is gebracht voor ziekengeld.

Betrokkene heeft bevestiging van de aangevallen uitspraak bepleit.

Volgens vaste rechtspraak van de Raad wordt onder ‘zijn arbeid’, als bedoeld in artikel 19, eerste en vierde lid, van de ZW, verstaan de laatstelijk voor de ziekmelding verrichte arbeid. Niet in geschil is dat ex-werknemer ten tijde van de ziekmelding eind september/begin oktober 2017 de in de arbeidsovereenkomst overeengekomen arbeid als bedrijfsleider al geruime tijd (vanaf 15 juni 2017) niet meer verrichtte en – met behoud van zijn oorspronkelijke salaris en arbeidsomvang – feitelijk werkzaam was als baliemedewerker. Het Uwv wordt niet gevolgd in zijn standpunt dat de situatie van de ex-werknemer noodzaakt tot afwijking van deze hoofdregel. Voor de vraag wat als maatstaf arbeid geldt is niet van belang of de feitelijk verrichte arbeid in overeenstemming is met de in de arbeidsovereenkomst bedongen arbeid. Evenmin is van belang dat ex-werknemer het werk als baliemedewerker verrichtte in afwachting van het eindigen van zijn arbeidsovereenkomst. Exwerknemer heeft die werkzaamheden voorafgaand aan zijn ziekmelding geruime tijd verricht, en een terugkeer naar de oorspronkelijke werkzaamheden als bedrijfsleider was niet meer aan de orde. De door het Uwv genoemde uitspraak van de Raad¹ kan niet dienen ter onderbouwing van het standpunt van het Uwv. Ook in die zaak werd voor de maatstaf arbeid immers aangesloten bij de werkzaamheden zoals die laatstelijk feitelijk door de werknemer in kwestie werden verricht (veger/schoonmaker). Daarbij was niet relevant dat de bedongen arbeid in de arbeidsovereenkomst die van kabellegger was.

5. Dit leidt tot de conclusie dat het hoger beroep niet slaagt. De aangevallen uitspraak zal worden bevestigd met verbetering van gronden. Dit betekent dat het Uwv een nieuw besluit op het bezwaar van betrokkene moet nemen. In deze heroverweging dient het Uwv te beoordelen of ex-werknemer per 1 december 2017 ongeschikt is voor zijn eigen werk als baliemedewerker en daarmee recht heeft op ziekengeld.

6. Voor een veroordeling in de proceskosten bestaat geen aanleiding.