Centrale Raad van Beroep, 29-03-2023, ECLI:NL:CRVB:2023:582, 22/418 NOW

Appellante heeft bezwaar gemaakt tegen dit besluit en aangevoerd dat bij de aanvraag abusievelijk ervoor is gekozen om de meetperiode van drie aaneengesloten maanden waarbinnen het omzetverlies heeft plaatsgevonden, vast te stellen op de maanden maart, april en mei 2021. Het was niet de bedoeling om deze meetperiode te kiezen. Het verwachte omzetverlies zit in de maanden januari, februari en maart 2021. Appellante heeft de minister verzocht om bij de beslissing op bezwaar de meetperiode te wijzigen in januari, februari en maart 2021.

Bij beslissing op bezwaar van 6 mei 2021 (bestreden besluit) heeft de minister het bezwaar van appellante ongegrond verklaard. Aan het bestreden besluit heeft de minister het volgende ten grondslag gelegd. De NOW-regeling voorziet niet in een wijziging van de aanvraag. Als appellante een andere periode opgeeft dan waarvoor zij de tegemoetkoming wil ontvangen, is sprake van een nieuwe aanvraag. Er kan echter maar eenmaal een aanvraag worden ingediend. Alleen door de aanvragen niet te laten aanvullen of te wijzigen kan het Uwv op korte termijn de vele aanvragen beoordelen. De regeling is een noodmaatregel die zo is opgesteld dat het Uwv in staat is grote aantallen aanvragen snel te kunnen behandelen. Als de aanvraag op dit punt zou moeten worden aangepast vereist dat een extra beoordeling door het Uwv. Dat brengt de uitgangspunten van de regeling in gevaar. Het Uwv zou dan onder meer moeten toetsen of niet met omzet is geschoven om zo eerder voor een subsidie in aanmerking te komen. Het aantal aanvragen is daarvoor te hoog. Afwijken kan daarom ook niet als zou blijken dat geen sprake is van misbruik of oneigenlijk gebruik.

De rechtbank heeft geoordeeld dat in de situatie waarin al is beslist op de aanvraag, wijziging van de aanvangsdatum niet meer mogelijk is. De rechtbank heeft dat als volgt gemotiveerd. Uit de nota's van toelichting bij de NOW-3 (Stcrt. 2020, 52209, Algemene toelichting onder sub 2) en de vorige regelingen NOW-1 en -2 (Stcrt. 2020, 19874, p. 8-9), volgt dat deze regelingen noodmaatregelen zijn waarbij zeer snel een zeer groot aantal werkgevers duidelijkheid moet worden verschaft over de aard en inhoud van de regeling en dat eenvoud en een goede controleerbaarheid hierbij centraal staan. Deze regelingen hebben daarom noodgedwongen een generiek karakter en bieden geen ruimte om een aanvraag achteraf te corrigeren. De regelgever heeft er in dit verband ook bewust voor gekozen om geen hardheidsclausule op te nemen in de regelingen. Een aanvraag kan aldus slechts eenmaal worden ingediend, waarbij het aan de werkgever is om een keuze te maken voor de aanvangsdatum van de meetperiode. Een correctie van de aanvangsdatum van de meetperiode, nadat de minister op de aanvraag heeft beslist, leidt er in feite toe dat de minister de aanvraag in zijn geheel opnieuw zal moeten beoordelen. Die mogelijkheid bieden de regelingen niet. De omstandigheid dat appellante haar fout direct na het bekend worden van het besluit van 15 maart 2021 bij het Uwv heeft gemeld, maakt dit niet anders. De werkgever draagt zelf de verantwoordelijkheid voor de bij de aanvraag ingediende informatie, zo blijkt ook uit de toelichting. In dit licht is de door appellante aangevoerde grond dat de gekozen aanvangsdatum een (kennelijke) vergissing was, niet relevant. Ten overvloede heeft de rechtbank opgemerkt dat de aanvraagprocedure van de aanvrager vraagt het ingevulde formulier te downloaden en af te drukken, te ondertekenen, te uploaden en te verzenden. Daarmee had appellante meerdere momenten om haar aanvraag te controleren op juistheid en volledigheid.

De rechtbank heeft verder geoordeeld dat het beroep van appellante op exceptieve toetsing van de regeling en toepassing van maatwerk in haar geval niet slaagt. In de nota's van toelichting en de motivering van de minister is voldoende toegelicht dat een werkwijze met meer maatwerk zou leiden tot een groot aantal herbeoordelingen en dat daarvoor onvoldoende capaciteit is waardoor de doelstelling van de regeling in gevaar komt. Het belang van appellante dat zij achteraf, door wijziging van de eerder aangevraagde periode, in een aanzienlijk gunstiger positie zou kunnen komen te verkeren, weegt hier – gelet op de aard van de regeling – niet tegen op. Toepassing van artikel 7, vierde lid, aanhef en onder b, van de NOW-3 levert daarom in dit geval geen strijd op met het evenredigheidsbeginsel. Evenmin is toepassing van deze bepaling in strijd met enig ander algemeen beginsel van behoorlijkbestuur of algemeen rechtsbeginsel. De rechtbank heeft hierbij verwezen naar de uitspraak van de Raad van 22 september 2021, ECLI:NL:CRVB:2021:2392.

Appellante heeft in hoger beroep aangevoerd dat, anders dan in de uitspraak van de Raad van 22 september 2021, ECLI:NL:CRVB:2021:2392, bij appellante bij het indienen van de aanvraag sprake is van een kennelijke, menselijke vergissing, en niet van voortschrijdend inzicht nadien. Net als in de TVL-zaken zou het zo moeten zijn dat bij gemotiveerde bestrijding van een juiste registratie (in dat geval gaat het om registratie bij de KvK), de minister hieraan niet voorbij mag gaan. Appellante verwijst naar een uitspraak van het College van Beroep voor het bedrijfsleven van 22 december 2020, ECLI:NL:CBB:2020:996. Verder verdraagt strikte toepassing van de NOW-regeling zich volgens appellante niet met het evenredigheidsbeginsel, waarbij appellante heeft verwezen naar de uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State van 2 februari 2022, ECLI:NL:RVS:2022:285, waarin een toetsingskader voor toetsing aan het evenredigheidsbeginsel is gegeven. Herstel van een kennelijke vergissing moet mogelijk zijn. Strikte toepassing van de regeling is volgens appellante niet noodzakelijk en niet evenwichtig.

De minister heeft verzocht de aangevallen uitspraak te bevestigen.

De toepasselijke bepalingen uit de NOW-3 zijn opgenomen in de bijlage bij deze uitspraak.

Het gaat in deze zaak om de aanvraag van NOW-subsidie op grond van de NOW-3, vierde tranche. Uit artikel 4, eerste lid, van de NOW-3, in samenhang met artikel 18 van de NOW-3, volgt dat de omzetperiode de aaneengesloten periode van drie kalendermaanden tussen 1 januari 2021 en 31 mei 2021 is die de werkgever kiest op basis van zijn verwachte omzetdaling. Op grond van artikel 7, derde lid, van de NOW-3 kan de werkgever eenmaal per loonheffingsnummer per tranche een subsidieaanvraag indienen. In artikel 7, vierde lid, aanhef en onder b, van de NOW-3 is bepaald dat de werkgever de omzetperiode bij de subsidieaanvraag vermeldt.

Appellante wordt niet gevolgd in haar beroepsgrond dat de minister bij de beoordeling van haar aanvraag moet uitgaan van een omzetverlies over de periode van drie maanden vanaf 1 januari 2021 omdat zij een kennelijke vergissing heeft gemaakt bij het invullen van het aanvraagformulier. Daartoe wordt het volgende overwogen.

Het beroep van appellante op de uitspraak van het College van Beroep voor het bedrijfsleven van 22 december 2020, ECLI:NL:CBB:2020:996, treft geen doel. In die zaak ging het niet om het naderhand wijzigen van gegevens in een aanvraagformulier, maar om de betekenis die de staatssecretaris in het kader van de uitvoering van de Regeling subsidie financiering vaste lasten MKB COVID-19 (TVL) hechtte aan de volgorde van registratie van SBI-codes van een onderneming bij de Kamer van Koophandel.

Het beroep van appellante op artikel 3:4, tweede lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) treft ook geen doel. De door appellante aangehaalde uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State van 2 februari 2022, ECLI:NL:RVS:2022:285, en het daarin opgenomen kader voor de directe toetsing van besluiten aan het evenredigheidsbeginsel ziet op de situatie waarin het bestreden besluit berust op een discretionaire bevoegdheid. In dit geval is de bevoegdheid van de minister om te beslissen op een subsidieaanvraag op grond van de NOW een gebonden bevoegdheid. Voor toetsing aan het in artikel 3:4, tweede lid, van de Awb neergelegde evenredigheidsbeginsel is dan geen ruimte.

Uit 4.1 tot en met 4.5 volgt dat het hoger beroep niet slaagt. De aangevallen uitspraak zal worden bevestigd.