Centrale Raad van Beroep, 11-07-2024, ECLI:NL:CRVB:2024:1447, 23/157 ZW

Betrokkene heeft gewerkt als schoonmaakster voor 8 uur per week. Op 1 mei 2017 heeft zij zich voor dat werk ziekgemeld wegens lichamelijke en psychische klachten. Per diezelfde datum is het dienstverband van betrokkene beëindigd. Het Uwv heeft betrokkene per 1 mei 2017 een uitkering op grond van de Ziektewet (ZW) toegekend. In het kader van een zogenoemde eerstejaars ZW-beoordeling heeft betrokkene het spreekuur bezocht van een arts van het Uwv. Deze arts heeft betrokkene belastbaar geacht met inachtneming van de beperkingen die zijn neergelegd in een zogenoemde Functionele Mogelijkhedenlijst (FML) van 22 maart 2018. Een voor het Uwv werkzame arbeidsdeskundige heeft vastgesteld dat betrokkene niet meer geschikt is voor haar laatste werk. De arbeidsdeskundige heeft vervolgens voor betrokkene functies geselecteerd op basis waarvan haar resterende verdiencapaciteit is vastgesteld op 93,94%. Het Uwv heeft bij besluit van 24 april 2018 de ZW-uitkering van betrokkene per 31 mei 2018 beëindigd omdat zij minder dan
35% arbeidsongeschikt wordt geacht.

Bij beslissing op bezwaar van 28 september 2018 (bestreden besluit) heeft het Uwv het hiertegen door betrokkene gemaakte bezwaar gegrond verklaard voor zover het de beëindigingsdatum van de ZW-uitkering betreft. De ZW-uitkering wordt per 29 oktober 2018 beëindigd. Hieraan liggen rapporten van een verzekeringsarts bezwaar en beroep en een arbeidsdeskundige bezwaar en beroep ten grondslag. De verzekeringsarts bezwaar en beroep heeft op 20 september 2018 een aantal beperkingen toegevoegd aan de FML, waaronder een urenbeperking van gemiddeld ongeveer vier uur per dag, twintig uur per week. De arbeidsdeskundige bezwaar en beroep heeft de geselecteerde functies opnieuw beoordeeld met inachtneming van de gewijzigde FML, en heeft geconcludeerd dat alle functies komen te vervallen wegens overschrijding van de belastbaarheid van betrokkene. De arbeidsdeskundige bezwaar en beroep heeft voldoende nieuwe functies kunnen selecteren, op basis waarvan de mate van arbeidsongeschiktheid van betrokkene ongewijzigd is vastgesteld op minder dan 35%.

De rechtbank heeft bij de aangevallen uitspraak het beroep tegen het bestreden besluit gegrond verklaard, het bestreden besluit vernietigd, het besluit van 24 april 2018 herroepen en bepaald dat de uitspraak in de plaats treedt van het vernietigde bestreden besluit. Daarbij heeft de rechtbank het Uwv veroordeeld in de proceskosten van betrokkene in beroep en tot vergoeding van het griffierecht aan betrokkene.

De rechtbank heeft mr. drs. J.H.M. de Brouwer, verzekeringsarts, als deskundige benoemd. De deskundige heeft op 15 juni 2020 gerapporteerd en geconcludeerd dat betrokkene op één punt meer beperkt is dan het Uwv heeft aangenomen, namelijk wat betreft samenwerken. De verzekeringsarts bezwaar en beroep heeft op 8 juli 2020 deze beperking aan de FML toegevoegd. Vervolgens heeft de arbeidsdeskundige bezwaar en beroep de geselecteerde functies opnieuw beoordeeld en geconcludeerd dat deze ongewijzigd passend kunnen worden geacht. De rechtbank heeft het oordeel van de deskundige gevolgd en geen aanleiding gezien voor twijfel aan de juistheid van de gewijzigde FML van 8 juli 2020.

De rechtbank heeft vervolgens geoordeeld dat betrokkene terecht heeft aangevoerd dat van een werkgever niet gevergd kan worden om haar in dienst te nemen wegens haar manier van communiceren en haar voortdurende (schriftelijke) communicatie. Hiertoe heeft de rechtbank overwogen dat tijdens de behandeling ter beide zittingen bij de rechtbank is bevestigd wat uit het dossier en de medische informatie naar voren komt; betrokkene overstelpt anderen als het ware met communicatie door te blijven communiceren, zij verzandt in details, is breedsprakig en emotioneel, en laat zich niet onderbreken. Het Uwv heeft voor betrokkene beperkingen aangenomen wat betreft de sociale interactie met derden, zodat haar belastbaarheid niet zal worden overschreden. Bij de vraag of de geselecteerde functies in medisch opzicht passend zijn voor betrokkene, komen de aspecten van de communicatie door betrokkene die hinderlijk kunnen zijn voor collega’s, en de mogelijke gevolgen daarvan voor die collega’s en het werk, echter niet aan de orde. Dat die gevolgen te verwachten zijn, is naar het oordeel van de rechtbank voldoende gebleken. De rechtbank heeft geoordeeld dat wegens de hinderlijke gevolgen van de wijze van communiceren en het blijven communiceren, sprake is van de situatie als bedoeld in artikel 9, aanhef en onder e, van het Schattingsbesluit arbeidsongeschiktheidswetten (Schattingsbesluit), dat van een werkgever in redelijkheid niet valt te vergen betrokkene in dienst te nemen.¹

Het Uwv is het met de uitspraak van de rechtbank niet eens. Volgens het Uwv heeft de rechtbank ten onrechte geoordeeld dat in het geval van betrokkene in redelijkheid niet van een werkgever kan worden verlangd haar in dienst te nemen. Ter onderbouwing van dit standpunt heeft het Uwv een rapport van 17 maart 2023 van een arbeidsdeskundige bezwaar en beroep overgelegd. De arbeidsdeskundige bezwaar en beroep heeft erop gewezen dat de deskundige verzekeringsarts de manier van communiceren door betrokkene heeft meegenomen in de beoordeling. Ook strookt het oordeel van de rechtbank volgens het Uwv niet met het arbeidsverleden van betrokkene, waarbij het Uwv erop heeft gewezen dat betrokkene ook na de datum in geding nog als vrijwilliger heeft gewerkt bij een plaatselijke radio omroep. Volgens de arbeidsdeskundige bezwaar en beroep is betrokkene in staat om de aan de schatting ten grondslag gelegde functies te verrichten. De functies bestaan uit eenvoudige, routinematige, voorspelbare werkzaamheden, zonder contact met publiek en zonder een intensieve vorm van samenwerken.

Betrokkene heeft verzocht de aangevallen uitspraak te bevestigen.