Centrale Raad van Beroep, 05-11-2024, ECLI:NL:CRVB:2024:2145, 23/1633 PW

Appellante ontving met ingang van 21 juni 2019 bijstand op grond van de Participatiewet (PW) naar de norm voor een alleenstaande. Zij stond ingeschreven op een adres te [woonplaats] (uitkeringsadres).

Met een brief van 16 december 2021 heeft een consulent Werk en Inkomen van de gemeente Doesburg appellante uitgenodigd voor een gesprek op 23 december 2021 over de mogelijkheden voor het leren van de Nederlandse taal en het verkrijgen van werk. Appellante heeft niet op deze uitnodiging gereageerd en is niet op deze afspraak verschenen. Appellante is daarom op 7 januari 2022 uitgenodigd voor een gesprek op 20 januari 2022. In het door het college – in hoger beroep overgelegde – verslag van dit gesprek staat onder meer het volgende vermeld: “Ze spreekt over een man (…) die nu 7 jaar in Nederland woont. Belanghebbende vertelt dat ze momenteel twee maanden zwanger is van deze man uit [plaats] (juli 2022 uitgerekend). Tegelijkertijd geeft ze aan dat ze niet met hem samenwoont, maar ze af en toe wel samen eten of slapen. Zowel X als deze vriend helpen haar o.a. met het lezen van brieven.”

Naar aanleiding van het gesprek op 20 januari 2022 hebben de consulent en de handhaver een onderzoek ingesteld naar de rechtmatigheid van de aan appellante verleende bijstand. Met een brief van 24 januari 2022 heeft de consulent appellante in het kader van een heronderzoek uitgenodigd voor een gesprek op 4 februari 2022 en daarbij tevens verzocht om voorafgaand aan de afspraak de bankafschriften van al haar betaal- en spaarrekeningen van de laatste drie maanden aan te leveren. Appellante is verschenen en de consulent heeft de meegebrachte bankafschriften ingezien. De consulent stelt vast dat uit de bankafschriften blijkt dat er voornamelijk pinbetalingen zijn gedaan in de gemeente Dieren , en niet in [woonplaats] . Tijdens het gesprek op 4 februari 2022 heeft appellante verklaard een vriend te hebben die in [plaats] woont. Zij heeft tevens verklaard naar school te gaan in [plaats] en haar boodschappen te doen in [plaats] , na schooltijd, zodat zij in [woonplaats] niet meer naar buiten hoeft als zij thuis is. Tevens heeft zij verklaard dat het wel kan kloppen dat zij ook op andere dagen in [plaats] is. Appellante gaat dan winkelen en boodschappen doen met vriendinnen in [plaats] . Ten slotte logeert en studeert appellante ook bij een vriendin in [plaats] .

Aansluitend aan het gesprek op 4 februari 2022 heeft een huisbezoek plaatsgevonden op het uitkeringsadres. Daarbij zijn foto’s gemaakt. De consulent en de handhaver hebben bij het huisbezoek onder meer vastgesteld dat in de keuken geen koelkast aanwezig is (en ook niet in een andere ruimte). In de woonkamer hangt geen lamp aan het plafond en er is geen televisie. In de badkamer zijn geen handdoeken en er is geen wasmachine (ook niet in een andere ruimte). Vermeld is dat de woning er niet bewoond uit ziet. Er is geen vuile was aanwezig, geen tot minimale kleding, geen tot minimaal eten, geen verzorgingsspullen en geen administratie. Bij het huisbezoek heeft een gesprek met appellante plaatsgevonden. In het verslag staat dat de consulent en de handhaver appellante erop hebben gewezen dat het huis er niet bewoonbaar uit ziet en dat als vastgesteld wordt dat appellante daar niet woont zij later misschien geld moet terugbetalen. Vermeld is dat het beter is om dat te voorkomen. Appellante krijgt de mogelijkheid om te vertellen waar zij verblijft. Als zij zelf de uitkering intrekt vandaag, zijn de consulent en handhaver bereid om geen verder onderzoek te doen, zodat appellante niet terug hoeft te betalen. Verder hebben twee buurtbewoners van appellante op 18 februari 2022 een verklaring afgelegd en is informatie verkregen over het verbruik van water, elektriciteit en gas op het uitkeringsadres over de periode vanaf juli 2019. De bevindingen van het onderzoek staan in het rapport handhaving Participatiewet van 21 februari 2022, het rapport levensonderhoud van 24 februari 2022, en het aanvullend rapport handhaving Participatiewet van 22 april 2022.

Met een besluit van 25 februari 2022 heeft het college de bijstand van appellante ingetrokken met ingang van 4 februari 2022. Appellante heeft daartegen bezwaar gemaakt, maar het college is met een besluit van 29 juni 2022 (bestreden besluit 1) bij de intrekking gebleven.

Met een besluit van 6 juli 2022 heeft het college de bijstand van appellante ingetrokken over de periode van 1 augustus 2020 tot en met 3 februari 2022 en de gemaakte kosten van bijstand in deze periode teruggevorderd tot een bedrag van € 23.235,-. Appellante heeft daartegen bezwaar gemaakt, maar het college is met een besluit van 10 januari 2023 (bestreden besluit 2) bij de intrekking en terugvordering gebleven.

Het college heeft aan de bestreden besluiten ten grondslag gelegd dat appellante niet heeft gemeld dat zij haar woonplaats niet in de gemeente Doesburg had en dat uit artikel 40, eerste lid, van de PW volgt dat appellante daarom geen recht op bijstand had.

2. De rechtbank heeft het beroep (lees: de beroepen) tegen de bestreden besluiten ongegrond verklaard en daarmee de bestreden besluiten in stand gelaten.

3. Appellante is het met die uitspraak van de rechtbank niet eens. Wat zij daartegen heeft aangevoerd wordt hierna besproken.