Centrale Raad van Beroep, 13-03-2024, ECLI:NL:CRVB:2024:538, 23/1591 WIA

Appellant werkte als brigadier bij de politie voor gemiddeld 31,95 uur per week. Op 16 november 2016 heeft hij zich ziekgemeld met psychische klachten. Het Uwv heeft appellant bij besluit van 12 november 2018 met ingang van 14 november 2018 in aanmerking gebracht voor een loongerelateerde WGA-uitkering op grond van de Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen (WIA), gebaseerd op een mate van arbeidsongeschiktheid van 59,42%.

Appellant ontvangt vanaf 1 september 2019 ABP Keuzepensioen (prepensioen), van € 1.186,- bruto per maand.

Bij besluit van 20 oktober 2020 heeft het Uwv de loongerelateerde WGA-uitkering van appellant per 14 januari 2021 omgezet in een WGA-vervolguitkering. Uitgegaan is van een resterende verdiencapaciteit van € 1.722,03 bruto per maand. Naar aanleiding van het bezwaar van appellant tegen dit besluit heeft een arts van het Uwv hem telefonisch gesproken op 22 februari 2021. Deze arts heeft de belastbaarheid van appellant vastgelegd in de Functionele Mogelijkhedenlijst (FML) van 27 juni 2021. Volgens de arts is de belastbaarheid van appellant in vergelijking met 2018 vrijwel ongewijzigd gebleven. De arbeidsdeskundige heeft appellant niet in staat geacht tot het verrichten van zijn arbeid als brigadier , maar wel tot het verrichten van de functies van productiemedewerker industrie, samensteller kunststof en rubberproducten en monteur printplaten. Berekend is dat appellant 58,14% arbeidsongeschikt is, waardoor de resterende verdiencapaciteit is aangepast naar € 1.942,98 bruto per maand. Het Uwv heeft bij besluit van 3 september 2021 (bestreden besluit) het bezwaar van appellant tegen het besluit van 20 oktober 2020 om die reden gegrond verklaard en dit besluit vervangen door het besluit van 3 september 2021. Omdat appellant per 14 januari 2021 geen inkomsten uit arbeid heeft, voldoet hij niet aan de inkomenseis inhoudend dat hij 50% moet verdienen van de restverdiencapaciteit van € 1.942,98. Hij houdt daarom een WGAvervolguitkering.

Appellant heeft beroep ingesteld tegen het bestreden besluit. In beroep is gebleken dat aan het bestreden besluit geen medische en arbeidskundige heroverweging ten grondslag ligt en heeft deze alsnog plaatsgevonden. Het Uwv heeft appellant gehoord op een hoorzitting van 18 juli 2022. Daarna heeft de verzekeringsarts bezwaar en beroep appellant op een spreekuur onderzocht. Deze arts heeft zijn bevindingen opgenomen in een rapport van 19 juli 2022. Op basis van het medisch onderzoek en de in bezwaar ontvangen medische informatie heeft de verzekeringsarts bezwaar en beroep aanleiding gezien de belastbaarheid van appellant per 14 januari 2021 in de FML van 18 juli 2022 te wijzigen. Het emotionele problemen van anderen kunnen hanteren is sterker beperkt geacht, bij het omgaan met conflicten is de toelichting toegevoegd dat appellant conflicten uitsluitend schriftelijk kan hanteren, daarnaast is appellant aangewezen geacht op werk waarin zo nodig kan worden teruggevallen op directe collega's of leidinggevenden (géén solitaire functie) en is een beperking opgenomen voor het hoofd in een bepaalde stand houden tijdens het werk. De arbeidsdeskundige bezwaar en beroep heeft in het rapport van 24 augustus 2022 geconcludeerd dat de eerder geselecteerde functies, met uitzondering van de functie wikkelaar transformatoren, onverminderd geschikt zijn voor appellant. De arbeidsdeskundige bezwaar en beroep heeft geconcludeerd dat het arbeidsongeschiktheidspercentage van 58,14% en de resterende verdiencapaciteit van €1.942,98 gehandhaafd blijven.

De rechtbank heeft het medisch onderzoek van het Uwv voldoende zorgvuldig geacht en geen aanleiding gezien te twijfelen aan de juistheid van de medische beoordeling en de FML van 18 juli 2022. De verzekeringsarts bezwaar en beroep heeft volgens de rechtbank in zijn rapport van 19 juli 2022 voldoende toegelicht hoe rekening is gehouden met de klachten van appellant en hoe deze zijn vertaald in de FML. De rechtbank heeft appellant niet gevolgd in zijn standpunt dat hij meer beperkt is, omdat hij dit niet heeft onderbouwd met medische gegevens. De enkele stelling dat hij psychisch en lichamelijk veel ernstiger beperkt is, is volgens de rechtbank onvoldoende om aan de beoordeling van de verzekeringsarts bezwaar en beroep te twijfelen. Uitgaande van de juistheid van de FML, heeft de rechtbank geen reden gezien om te twijfelen aan de geschiktheid van de door de arbeidsdeskundige bezwaar en beroep aan de schatting ten grondslag gelegde functies. Omdat het Uwv op goede gronden heeft geconcludeerd dat appellant 58,14% arbeidsongeschikt is, en dus niet volledig arbeidsongeschikt, is de vraag of de arbeidsongeschiktheid duurzaam is volgens de rechtbank niet aan de orde.

Ten aanzien van het standpunt van appellant dat hij in aanmerking komt voor een WGAloonaanvullingsuitkering in plaats van een WGA-vervolguitkering heeft de rechtbank het Uwv gevolgd in de toelichting dat uit het Algemeen inkomensbesluit socialezekerheidswetten (AIB) volgt dat wanneer iemand tijdens zijn WIA-uitkering een prepensioen gaat ontvangen, het loon dat hier direct aan voorafging als inkomen voor de inkomenseis wordt beschouwd. Nu uit de gegevens van Suwinet blijkt dat appellant op de datum in geding geen inkomsten uit arbeid had, benutte hij niet ten minste 50% van zijn resterende verdiencapaciteit, zodat hij volgens de rechtbank niet in aanmerking komt voor een loonaanvullingsuitkering maar voor een vervolguitkering. Appellant heeft zijn standpunt op zitting, dat de inkomsten weliswaar niet in Suwinet staan, maar er wel degelijk zijn, niet met stukken onderbouwd. Om die reden heeft de rechtbank de toelichting van het Uwv gevolgd en in het standpunt van appellant geen aanleiding gezien om te twijfelen aan de juistheid hiervan. De rechtbank heeft geoordeeld dat het Uwv op goede gronden de mate van arbeidsongeschiktheid van appellant per 14 januari 2021 heeft vastgesteld op 58,14% en hem per die datum in aanmerking heeft gebracht voor een WGA-vervolguitkering naar de arbeidsongeschiktheidsklasse 55 tot 65%.

Appellant heeft in hoger beroep de gronden van beroep gehandhaafd. Hij houdt staande dat zijn beperkingen zijn onderschat en dat hij in verband daarmee niet in staat is tot het verrichten van de geselecteerde functies. Ter onderbouwing van zijn standpunt heeft appellant aanvullende medische informatie ingebracht. Daarnaast handhaaft hij het standpunt dat hij in aanmerking komt voor een WGA-loonaanvullingsuitkering in plaats van een vervolguitkering, omdat hij volledig loon heeft ontvangen voorafgaand aan het prepensioen waarmee hij voldoet aan de inkomenseis door ten minste 50% van zijn restverdiencapaciteit te benutten. Dit blijkt uit de ingebrachte jaaropgaven van het ABP. Bovendien ontvangt hij prepensioen, waarmee hij ook aan die inkomenseis voldoet.

Het Uwv heeft bevestiging van de aangevallen uitspraak bepleit.