Gerechtshof 's-Gravenhage, 16-01-2007, BB1675, BK-06/00176

UITSPRAAK

op het beroep van belanghebbende te plaatsnaam tegen de uitspraak van de Inspecteur P, betreffende na te noemen navorderingsaanslag.

1. Aanslag, navorderingsaanslag en bezwaar

1.1. Aan belanghebbende is een aanslag in de inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen voor het jaar 2000 opgelegd naar een belastbaar inkomen van ƒ 209.859.

1.2. Vervolgens heeft de Inspecteur een navorderingsaanslag opgelegd naar een belastbaar inkomen van ƒ 406.727, zonder boete.

1.3. Belanghebbende heeft tegen de navorderingslag bezwaar gemaakt. Bij de bestreden uitspraak is het bezwaar afgewezen.

2. Loop van het geding

2.1. Belanghebbende is van de bovenvermelde uitspraak in beroep gekomen bij het Gerechtshof te Amsterdam. Dat Hof heeft bij uitspraak van 16 juni 2004, nr. 03/03966, het beroep ongegrond verklaard.

2.3. Partijen zijn in de gelegenheid gesteld zich schriftelijk uit te laten naar aanleiding van het arrest van de Hoge Raad, van welke gelegenheid beide partijen gebruik hebben gemaakt.

2.4. De mondelinge behandeling van de zaak heeft plaatsgehad ter zitting van het gerechtshof van 21 november 2006, gehouden te Den Haag. Aldaar zijn partijen verschenen

5.2. Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt.

3. Vaststaande feiten

In het geding na cassatie dient te worden uitgegaan van de door het Gerechtshof te Amsterdam onder 2 van zijn uitspraak vastgestelde, in cassatie niet bestreden, feiten. In aanvulling daarop is nog het volgende komen vast te staan:

4. Omschrijving geschil en standpunten van partijen

4.1. In geschil is primair het antwoord op de vraag of de navorderingsaanslag terecht is opgelegd. Voorts is subsidiair in geschil of de Inspecteur terecht heffingsrente in rekening heeft gebracht. Meer subsidiair is in geschil het antwoord op de vraag of belanghebbende schade heeft geleden. Belanghebbende beantwoordt de eerste vraag ontkennend en de twee laatste vragen bevestigend. De Inspecteur beantwoordt de vragen in tegenovergestelde zin.

4.2. Voor de standpunten van partijen en de gronden waarop zij deze doen steunen verwijst het Hof naar de gedingstukken.

5. Conclusies van partijen

5.1. Het beroep van belanghebbende strekt primair tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de bestreden uitspraak en tot vermindering van de aanslag tot een naar een belastbaar inkomen van ƒ 209.859. Subsidiair is in geschil het in rekening brengen van een bedrag aan heffingsrente groot ƒ 10.740. Dit bedrag is volgens belanghebbende ten onrechte in rekening gebracht nu de Inspecteur met vertraging de definitieve aanslag heeft opgelegd. Hij heeft door het in reserve houden van de verschuldigde belasting daarop geen respectievelijk een lager rendement kunnen behalen dan de verschuldigde heffingsrente. Meer subsidiair is in geschil het antwoord op de vraag of belanghebbende schade heeft geleden tot een bedrag van € 1.009,82. Dit tengevolge van de niet-aftrekbaarheid van de materieel verschuldigde inkomstenbelasting als schuld welke in mindering strekt op de rendementsgrondslag.

5.2. De Inspecteur heeft geconcludeerd tot ongegrondverklaring van het beroep op alle onderdelen.

6. Overwegingen omtrent het geschil

Omvang van de verwijzingsopdracht

6.1. De Hoge Raad heeft ter behandeling en beslissing van de zaak - voor zover van belang - het volgende overwogen:

3.2. Voor het Hof was tussen partijen in geschil of aan de voorwaarden voor navordering is voldaan.

3.3. Het Hof heeft geoordeeld dat bij de invoering van de inkomensgegevens uit de aangifte in de computer een medewerker een fout heeft gemaakt door niet op het juiste moment op een knop op het toetsenbord te drukken. Naar het oordeel van het Hof is daarmee sprake van een met een intoetsfout gelijk te stellen vergissing. Volgens het Hof is niet aannemelijk dat de Inspecteur een onjuist inzicht had in de feiten of het recht, nu uit de aangifte bleek dat de onderneming in 2000 was gestaakt, het vrijvallen van een fiscale oudedagsreserve een wettelijk, in het algemeen onontkoombaar gevolg is van het ophouden winst uit onderneming te genieten en geen omstandigheden bekend zijn op grond waarvan dit laatste in casu anders zou zijn. Voorts heeft het Hof geoordeeld dat uit de omstandigheid dat blijkens een brief van belanghebbende deze direct op de hoogte was van de te lage vaststelling van de aanslag volgt dat sprake is geweest van een als zodanig kenbare vergissing. Volgens het Hof is de navordering derhalve gerechtvaardigd.

Nieuw feit; ambtelijk verzuim; intoetsfout

6.2. Tussen partijen is niet in geschil dat het belanghebbende kenbaar is geweest dat de primitieve aanslag niet in overeenstemming met de ingediende aangifte is vastgesteld. Belanghebbende heeft daar in zijn brief van 17 februari 2003 ook uitdrukkelijk op gewezen.

6.4. Aan het vorenstaande doet niet af dat de fout van de Inspecteur belanghebbende kenbaar is geweest. Dat laatste staat, gelet op de brief van belanghebbende van 17 februari 2003, onweersproken vast.

Heffingsrente; geleden schade

6.5 Nu het Hof het beroep van belanghebbende gegrond verklaart en de navorderingsaanslag vernietigt, wordt zijn klacht inzake de heffingsrente afgewezen, omdat hij deze niet is verschuldigd. Hetzelfde geldt voor zijn grief inzake de beweerdelijk door hem geleden schade, aangezien de belastingschuld uit zijn vermogen verdwijnt, waardoor de omstandigheid dat deze niet in aanmerking is genomen voor de rendementsgrondslag voor hem niet tot schade heeft geleid.

7. Proceskosten en griffierecht

7.2. Belanghebbende heeft in zijn reactie op 's Hogen Raads arrest nog verzocht om vergoeding van de kosten van bezwaar. Uit de gedingstukken blijkt echter niet dat belanghebbende in de bezwaarfase om vergoeding van deze kosten heeft verzocht. Reeds op die grond kan aan dit verzoek niet meer worden toegekomen.

7.3. Voorts dient aan belanghebbende het voor deze zaak bij het Gerechtshof Amsterdam gestorte griffierecht groot € 31 te worden vergoed.

8. Beslissing

Deze uitspraak is vastgesteld door mrs. Savelbergh, Van Walderveen en Albert. De beslissing is op 16 januari 2007 in het openbaar uitgesproken, in tegenwoordigheid van de griffier.

(Van de Vijver)

(Savelbergh)