Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 27-06-2008, BE9020, 06/00243

Kenmerk: 06/00243

Uitspraak van de eerste meervoudige Belastingkamer

op het hoger beroep van

tegen de mondelinge uitspraak van de Rechtbank Breda (hierna: de Rechtbank) van 1 juni 2006, nummer AWB 05/2168 in het geding tussen

belanghebbende

en

1. Ontstaan en loop van het geding

1.2. Belanghebbende is tegen de beschikking in bezwaar gekomen. Bij uitspraak, gedagtekend 3 mei 2005, heeft de Ontvanger het bezwaar ongegrond verklaard.

1.3. Belanghebbende is van deze uitspraak op 14 juni 2005 in beroep gekomen bij de Rechtbank. Bij mondelinge uitspraak van 1 juni 2006 heeft de Rechtbank het beroep gegrond verklaard, de uitspraak op bezwaar vernietigd en de beschikking aansprakelijkstelling verminderd tot op een bedrag van € 945. Tevens heeft de Rechtbank de Ontvanger tot een bedrag van € 644 veroordeeld in de proceskosten van belanghebbende, de Staat der Nederlanden (hierna: de Staat) aangewezen dit bedrag aan belanghebbende te voldoen en de Staat gelast het door belanghebbende betaalde griffierecht ten bedrage van € 276 te vergoeden.

1.5. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 14 december 2007 te 's-Hertogenbosch. Aldaar zijn toen namens de Ontvanger verschenen en gehoord de heer D en de heer mr. E. Belanghebbendes gemachtigde, de heer drs. F van A BV, heeft het Hof per faxbericht van 13 december 2007 bericht niet ter zitting te zullen verschijnen.

1.6. Het Hof heeft met toepassing van artikel 27j van de Algemene wet inzake rijksbelastingen juncto artikel 8:64 van de Algemene wet bestuursrecht het onderzoek ter zitting geschorst, in verband met het zoek van de Ontvanger ter zitting aan het Hof om ten aanzien van belanghebbende een veroordeling in de proceskosten uit te spreken. Vervolgens heeft met toepassing van artikel 8:45 van de Algemene wet bestuursrecht tussen partijen en het Hof een briefwisseling plaatsgevonden.

1.7. Met toestemming van partijen heeft het Hof bepaald dat de nadere zitting achterwege blijft. Het Hof heeft vervolgens het onderzoek gesloten.

2. Feiten

Het Hof stelt de volgende feiten vast.

2.1. Belanghebbende exploiteerde in 1998 een tomatenkwekerij. Voor het plukken van tomaten werden uitzendkrachten ingezet. In juni 1998 werd gebruik gemaakt van de diensten van de op 4 september 2002 ontbonden vennootschap G BV te H (hierna: G). In die maand hebben werknemers van G in de tomatenkwekerij gewerkt, onder toezicht of leiding van belanghebbende.

2.2. In juni 1998 beschikte G niet over de tot 1 juli 1998 voor een uitzendbureau vereiste vergunning. Sedert 26 maart 1998 was de heer J directeur, enig bestuurder almede enig aandeelhouder van G.

2.5. Bij de looncontrole werd (loon)administratie aangetroffen over de periode tot 1 september 1998, (loon)administratie betreffende het jaar 1999 ontbrak geheel. Persoonsgegevens van werknemers werden bijna niet aangetroffen. Identiteitsbewijzen ontbraken geheel. Bankafschriften waren over de periode tot en met 21 januari 2000 beschikbaar. Mede gelet op de inhoud van afgelegde verklaringen van werknemers van G trokken de controleurs uit een en ander de conclusie dat de administratie van G incompleet en onbetrouwbaar was en niet kon dienen als basis voor een deugdelijk administratief onderzoek. Als gevolg hiervan zijn de conclusies en de daarop gebaseerde correcties in het rapport het resultaat van interpretaties op basis van, vaak bij derden, aangetroffen administratieve bescheiden.

2.9. Naar aanleiding van de bevindingen bij voormelde looncontrole werd G over het tijdvak 1 januari 1998 t/m 31 december 1999 tevens een naheffingsaanslag in de omzetbelasting (nummer 0000.00.000.F.01.9501, gedagtekend 24 december 2003) opgelegd van € 104.497 (inclusief heffingsrente), zonder boete. Het verschuldigde moest vóór 7 januari 2004 zijn betaald.

2.10. De voor G bestemde aanslagbiljetten zijn verzonden naar het adres K-straat 1/K204 te ---- L (België). Dat was het ter Inspectie van G bekende adres. Ook volgens de gemeentelijke basisadministratie was G op evengemeld adres gevestigd. De aanslagbiljetten zijn op 5 januari 2005 als onbestelbaar ter Inspectie terugontvangen.

2.11. De Ontvanger heeft vervolgens een onderzoek gedaan naar de woonplaatsen van (ex-)bestuurders van G. Toen er aanwijzingen kwamen dat (ex-)bestuurders van G in België woonden maar geen duidelijkheid kon worden verkregen omtrent een precies woonadres, heeft de Ontvanger de Rechtbank Roermond verzocht de vereffening van G, dat op 4 september 2002 was ontbonden, te heropenen. Dit om te kunnen komen tot de juridische vaststelling dat G in gebreke was met de betaling van haar belastingschulden. Bij uitspraak van 29 september 2004 heeft de Rechtbank Roermond de vereffening van G heropend. Bij op 1 december 2004 verzonden brief heeft de Ontvanger de aanslagbiljetten naar de vereffenaar gezonden, ter betaling van het door G verschuldigde. Betaling bleef uit. Wegens de toestand van de boedel heeft de vereffenaar de Rechtbank Roermond verzocht de vereffening te sluiten. Op 19 januari 2005 heeft de Rechtbank Roermond de vereffening gesloten.

2.12. Bij de beschikking heeft de Ontvanger belanghebbende voor de van G nageheven loonbelasting/premie en omzetbelasting aansprakelijk gesteld, voorzover die zag op de door werknemers van G ten behoeve van belanghebbende gewerkte uren. De toerekening van aansprakelijkheid aan belanghebbende geschiedde naar evenredigheid tussen de verschillende inleners. Vorenstaande resulteerde in een aan belanghebbende toegerekend bedrag van € 1.098.

2.14. De Ontvanger heeft het bezwaar van belanghebbende tegen de beschikking ongegrond verklaard. Na ingesteld beroep heeft de Rechtbank het beroep van belanghebbende in zoverre gegrond geoordeeld dat in verband met een rekenfout de aansprakelijkstelling tot op € 945 diende te worden verminderd.

3. Geschil, alsmede standpunten en conclusies van partijen

3.1. In geschil is het antwoord op de volgende vragen.

Belanghebbende beantwoordt vraag A ontkennend en de vragen B en C bevestigend. De Ontvanger is de tegenovergestelde opvatting toegedaan.

3.2. Partijen doen hun standpunten in hoger beroep steunen op de gronden welke daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken, van al welke stukken de inhoud als hier ingevoegd moet worden aangemerkt. Ter zitting zijn geen andere gronden aangevoerd.

4. Beoordeling van het geschil

4.1.1. Belanghebbende heeft in hoger beroep gesteld dat de naheffingsaanslagen G nimmer op de vereiste wijze en op het juiste moment hebben bereikt en dat alleen al om die reden de aansprakelijkstelling dient te worden vernietigd.

4.2.1. Belanghebbende heeft in hoger beroep, evenals bij de Rechtbank, samengevat gesteld dat als gevolg van een opeenstapeling van toepassing van het anoniementarief en brutering alsmede het onherroepelijk vaststaan van de naheffingsaanslagen ten name van G, belanghebbende buiten haar toedoen in een situatie is beland waarin verhaal op G en/of dier werknemers onmogelijk is geworden. Haar stelling dat ter zake sprake is van een ongeoorloofde inbreuk op haar recht van eigendom in de zin van artikel 1, Eerste Protocol bij het EVRM, heeft zij in hoger beroep herhaald.

4.2.2. De Rechtbank heeft belanghebbende niet gevolgd in evengemelde stelling. De Rechtbank heeft geoordeeld dat bedoeld artikel 1 een Staat toestaat om wetten toe te passen die hij noodzakelijk oordeelt om de betaling van belastingen te verzekeren en dat in die bepaling dan ook geen belemmering is gelegen, enerzijds om de naheffingsaanslagen te berekenen mede met inachtneming van anoniementarief en brutering en anderzijds om belanghebbende op de voet van artikel 34 van de Invorderingswet voor de naheffingsaanslagen aansprakelijk te stellen. Het Hof vermag niet in te zien dat sprake is van een ongeoorloofde schending van belanghebbendes recht van eigendom in de zin van artikel 1, Eerste Protocol bij het EVRM en verenigt zich met dit oordeel van de Rechtbank.

4.3. Gelet op het vorenoverwogene moet vraag A onder 3.1 bevestigend worden beantwoord.

4.4.2. Het Hof volgt de conclusie van de Rechtbank dat belanghebbende aan haar standpunt geen feiten of omstandigheden ten grondslag heeft gelegd die de conclusie wettigen dat de naheffingslagen voor wat betreft de toepassing van het anoniementarief en voor wat betreft de brutering op een te hoog bedrag zijn vastgesteld. Ook in hoger beroep heeft belanghebbende nagelaten dergelijke feiten of omstandigheden te noemen. Voor wat betreft de stelling dat de eindheffing van artikel 31 van de Wet op de loonbelasting 1964 ten onrechte is toegepast, merkt het Hof op dat belanghebbende die stelling zowel in eerste aanleg als in hoger beroep niet dan wel onvoldoende heeft onderbouwd.

4.4.4. Mede gelet op het in 4.4.2 en 4.4.3 vermelde moet ervan worden uitgegaan dat het bedrag van de aansprakelijkstelling, na de vermindering door de Rechtbank tot € 945, niet te hoog is. Vraag B onder 3.1 moet ontkennend worden beantwoord.

4.5. Met betrekking tot de vraag of de Ontvanger in de werkelijke proceskosten van belanghebbende in de bezwaar- en beroepsfase moet worden veroordeeld, overweegt het Hof het volgende.

4.5.1. In de bezwaarfase heeft belanghebbende niet om een vergoeding van proceskosten verzocht. Die omstandigheid verhindert dat belanghebbende voor wat betreft de bezwaarfase recht heeft op enige vergoeding van proceskosten.

4.5.3. Gelet op het in 4.5.1 en 4.5.2 vermelde dient vraag C onder 3.1 ontkennend te worden beantwoord, met dien verstande dat belanghebbende voor wat betreft de bezwaarfase geen recht heeft op een enige vergoeding van gemaakte proceskosten.

4.6. Gelet op al het vorenstaande is het hoger beroep van belanghebbende ongegrond. De uitspraak van de Rechtbank moet worden bevestigd

5. Griffierecht

De uitspraak van de Rechtbank moet worden bevestigd. Het Hof is van oordeel dat er geen redenen aanwezig zijn om te gelasten dat de Staat aan belanghebbende het door haar betaalde griffierecht in verband met de procedure bij het Hof geheel of gedeeltelijk vergoedt.

6. Proceskosten van belanghebbende in hoger beroep

Het hoger beroep is ongegrond. Het Hof acht geen termen aanwezig ten aanzien van de Ontvanger een veroordeling in de proceskosten uit te spreken.

7. Proceskosten van de Ontvanger in hoger beroep

7.1. De Ontvanger heeft het Hof verzocht bij ongegrondverklaring van het hoger beroep hem ten laste van belanghebbende een "forfaitaire kostenvergoeding" toe te kennen.

Belanghebbendes gemachtigde is overeenkomstig diens mededeling niet verschenen. In verband met een en ander heeft de Ontvanger gesteld dat hem, de Ontvanger, in ieder geval de mogelijkheid is ontnomen om - in gezamenlijk overleg - te overwegen niet te verschijnen.

7.3. De door de Ontvanger aan belanghebbendes gemachtigde verweten gedraging, kort omschreven hierin bestaande dat deze heeft nagelaten over het laten doorgaan van de mondelinge behandeling met de Ontvanger contact op te nemen nu hij zelf al wist niet bij de mondelinge behandeling te zullen verschijnen, vormt geen kennelijk onredelijk gebruik van procesrecht. Het Hof acht geen termen aanwezig ten aanzien van belanghebbende een veroordeling in de proceskosten uit te spreken.

8. Beslissing

Het Hof bevestigt de uitspraak van de Rechtbank.

Aldus gedaan op 27 juni 2008 door A. Bijlsma, voorzitter, J.W. Verstraate en V.M. van Daalen-Mannaerts, in tegenwoordigheid van P.H.A. Calis, griffier. De beslissing is op die datum ter openbare zitting uitgesproken en afschriften van de uitspraak zijn op die datum aangetekend aan partijen verzonden.

Het aanwenden van een rechtsmiddel