Hoge Raad, 04-02-2003, AF2321, 00402/02

Hoge Raad der Nederlanden

Arrest

1. De bestreden uitspraak

Het Hof heeft in hoger beroep - met vernietiging van een bij verstek gewezen vonnis van de Politierechter in de Arrondissementsrechtbank te Breda van 17 januari 1997 - de verdachte ter zake van 1. "aangifte doen dat een strafbaar feit gepleegd is, wetende dat het niet gepleegd is" en 2. "medeplegen van poging tot oplichting" veroordeeld tot zes weken gevangenisstraf, voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaren, alsmede tot een geldboete van tweeduizend gulden, subsidiair 35 dagen hechtenis.

2. Geding in cassatie

2.2. De Hoge Raad heeft kennis genomen van het schriftelijk commentaar van de raadsman op de conclusie van de Advocaat-Generaal.

3. Beoordeling van het middel

3.1. Het middel bevat onder meer de klacht dat de dagvaarding in eerste aanleg niet op geldige wijze aan de verdachte is uitgereikt.

3.2.2. Zowel het vonnis in eerste aanleg als de bestreden uitspraak is bij verstek gewezen.

3.3. Voorop gesteld moet worden dat indien op grond van het daartoe ingestelde onderzoek als vaststaand kan worden aangenomen dat de verdachte niet is ingeschreven in een gemeentelijke basisadministratie persoonsgegevens (GBA) en niet in Nederland is gedetineerd, en van hem ook niet een feitelijke woon- of verblijfplaats in Nederland, maar wel een adres in het buitenland bekend is, de betekening van de dagvaarding geschiedt door toezending van de dagvaarding door het openbaar ministerie hetzij rechtstreeks aan het laatstbekende adres van de verdachte in het buitenland, hetzij door tussenkomst van de bevoegde buitenlandse autoriteit of instantie (art. 588, tweede lid, Sv). Door die toezending is de dagvaarding rechtsgeldig betekend. Als datum waarop die betekening plaatsvindt, geldt de datum van de verzending van de dagvaarding, waarvan aantekening dient te geschieden in de akte van uitreiking (vgl. HR 12 maart 2002, NJ 2002, 317, rov. 3.19).

3.4. Bij het vorenstaande moet, voorzover in deze zaak van belang, worden aangetekend dat wanneer volgens opgave van de GBA de verdachte naar een ander land is vertrokken, eerst dan mag worden aangenomen dat zijn woon- of verblijfplaats in het buitenland niet bekend is, indien bij de desbetreffende gemeente - zonder resultaat - navraag is gedaan of de verdachte bij zijn vertrek de voor de uitreiking van gerechtelijke mededelingen benodigde adresgegevens heeft opgegeven en of die gegevens zijn geadministreerd (vgl. HR 12 maart 2002, NJ 2002, 317 rov. 3.20 en HR 8 juni 1999, NJ 1999, 617).

3.5. Blijkens het op grond van art. 11 van het Besluit gemeentelijke basisadministratie persoonsgegevens (KB van 8 september 1994, Stb. 1994, 690, welk Besluit nadien op hier niet van belang zijnde onderdelen is gewijzigd) vastgestelde Logisch Ontwerp GBA (versie 1 vastgesteld bij Besluit van de Staatssecretaris van Binnenlandse Zaken van 19 september 1994, nr. GBA94/U117, Stcrt. 187 en nadien gewijzigd, laatstelijk bij Besluit van de Minister van Grote Steden- en Integratiebeleid van 27 augustus 2001, nr. BPR2001/U53903, Stcrt. 167), dat een systeembeschrijving van de inrichting en werking van de gemeentelijke basisadministratie persoonsgegevens bevat, duidt de vermelding van de letter E in de rubriek 'status persoon' aan dat het bijhouden van de gegevens over een persoon in de basisadministratie is opgeschort wegens vertrek naar het buitenland.

3.7. De Hoge Raad zal de dagvaarding in eerste aanleg om doelmatigheidsredenen nietig verklaren.

4. Slotsom

Hetgeen hiervoor is overwogen brengt mee dat als volgt moet worden beslist.

5. Beslissing

Dit arrest is gewezen door de vice-president C.J.G. Bleichrodt als voorzitter, en de raadsheren J.P. Balkema en W.A.M. van Schendel, in bijzijn van de waarnemend-griffier I.W.P. Verboon, en uitgesproken op 4 februari 2003.