Hoge Raad, 24-06-2003, AF7985 AM0496, 02633/02

24 juni 2003

Strafkamer

nr. 02633/02

PB/ABG

op het beroep in cassatie tegen een arrest van het Gerechtshof te 's-Gravenhage van 1 november 2002, nummer 22/000318-02, in de strafzaak tegen:

[verdachte], geboren [te geboorteplaats] (Nederlandse Antillen) op [geboortedatum] 1978, ten tijde van de betekening van de aanzegging gedetineerd in de Penitentiaire Inrichting Rijnmond (Huis van Bewaring "Noordsingel") te Rotterdam.

Het beroep is ingesteld door de verdachte. Namens deze heeft mr. P.L. van Dijke, advocaat te Rotterdam, bij schriftuur middelen van cassatie voorgesteld. De schriftuur is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Advocaat-Generaal Wortel heeft geconcludeerd tot verwerping van het beroep.

4.2. Indien het gaat om feiten of omstandigheden die door de rechter redengevend worden geacht voor de bewezenverklaring, dient de rechter die zich aldus - al dan niet in reactie op een bewijsverweer - beroept op bepaalde niet in de bewijsmiddelen vermelde gegevens, met voldoende mate van nauwkeurigheid in zijn overweging

(a) die feiten of omstandigheden aan te duiden, en

(b) het wettige bewijsmiddel aan te geven waaraan die feiten of omstandigheden zijn ontleend.

Ingeval het feiten of omstandigheden betreft die zijn vervat in processen-verbaal, verslagen van deskundigen of andere schriftelijke bescheiden, dienen die stukken ter terechtzitting te zijn voorgelezen of moet daarvan aldaar de korte inhoud zijn medegedeeld.

5.2. Ten laste van de verdachte is bewezenverklaard dat:

"hij te Rotterdam opzettelijk en met voorbedachten rade een persoon, genaamd [het slachtoffer], van het leven heeft beroofd, immers heeft verdachte op 16 september 2000 opzettelijk en na kalm beraad en rustig overleg, met een vuurwapen op die [slachtoffer] geschoten tengevolge waarvan die [slachtoffer] op 18 september 2000 is overleden."

5.3. Het Hof heeft in een nadere bewijsoverweging voorzover hier van belang overwogen:

"Uit het sectieverslag d.d. 20 februari 2001 van de patholoog-anatoom dr Visser (blz. 7 sub B) is naar voren gekomen dat het slachtoffer vermoedelijk in de rug is geschoten. Deze vermoedens worden versterkt door het rapport van 14 maart 2001 van de getuige-deskundige Chang alsmede door de verklaring die laatstgenoemde op 8 augustus 2002 bij de rechter-commissaris heeft afgelegd. Op grond van het vorenstaande is het hof van oordeel dat het slachtoffer niet van zeer nabij in de rug is geschoten (...)."

5.5. De hiervoor onder 5.3 weergegeven overweging, waarbij het Hof het onder 5.4 bedoelde verweer heeft verworpen, moet kennelijk aldus worden verstaan dat het Hof daarin als zijn oordeel tot uitdrukking heeft gebracht dat anders dan is aangevoerd (i) de verdachte (bewust) [het slachtoffer] in de rug heeft geschoten en (ii) dat zulks niet van korte afstand is geschied.

De eerstbedoelde omstandigheid heeft het Hof afgeleid uit het als bewijsmiddel 11 in de aanvulling op het verkorte arrest opgenomen sectieverslag van de patholoog-anatoom dr. Visser, waarbij voor diens oordeel steun te vinden is in na te noemen rapport en verklaring van Ing. S.B.C.G. Chang met betrekking tot het onderzoek van de kleding van [het slachtoffer]. Voor wat betreft de tweede omstandigheid heeft het Hof kennelijk het oog gehad op de bevindingen vervat in het in zijn overweging genoemde rapport van de deskundige Chang van 14 maart 2001 en in diens verklaring tegenover de Rechter-Commissaris van 8 augustus 2002 dat aan de kleding van [het slachtoffer] geen sporen zijn aangetroffen die wijzen op een schootsafstand van minder dan ongeveer anderhalve meter. Ten onrechte heeft het Hof die bevindingen van de deskundige Chang niet omschreven in zijn nadere bewijsoverweging. De Hoge Raad leest die overweging met verbetering van die misslag, zodat dit verzuim niet tot cassatie kan leiden.