Hoge Raad, 15-04-2005, AT3989, 40642

gewezen op het beroep in cassatie van X B.V. te Z tegen de uitspraak van het Gerechtshof te Amsterdam van 3 november 2003, nr. P02/06403, betreffende teruggaaf omzetbelasting.

1. Aangifte, bezwaar en geding voor het Hof

1.1. Belanghebbende heeft over de tijdvakken mei en juli 2002 aangiften omzetbelasting gedaan en daarbij verzocht teruggaaf te verlenen voor bedragen van € 43.076 respectievelijk € 30.129.

1.3. Bij schrijven van 29 oktober 2002 heeft de Inspecteur belanghebbende meegedeeld dat het fiscaalrechtelijk niet mogelijk is om bezwaar te maken tegen een "blokkade teruggaaf omzetbelasting". Belanghebbende heeft dit schrijven aangemerkt als een uitspraak op bezwaar tegen een schriftelijke weigering een beschikking te geven op het verzoek teruggaaf te verlenen, en is daartegen in beroep gekomen bij het Hof.

1.4. Het Hof heeft het beroep niet-ontvankelijk verklaard. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

2. Geding in cassatie

3. Beoordeling van het middel

3.1. De inhoud van de brief van de Inspecteur van 29 oktober 2002, waartegen belanghebbende beroep heeft ingesteld bij het Hof, laat geen andere conclusie toe dan dat in die brief is vervat een beslissing om belanghebbende niet-ontvankelijk te verklaren in het door haar gemaakte bezwaar tegen de beslissing van de Inspecteur van 11 oktober 2002 de teruggaaf van omzetbelasting te blokkeren hangende het boekenonderzoek. Die uitspraak kon belanghebbende, van mening zijnde dat tegen de inhoud van de brief van de Inspecteur van 11 oktober 2002 wel het rechtsmiddel van bezwaar openstond, ter toetsing voorleggen aan het Hof. Het Hof heeft derhalve het beroep van belanghebbende ten onrechte niet-ontvankelijk verklaard. Hieruit volgt dat 's Hofs uitspraak niet in stand kan blijven. De Hoge Raad kan de zaak afdoen.

3.2. De brief van de Inspecteur van 11 oktober 2002 bevat geen beslissing in de zin van artikel 6:3 van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: Awb). Die brief houdt niet meer in dan een mededeling die erop neer komt dat voorlopig nog geen besluit, in welke zin ook, zal worden genomen over belanghebbendes verzoek om teruggaaf. Daarmee is het geen beslissing inzake de procedure die zal worden gevolgd bij het voorbereiden van de beslissing op het verzoek.

3.3. Anders dan het middel stelt, houdt de brief van de Inspecteur van 11 oktober 2002 ook geen weigering in om op het verzoek om teruggaaf een besluit te nemen. Ingevolge artikel 5a van de Algemene wet inzake rijksbelastingen mocht de Inspecteur, gerekend vanaf het tijdstip van ontvangst van het verzoek, een jaar de tijd nemen om daarop een besluit te nemen. Op 11 oktober 2002 was die termijn nog niet verstreken. Zo lang de wettelijke termijn voor het nemen van een besluit op een aanvraag niet is verstreken, is het betrokken bestuursorgaan wettelijk niet gehouden mee te delen dat en waarom het nog niet zo ver is dat het een besluit kan of wil nemen. Indien het dan toch, zoals in het onderhavige geval de Inspecteur deed met zijn brief van 11 oktober 2002, een mededeling van die aard doet, is dat niet een schriftelijke weigering in de zin van artikel 6:2, letter a, Awb om op de aanvraag een besluit te nemen.

3.4. Uit het hiervóór in 3.3 overwogene volgt dat de Inspecteur het bezwaar van belanghebbende terecht niet-ontvankelijk heeft verklaard. Het daartegen bij het Hof ingestelde beroep is mitsdien ongegrond.

4. Proceskosten

De Staatssecretaris zal worden veroordeeld in de kosten van het geding in cassatie.

5. Beslissing

Dit arrest is gewezen door de vice-president A.E.M. van der Putt-Lauwers als voorzitter, en de raadsheren D.G. van Vliet, P. Lourens, C.B. Bavinck en J.W. van den Berge, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier E. Cichowski, en in het openbaar uitgesproken op 15 april 2005.