Hoge Raad, 20-01-2006, AU3724, R05/021HR

20 januari 2006

Eerste Kamer

Rek.nr. R05/021HR

JMH

[De man],

wonende te [woonplaats],

VERZOEKER tot cassatie,

advocaat: mr. A.L.Chr.M. Oomen,

[De vrouw],

wonende te [woonplaats],

VERWEERSTER in cassatie,

niet verschenen.

Met een op 29 juli 2003 ter griffie van de rechtbank te Breda ingekomen verzoekschrift heeft verzoeker tot cassatie - verder te noemen: de man - zich gewend tot die rechtbank en verzocht - voor zover mogelijk uitvoerbaar bij voorraad - de door die rechtbank gewezen vonnissen van 11 augustus 1992 en 25 januari 1994 in te trekken althans in dier voege te wijzigen dat de door de man te betalen bijdrage in de kosten van het levensonderhoud van verweerster in cassatie - verder te noemen: de vrouw - met ingang van 9 september 1992 op nihil wordt gesteld, althans zodanige beschikking te geven als de rechtbank in goede justitie vermeent te behoren.

De vrouw heeft het verzoek bestreden.

De rechtbank heeft bij beschikking van 3 maart 2004 het verzoek afgewezen.

Tegen deze beschikking heeft de man hoger beroep ingesteld bij het gerechtshof te 's-Hertogenbosch.

Bij beschikking van 11 november 2004 heeft het hof de man niet-ontvankelijk in zijn hoger beroep verklaard.

De beschikking van het hof is aan deze beschikking gehecht.

Tegen de beschikking van het hof heeft de man beroep in cassatie ingesteld. Het cassatierekest is aan deze beschikking gehecht en maakt daarvan deel uit.

De vrouw is in cassatie niet verschenen.

De conclusie van de Advocaat-Generaal J.L.R.A. Huydecoper strekt tot verwerping van het beroep.

3.2 In dit geding heeft de man, met een beroep op artikel 1:401 lid 4 BW, verzocht deze bijdrage nader vast te stellen op nihil, althans op een lager dan het thans geldende bedrag. De vrouw heeft het verzoek bestreden.

De rechtbank heeft het verzoek afgewezen. De man heeft hoger beroep ingesteld tegen deze beschikking. Tijdens de mondelinge behandeling van het hoger beroep hebben partijen verklaard in te zien dat het in hun beider belang is om onder begeleiding van een deskundige mediator tot een oplossing te komen van hun geschillen. Korte tijd nadien heeft de advocaat van de vrouw echter bericht dat de vrouw definitief afziet van inschakeling van een mediator op financiële, maar vooral emotionele gronden.

In zijn thans bestreden beschikking heeft het hof dit standpunt van de vrouw zeer betreurd, maar geoordeeld dat voor een succesvolle verwijzing naar mediation de duurzame instemming van beide partijen is vereist, die thans is komen te ontbreken. In het dictum van zijn beschikking heeft het hof de man niet-ontvankelijk verklaard in zijn hoger beroep.