Hoge Raad, 24-01-2006, AU6787, 00839/05

24 januari 2006

Strafkamer

nr. 00839/05

PB/IC

op het beroep in cassatie tegen een arrest van het Gerechtshof te Amsterdam van 29 december 2004, nummer 23/001513-03, in de strafzaak tegen:

[verdachte], geboren te [geboorteplaats] (Suriname) op [geboortedatum] 1958, ten tijde van de betekening van de aanzegging gedetineerd in het Huis van Bewaring te Zwaag.

2.1. Het beroep is ingesteld door de verdachte. Namens deze hebben mr. G.P. Hamer en mr. B.P. de Boer, beiden advocaat te Amsterdam, bij schriftuur middelen van cassatie voorgesteld. De schriftuur is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Advocaat-Generaal Vellinga heeft geconcludeerd tot verwerping van het beroep.

4.2. De van het proces-verbaal van de terechtzitting in hoger beroep deel uitmakende pleitnotities houden, voorzover hier van belang, in:

"In het dossier was geen redelijk vermoeden van schuld aanwezig op basis waarvan [verdachte] (en [betrokkene 1]) als verdachte konden worden beschouwd. Dientengevolge waren er ook geen ernstige bezwaren die tot een onderzoek aan kleding en lichaam konden leiden, welk onderzoek heeft geleid tot de vondst van de hierboven genoemde middelen. Zoals in eerste instantie betoogd is uitsluiting van bewijs in dit geval een passend middel. Art. 359a Sv. geeft ook andere mogelijkheden. In dit geval is er echter van overschrijding van bevoegdheden neergelegd in art. 53 en 56 Sv. Het belang van deze voorschriften is overduidelijk. Je kan toch iemand niet zomaar van de straat halen. Genoemde artikelen regelen de voorwaarden waaronder bepaalde dwangmiddelen mogen worden toegepast."

4.3. Het Hof heeft het verweer dat geen sprake was van een redelijk vermoeden van schuld dat de aanhouding van de verdachte rechtvaardigde, als volgt samengevat en verworpen:

"De raadsman van de verdachte heeft ter terechtzitting in hoger beroep betoogd dat de aanhouding van de verdachte onrechtmatig was omdat er geen sprake was van een redelijk vermoeden van schuld. Het bewijsmateriaal dat hierdoor is verkregen moet, vanwege dit verzuim, van het bewijs worden uitgesloten.

Het hof overweegt hieromtrent het volgende:

Op vrijdag 13 september 2002 zijn diverse locaties op de Paardenmarkt te Alkmaar door opsporingsambtenaren geobserveerd. Het is de politie ambtshalve bekend dat aldaar veelvuldig transacties plaatsvinden in verdovende middelen tussen verslaafden en dealers. Diezelfde dag wordt door surveillanten van politie, omstreeks 15.00 uur, geconstateerd dat een man, de latere verdachte [...], zich bevindt als passagier in een rode personenauto van het merk Opel, type Corsa. De surveillanten zien dat de verdachte naar de Paardenmarkt loopt en na 5 minuten terugkomt met achter zich aan diverse, de politie ambtshalve bekende, gebruikers. 10 minuten later zien zij de verdachte wegrijden in de rode Opel. Omstreeks 17.30 uur zien de surveillanten de verdachte wederom in de buurt van de Paardenmarkt. Zij zien dat zich bij zijn geslachtsdeel een onnatuurlijke opvallende verdikking bevindt. Zij observeren dat de verdachte zich wederom begeeft naar de Paardenmarkt en dat hij daar contact maakt met een persoon waarbij hij zijn vuist tegen de vuist van die ander slaat. Hierop is de verdachte aangehouden.

Het hof acht de aanhouding van de verdachte rechtmatig en verwerpt derhalve het verweer. Uit vorenomschreven feiten en omstandigheden konden de opsporingsambtenaren een redelijk vermoeden ontlenen dat de verdachte zich schuldig had gemaakt aan een op grond van de Opiumwet strafbaar gesteld feit."

5.2.1. Het verkort arrest houdt, voorzover hier van belang, in:

"Tenlastelegging

5.2.2. De aan dat verkort arrest gehechte kopie van de inleidende dagvaarding houdt in dat aan de verdachte wordt tenlastegelegd dat:

"hij op/of omstreeks 13 september 2002 in de gemeente Alkmaar opzettelijk heeft verkocht en/of afgeleverd en/of verstrekt en/of vervoerd, in elk geval opzettelijk aanwezig heeft gehad, ongeveer 2,9 gram, in elk geval een hoeveelheid van een materiaal bevattende heroïne (diacetylmorfine) en/of ongeveer 5 gram, in elk geval een hoeveelheid van een materiaal bevattende cocaïne en/of ongeveer 7,9 gram amfetamine, in elk geval een hoeveelheid van een materiaal bevattende amfetamine, zijnde heroïne en/of cocaïne en/of amfetamine (telkens) een middel vermeld op de bij de Opiumwet behorende lijst I, dan wel aangewezen krachtens het tweede of derde lid van artikel 2 van die wet;"

5.2.3. Daarvan is blijkens het verkort arrest bewezen verklaard dat:

"hij op 13 september 2002 in de gemeente Den Helder opzettelijk heeft verstrekt een hoeveelheid van een materiaal bevattende heroïne (diacetylmorfine) en in de gemeente Alkmaar en in de gemeente Den Helder opzettelijk heeft vervoerd 2,9 gram heroïne (diacetylmorfine) en ongeveer 5 gram cocaïne en ongeveer 7,9 gram amfetamine, zijnde heroïne en cocaïne en amfetamine middelen vermeld op de bij de Opiumwet behorende lijst I, dan wel aangewezen krachtens het tweede lid van artikel 2 van die wet."

5.2.4. De aanvulling op het verkort arrest houdt, voorzover voor de beoordeling van het middel van belang, het volgende in:

"Herstel misslag in het verkorte arrest van 29 december 2004

5.2.5. De aan de aanvulling gehechte vordering tot wijziging van de tenlastelegging houdt in:

"dat na 'de gemeente Alkmaar' wordt gevoegd 'en/of in de gemeente Den Helder, althans in het arrondissement Alkmaar'."

5.4. Dit behoeft evenwel niet tot cassatie te leiden. De in het verkort arrest opgenomen bewezenverklaring is bezwaarlijk voor een andere uitleg vatbaar dan dat het Hof heeft beraadslaagd en beslist op de grondslag van de tenlastelegging zoals die blijkens het proces-verbaal van de terechtzitting van de Rechtbank te Alkmaar van 24 december 2002 in eerste aanleg is gewijzigd. Het verkort arrest vermeldt immers dat het ook is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting in eerste aanleg. Door een kennelijke misslag is verzuimd om een kopie van de vordering tot wijziging van de tenlastelegging te hechten aan het verkort arrest. De Hoge Raad leest het verkort arrest met verbetering van die misslag.

Een en ander brengt mee dat aan de klacht dat het Hof bij de bewezenverklaring de grondslag van de tenlastelegging heeft verlaten de feitelijke grondslag komt te ontvallen.